WITH LOVE [ChanHun OTP]

ELEVEN

" ဟဲလို..... "

ဖုန်းမြည်သံတစ်ခုနဲ့အတူအိပ်ချင်မူးတူး
ဖုန်းဖြေသံလေးပါကြားလိုက်ရသည်။

မနက်စာရော ဟွန်းလေးရဲ့ထမင်းဘူးအတွက်ပါ
ပြင်ဆင်နေတဲ့သူမဖုန်းသံကြောင့်မီးဖိုချောင်မှ
ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

ညဘက်တွေဆိုတစ်ခါမှမကြားဖူးပါသော
ဟွန်းလေးရဲ့ဖုန်းသံကြောင့်အထူးအဆန်းဖြစ်နေတဲ့
သူမ မီးဖိုချောင်အပြင်ဘက်ခပ်လှမ်းလှမ်းလေးက
​မသိမသာနားထောင်နေမိသည်။

" ဟဲလို လို့!!! "

အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးကြောင့်တစ်ဖက်က
ဖုန်းခေါ်တဲ့ချန်းယောလ်တစ်ယောက်ခပ်တိုးတိုး
ရယ်မိသေးသည်။

၉ နာရီဆိုတဲ့အချိန်မှာပူတင်းလုံးလေးကအမြဲ
နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်နေတတ်ပါသည်
ဆိုတဲ့ရိပေါ်ရဲ့စကားကိုလျစ်လျူရှုလို့အရဲစွန့်ကာ
ဖုန်းဆက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အခုလိုအချိန်ဆိုပူတင်းလုံးလေးရဲ့အစ်ကိုတွေက
အိမ်ပြန်မရောက်ကြသေးဘူးဆိုတဲ့အချက်ကြောင့်
ဖုန်းဆက်တာဆိုလည်းမမှားပေ။

" အိပ်ပျော်နေတာနဲ့တူတယ်။ ဆောရီးပါကွာ။
ကိုယ်ကမသိလိုက်လို့။ "

" စီနီယာ....... "

တစ်ဖက်ကသူ့အသံကိုဖမ်းမိသွားပုံရတဲ့ပူတင်း
လုံးလေးကြောင့်ပျော်မိပြန်သည်။

" ကိုယ့်အသံကိုမှတ်မိတယ်ပေါ့။ "

" မှတ်မိတာပေါ့ စီနီယာရဲ့။ ဟွန်းမှာရင်းနှီးတဲ့
သူငယ်ချင်းဆိုလို့လက် ၁၀ ချောင်းတောင်
ပြည့်အောင်ရှိတာမှမဟုတ်ဘဲ။ "

စီနီယာ့ရဲ့အားပါးတရ ရယ်သံကိုဆယ်ဟွန်း
ကြားလိုက်ရသည်။

" အဲ့တာဆိုကိုယ်ကဟွန်းရဲ့ရင်းနှီးတဲ့
သူငယ်ချင်းဖြစ်နေပြီပေါ့။ "

အသံသြရှရှကဆယ်ဟွန်းရဲ့နားထဲစီးဝင်လာသည်
မို့ရင်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားမိသည်။

ပုံမှန်စကားလေးတစ်ခွန်းကိုဆယ်ဟွန်းဘာလို့
နားထောင်ကောင်းလိုက်တာလို့တွေးနေမိတာလဲ။