Karanlığım Senmişsin

3.Bölüm

Medyada Ada'yla Güven'in araba da söylediği şarkı...

 Adayla başbaşa kaldığimizda ondan detayları istedim. Zaten oda bunu sormamı istiyormuş gibi heyecanli heyecanlı anlatmaya başladı.

 "Ya, işte Deniz'in en yakın arkadaşı olduğu için bir kaç kere karşılaşmıştık. Ama fazla konuşmuşluğumuz yoktu sadece merhaba merhaba."

  "Eee! Devam et."

  "Sonra ben okula giderken yolda Güven'le karşılaştık. Beni okula bırakabilceğini söyledi. Bende biraz düşündükten sonra kabul ettim.''

  "Arabaya bindiğimde radyoyu açmak için uzandım. En sevdiğim şarkının sözlerini duyar duymaz sesli bir şekilde mırıldanmaya başladım. Ne tesadüf ki Güven'le aynı anda söylemeye başlamıştık."

  "Şarkı bittiğinde bu şarkıyı onun da çok sevdiğini öğrendim biraz daha konuşunca ne kadar ortak noktamız olduğunu farkettik. Okuldan sonra beni bir yere götüreceğini söyledi. Bende "olur"dedim."

  "Okuldan çıktıktan sonra beni sahile yakın bir yere götürdü. Orada bir şeyler yedikten sonra sahilde yürümeye başladık. Sonraki günlerde yine buluşuyorduk aradan biraz zaman geçti, sonra bir bakmışız ki sevgiliyiz."

  Ada bunları söylerken gözlerinin içi gülüyordu. Onu böyle mutlu görmek hoşuma gitmişti. Geçmişte ki erkek arkadaşlarından dolayı çok kötü günler geçirmişti. Benim canım arkadaşımın iyi niyetini kullanmışlardı. Pislik şeref yoksunları.

 "Onu seviyorum ama beni bırakırsa diye çok korkuyorum." Gözlerindeki ışıltının söndüğünü görünce elini tuttum. Güvende onu yarı yolda bırakırsa iyice mahvolacaktı buna emindim.

   Birden başıma bir ağrı girdi ve kollarım uyuşmaya başladı. Ağrı fazla şiddetli olduğundan dişlerimi sıkmama neden oluyordu. Allahtan yanıma ağrı kesici almayı akıl edebilmiştim. İlacı ağzıma attıktan sonra suya uzandım, ilacın acımsı tatı ağzımda yayılırken suyu fondipledim.

  "Yağmur iyimisin"

  "Evet. İyiyim şimdi geçer zaten."

  "Daha kötü olmadan doktora gitmelisin. Hem daha ne kadar kaçacaksın ki."

  "Hiçbir şeyden kaçtığım falan yok benim."

  "Biliyorum annen öldüğ......"

  "Ada kes artık."

   Ada tam ağzını açıp bir şey söyleyecekken telefonum çalmaya başladı. Arayanın teyzem olduğunu görünce açtım.

  "Yağmur nerdesin tatlım."
  
   "Ada'yla birlikteyim."

  "Sen iyimisin sesin kötü geliyor."

  "Hasta oldum galiba o yüzdendir."

  "Niye kendine dikkat etmiyorsun. Hem hava sence fazla karanlık olmadı mı?"
  
   Kafamı kaldırıp dışarı baktığımda hava gerçekten de kararmıştı. Zaman ne kadar da çabuk geçmişti. Ada'yla buluşunca zamanın nasıl geçtiğini anlamazdım. Orta okuldan beri beraberdik onunla. Dertlerimizi birbirimize anlatınca rahatlardık. Ama anlatamadıklarım da vardı benim , kimseye söyleyemediğim herkesten sakladığım kendime bile itiraf edemediklerim vardı. Onları söylersem belki rahatlardım ama beni daha aciz göstermekten başka bir şey yapmazdı. Ben güçlüydüm hep te güçlü kalacaktım. Kimseyi sırlarımın olduğu yere sokmayacaktım. Söylemek gibi bir hata yaparsam ona özgürlüğümü kaptırırdım.

    Kendimi serçe kuşuna benzetirim hep istediğim kadar dışarda kalırdım , istediğim kadar uçardım , özgürdüm . Muhabbet kuşlarının konulduğu kafeste yaşayamazdım ben.