Different [completed]

Part 5

Helleuww loves, hier is deel 5. Volgende week alweer vakantie, yeass.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️Pov Beca✖️

'Beca, ik heb niet gezoend met iemand anders' nadat hij dat zegt krijg ik een sms. Het is een afbeelding van Zayn, zoenend. Ik voel tranen in mijn ooghoeken maar knipper ze weg. 'WAT IS DIT DAN VERDOMME?!?' roep ik terwijl ik de foto laat zien. Zayn kijkt met grote ogen. Ik zie dat hij kwaad wordt en dan loopt hij weg. Ik blijf zitten, ik kan mijn tranen niet meer in bedwang houden en ik laat ze lopen. Waarom doet hij me dit aan?

✖️️️️️️️Pov Zayn✖️

Ik loop kwaad over de campus. Ik weet precies waar ik moet zijn. Ik zie haar al zitten en ik loop erop af. 'Hey Zaynie' zegt Chelsea met een extra hoog stemmetje. 'Noem me niet zo' sis ik. 'Zaynie, wat is er?' Ze negeert mijn opmerking volledig. 'Jij hebt dit gedaan, jij hebt die foto gemaakt' sis ik weer kwaad. 'Welke foto?' Vraagt ze onschuldig. 'De foto waarop Gaby me zoent, je hebt hem gemaakt voordat ik haar wegduwde' zeg ik terwijl ik haar strak aan kijk. 'Oh Zayn, vind je niet dat Beca dit moet weten, je kan niet tegen haar liegen' zegt ze uitdagend. 'Trut' sis ik nog voordat ik wegloop. Ik loop nog kwader dan net terug naar de kamer.

Als ik binnenkom zie ik Beca, ze huilt. Dat betekent dus dat dit haar echt raakt, want ze huilt niet snel. Mijn gezichtsuitdrukking veranderd van kwaad naar verdrietig. Ik bijt op mijn lip maar loop dan toch naar haar toe. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. Ze schud hem van haar af en kijkt me strak aan. 'Beca, ik kan het uitleggen' zeg ik zacht. 'Dat hoeft niet Zayn, ik weet genoeg' en met die zin loopt ze naar haar kamer. Ze gooit haar deur achter haar dicht. Ik sta op en ijsbeer door de kamer. 'FUCK!!' scheld ik door de kamer. Hoe kan ik dit ooit uitleggen. Ja ik ben gezoend, maar tegen mijn wil in. Ik werd letterlijk besprongen door Gaby. Dit was allemaal een plan van Chelsea, ze wil Beca's leven gewoon kapot maken. Ik ga weer zitten met mijn handen in mijn haar. Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. Ik wil haar niet kwijt.

✖️️️️️️️️Pov Beca✖️

Ik loop de kamer weer binnen en Zayn kijkt me met een betraand gezicht aan. Het liefst troost ik hem nu, maar hij heeft gezoend, met iemand anders, dus het is zijn eigen schuld. Ik loop door en open de deur. Ik loop naar buiten en gooi de deur met een klap achter me dicht. Het enige wat ik nu wil is lopen. Het kan me niet schelen waarheen, als het maar weg van hier is.

Ik loop over de campus en zie iedereen naar me kijken. 'KUNNEN JULLIE HET ZIEN JA?!?!' roep ik kwaad. Het kan me nu niet schelen wat ze van me denken, ze moeten me nu gewoon niet lastig vallen. Blijkbaar heeft het geholpen want iedereen kijkt weg. Ik loop automatisch naar de plek aan het strand. De plek die Zayn me heeft laten zien, toen hij de campus liet zien. Ik plof op het zand. Ik trek mijn knieën naar me toe en vouw mijn armen erom heen. Ik wil huilen, gillen en schreeuwen, maar ik kan het niet. Het is alsof mijn tranen op zijn en ik geen geluid meer uit mijn keel krijg. Ik blijf zo een tijdje zitten, wat blijkbaar best lang is want de zon gaat al onder. Ik wil nog niet terug naar de kamer, beter gezegd ik wil nog niet terug naar Zayn. Ik blijf nog zitten tot het bijna donker is. Ik kijk op mijn telefoon en zie 15 gemiste oproepen van Zayn en 34 sms'jes van Zayn. Ik besluit er niet op te reageren, en doe mijn telefoon terug in mijn zak. Ik sta op en loop toch maar terug naar de kamer.

Ik loop over het zandpad, het is stil. Ik word ineens de bosjes ingetrokken. Niet alweer. Ik voel een hand om mijn mond en de andere gaat net zoals de vorige keer, overal langs. Ik weet dat het Micheal is. Ik zucht en bijt op zijn hand. 'Verdomme' hoor ik hem mompelen. Zijn hand gaat even van mijn mond, en ik spuug in zijn gezicht. 'Trut!' Roept hij. Zijn andere hand gaat ook van me af, wat dus echt dom is want ik ren zo snel als ik kan weg. Ik hoor voetstappen achter me, dus ik ren nog harder. Ik ren zo hard als ik kan naar de kamer. De voetstappen achter me hoor ik niet meer, maar ik stop niet met rennen.