Different [completed]

Part 12

Well Hello there🐸
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️Pov Beca✖️

Ik word wakker. Wacht dit is niet mijn kamer. Dan komen alle herinneringen van gisteren terug. Mijn hele humeur is gelijk verpest. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het nog een half uur duurt voordat m'n wekker gaat. Ik weet dat ik nu toch niet meer kan slapen dus ik ga uit bed.

Ik zoek in alle kastjes voor wat eten. Uiteindelijk vind ik wat eten. Ik gooi wat muesli in een kom en doe er wat yoghurt bij. Ik pak een lepel en plof op de bank. Ik eet mijn ontbijt op en doe de vieze spullen in de vaatwasser. Ik loop naar de badkamer en doe de gebruikelijke ochtenddingen.

Het is vandaag kouder dan normaal, en het regent dus ik doe weer een keer een lange broek aan (Outfit op foto). Ik doe mijn haar nog even en doe nog een beetje mascara op. Ik bekijk mezelf in de spiegel en grijns als ik de tekst van m'n shirt zie. Ik hoor de wekker van Harry. Ik pak mijn tas en plof mezelf op de bank.

Een slaperige Harry komt binnen. 'Ben je al klaar?' Vraagt hij met grote ogen. 'Jij ook Goeiemorgen Hazz' grinnik ik. 'Goeiemorgen Beca' zegt hij met z'n ochtendstem. Hij verdwijnt in de badkamer. Ik kijk op mijn mobiel en zie 26 gemiste oproepen en 53 berichten. Allemaal van Zayn. Ik bekijk ze even snel.

Beca, please neem op.
Ik moet met je praten
Beca, alsjeblieft
Ik kan niet zonder je
Onthoud dat ik van jou houd en dat ik nooit zal stoppen met van je houden. You're my world.

Dat laatste berichtje doet me het meeste pijn. Eerst het bed in duiken met een ander en daarna zeggen dat hij van me houdt, ofcourse. Mijn verdriet van gisteren heeft plaats gemaakt voor woede. Harry komt naast me zitten. Ik kijk hem even aan maar kijk dan alweer naar m'n mobiel. 'Zayn?' vraagt hij. Ik knik. Hij pakt m'n telefoon uit m'n handen en legt hem op tafel. Hij trekt me in een knuffel, ik laat het toe. Het voelt goed, vertrouwd. 'We moeten weg' mompelt hij als hij me los laat. Ik knik en pak mijn tas.

Harry en ik lopen samen over de campus. Iedereen kijkt me nogal aan. Ik rol met mijn ogen en loop door. Ik hoor ook iedereen fluisteren en mompelen, 'Zijn ze uit elkaar' 'Dat verdiend ze' en al dat soort dingen.

We lopen het lokaal binnen, de jongens zitten er al, alleen Zayn niet. De jongens kijken me allemaal met een medelevende blik aan. Ik geef ze een kleine glimlach en ga dan zitten. Het ergste vind ik vandaag nog wel dat ik bij de meeste vakken naast Zayn zit. Want sommige leraren willen perse vaste plekken. Zo ook bij dit vak zit ik naast Zayn. Ik pak mijn spullen en speel een beetje met m'n vingers. De deur gaat met een klap dicht en daar is Zayn. Hij heeft wallen, zijn haar zit door de war en hij kijkt gebroken voor zich uit. Hij strompelt naar de tafel naast me en gaat zitten. Ik kijk vanuit mijn ooghoeken even naar Zayn, maar hij durft me niet aan te kijken. 'Pak je boeken, dan kunnen we beginnen' zegt de leraar. Hij begint aan een mega saaie uitleg.

Ik speel een beetje met mijn pen en let verder niet echt op, zoals iedereen trouwens. De meesten liggen half te slapen of zitten op hun mobiel. Zayn let ook totaal niet op, hij staart maar wat voor zich uit. Hij heeft blijkbaar bijna niet geslapen, in ieder geval zo ziet hij eruit.

'Jullie kunnen gaan' zegt de docent. Iedereen pakt hun tas snel in en snelt naar de kantine. Het 5e lesuur is net voorbij, hierna nog 1 les, gelukkig. Ik loop traag naar de kantine. Zayn loopt bij de jongens.

Ik kijk even rond en zie dan een tafeltje bij het raam. Ik loop met mijn eten naar die tafel. Ik loop langs de jongens. 'Hoe moet ik het ooit goedmaken? Ik kan niet zonder haar. Ik heb het verkloot, ze zal me nooit vergeven' mompelt Zayn. De jongens seinen met hun ogen dat ik achter ze loop want Zayn draait zich om. Ik negeer ze en loop naar de tafel aan het raam. Ik voel hun ogen op m'n rug branden. Ik plof me neer op de stoel. Ik kijk naar het eten voor me, ik heb totaal geen honger. Zayn heeft gelijk, hij heeft het verkloot. Maar ik hoorde de jongens nog iets zeggen over z'n verleden, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Hij praatte nooit veel over zijn verleden. Ik kijk nog 1 keer naar het eten en gooi het dan in de prullenbak die ongeveer naast me staat. Ik leg mijn hoofd op tafel. Ughh, ik haat dit, waarom heeft Zayn dit nou gedaan.

'Beca?' Hoor ik een zachte stem zeggen. Ik kijk op, aangezien ik nog steeds met m'n hoofd op de tafel lig. Zayn zit ongemakkelijk voor me. 'Wat?' vraag ik nors. Blijkbaar schrikt Zayn van mijn reactie want hij kijkt me bang aan. 'K-kunnen we praten?' vraagt hij terwijl hij naar zijn handen kijkt. 'Waar wil je over praten, ik denk dat het wel duidelijk is' reageer ik. Ik ben pissed, hij heeft ook gewoon het lef om hier te komen vragen. Zayn is stil en kijkt opzij. Ik volg zijn blik en ik zie de jongens, ze kijken hem allemaal bemoedigend aan. 'Moest je hier komen van hun?' vraag ik dan maar. Hij knikt, 'I-ik durfde zelf niet' fluistert hij bijna onhoorbaar. 'M-maar ik wil het uitleggen, je moet de reden weten waarom ik dit heb gedaan. Je moet het weten' mompelt hij. Ik zucht, 'Kom na de les naar het strand, je weet wel waar.' Als ik dat heb gezegd sta ik op en loop weg. Ik geef de jongens nog een dodelijke blik omdat ze weten dat ik geen zin heb om met hem te praten.

Ik loop in 1 streep door naar het strand. Dat laatste lesuur is toch onbelangrijk. Ik laat mezelf zakken op het zand. Ik pak mijn telefoon en zet muziek op. Nu maar wachten. Het is rustig op het strand. Het is zo fijn, je kan altijd even uitwaaien op het strand.

Ik hoor voetstappen achter me. Er wordt een tas op het zand gegooid en Zayn zakt naast me neer. Zo zitten we een tijdje in stilte. 'Nou? Wat wilde je me uitleggen?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Zayn kijkt me niet aan. 'Ik bedoel, je zei dat je een reden hebt om-' ik stop mijn in en slik even. 'Zo achterlijk te doen' vervolg ik zacht. Ik zie bij Zayn de tranen over zijn wangen stromen. 'Dat komt door wat er vroeger is gebeurd' fluistert hij. Ik wil hem net iets vragen als hij verder gaat. 'Ik was nog maar klein. Ik liep over straat, ik mocht van m'n moeder wat lekkers halen bij het winkeltje om de hoek. Ik was onderweg, en toen zag ik een man, met een bivakmuts. Hij hield de eigenaar van de juwelier, die naast het winkeltje zat waar ik heen moest, onder schot. Een andere werknemer moest al het geld pakken terwijl de andere overvaller alle sieraden pakten. Ik bleef stil staan voor de juwelier. Toen ze alles hadden-' Zayn stopt even, de tranen lopen over zijn wangen en slikt even. 'Hebben ze de eigenaar en de werknemer neergeschoten. Ze waren op slag dood. Ze renden weg, maar degene die had geschoten liep tegen me aan. Hij keek me kwaad aan en zei dat ik mijn mond moest houden, anders zou hij mij en m'n familie ook neerschieten' verteld hij verder. 'Zayn dat is ver-' Zayn onderbreekt me, 'Dat is nog niet alles' zegt hij zacht. 'Ik was in shock, niemand kon me helpen. Toen ik weer begon te praten heb ik alles gezegd wat ik heb gezien en gehoord. De overvallers waren gevlucht. Ik kwam ze later weer een keer tegen, hij richtte zijn pistool op me. Toen hij schoot is er een onbekende man voor me gesprongen. De overvallers vluchtten en riepen dat ze me nog wel zouden krijgen. De man die voor me sprong heeft het nog maar net gehaald. De overvallers zijn uiteindelijk opgepakt maar, ik ben nog altijd bang voor ze geweest' verteld hij huilend. 'Als ik gewoon m'n mond dicht had gehouden, was die man niet gewond geraakt' fluistert hij daarna. 'Maar ik doe dit soort dingen, het vechten elke dag en de meiden gebruiken, omdat ik daardoor alles vergeet' vervolgt hij. Ik kijk Zayn gebroken aan. 'Waarom heb je me dit nooit eerder verteld Zayn?' is alles wat ik nu wil weten. 'Ik was bang voor je reactie' fluistert hij. 'Denk je er nog veel aan?' Hij schudt zijn hoofd. 'Alleen toen ik jou in coma zag liggen, deed dat me weer denken aan die man die ook zo stil lag' zegt hij.

Ik ga dichter bij Zayn zitten en trek hem in een knuffel. Hij mag dan iets ergs hebben gedaan, dit gun je niemand. Zayn slaat zijn armen om me heen. Ik voel mijn schouder nat worden. 'Je had dit eerder moeten vertellen Zayn. Je kan me altijd alles vertellen' zeg ik. 'Ik weet het' mompelt hij in mijn nek. 'Haat je me nog?' vraagt hij met betraande ogen als we elkaar los laten. 'Zayn, wat jij hebt gedaan vind ik echt verschrikkelijk, maar ik snap nu in ieder geval waarom je het deed' antwoord ik. Zayn trekt me in een knuffel. Hij wilt me zoenen maar ik trek me los uit zijn greep. 'Het spijt me Zayn' nadat ik dat heb gezegd loop ik weg. Ik hoor Zayn weer snikken. Ik voel de tranen alweer in mijn ooghoeken. Ik wil hem zo graag terug, maar kan ik het al? Kan ik het hem vergeven? Ik moet er zeker van kunnen zijn dat hij het niet nog is doet.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
Dit was het, ik heb zoveel inspiratie voor dit verhaal omc

Xx