Different [completed]

Part 8

Hello guys, hier is hoofdstuk 8!!!
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️Pov Beca✖️

'Wat ga je doeeen?' Zeurt Zayn. We hebben het eten al een tijdje op en zitten nu op de bank. 'Even wandelen' grijns ik. Hij rolt met zijn ogen. 'Alweer?' Ik knik, 'Ja.' Ik zwaai even en loop dan de deur uit.

Ik loop over de campus. Het is rustig, de meeste zijn zich aan het klaar maken om uit te gaan ofzo. Zayn en ik hebben besloten om volgend weekend uit te gaan. Ik loop gewoon random ergens heen. Ik loop op een rustig deel van de campus. Het begint al te schemeren, maar de campus is daardoor mooi verlicht. Ik loop een hoek om, en nog één, en nog één. Ik voel ineens een harde klap tegen mijn hoofd. Ik hoor nog iemand lachen, maar dan wordt alles zwart.

✖️️️️️️️️️Pov Zayn✖️

Ik begin me nu wel zorgen te maken. Beca is nu al bijna 2 uur weg. Zo lang gaat ze nooit wandelen. Ik pak mijn sleutel en mobiel en loop de deur uit. Ik doe de deur op slot en ren weg.

Ik ren over de campus, ik weet niet waarheen, gewoon overal. Het is al donker, dus het wordt nog moeilijk om Beca te vinden. Het is heel rustig op de campus. Waarschijnlijk is bijna iedereen weg. Ik loop naar de plek aan het strand waar we vaker heen gaan.

Niemand, er zit niemand. Ik slik hoorbaar. Waar is ze dan? Ik loop verder, opzoek naar waar ze kan zijn. Ik heb geen idee waar ze kan zijn. Ik hoop maar dat er niks is gebeurd.

Ik ben overal geweest. Ik loop nu naar de enige plek waar ze nog kan zijn. Ik loop de hoek om. Ik kom uit op een grasveld, het is meer op het rustige deel van de campus. Ik kijk even over het veld maar zie niks ik wil me weer omdraaien als mijn oog valt voor een donkere schim die in de hoek ligt. Ik ren er naartoe.

Fuck, het is Beca. 'Beca? Kun je me horen?' vraag ik terwijl ik haar zachtjes heen en weer schud. 'Beca please' fluister ik bijna onhoorbaar. Ik voel de tranen opkomen maar veeg ze ruw weg. Ik til Beca op in bride-style en breng haar naar de zuster.

Ik leg Beca op het bed. 'Wat is er gebeurd?' vraagt de zuster bezorgt. 'Ik weet het niet. Ze zei dat ze ging wandelen, na 2 uur ben ik haar gaan zoeken. Ik vond haar op de grond' antwoord ik met tranen in mijn ogen. 'We moeten wachten tot ze weer bij bewust zijn is' zegt de zuster. 'Hoelang gaat dat duren?' 'Ik weet het niet, het kan over een paar uur zijn. Het kan ook over een paar dagen zijn' reageert de zuster zuchtend. Ik bijt op mijn lip en voel de tranen over mijn wangen stromen. Ik huil nooit snel, maar Beca is gewoon zo belangrijk voor me. Ik ga naast het bed zitten. 'Je moet snel wakker worden Beca' fluister ik terwijl ik haar hand pak.

Ik zit nu al de hele avond bij haar bed. Het is nu 0:00 en ze heeft nog geen kik gegeven. De zuster is weggegaan. Ze zei dat ik haar moest bellen als Beca wakker wordt. Maar zoals het nu gaat, wordt ze voorlopig nog niet wakker. Ik wrijf met mijn duim over haar handpalm. 'Alsjeblieft Beca, wordt nou wakker. Ik wil weten wat er is gebeurd en of het goed met je gaat.' Natuurlijk krijg ik geen antwoord terug. Ik voel mijn ogen zwaarder vallen. Ze vallen langzaam dicht.

Ik word wakker van iemand die op mijn schouder tikt. Ik hoop dat het Beca is maar het is de zuster. Ze kijkt me met een medelijdende blik aan. 'Ze heeft nog nergens op gereageerd' kan ik aflezen van haar gezicht. Ze schud spijtig haar hoofd. 'Jongen, ga maar even naar huis. Trek wat schone kleren aan, en slaap nog wat. Als je uitgerust bent, kom dan terug. Ik bel je als ze wakker wordt' zegt de zuster met een glimlach. Ik knik en geef haar mijn telefoonnummer.

Ik loop over de campus en word aangestaard door heel veel mensen. Waarschijnlijk omdat ik er niet uitzie. Mijn ogen zijn rood en dik, mijn wangen zijn nat en mijn haar zit in de war. Ik loop met een gebogen hoofd over de campus. 'Hey Zaynie, ga je met ons mee naar het strand?' Vraagt Chelsea. Ik geef haar een hatelijke blik en loop dan verder.

Ik lig op de bank. Ik heb net gedoucht en probeer nu wat te slapen. Maar de gedachte dat Beca hier niet is maakt me gek. Ik ben zoveel gaan houden van een meisje wat ik nog maar heel kort ken. Met mijn gedachten bij Beca val ik langzaam in slaap.

'Zayn, Zayn' hoor ik een zwakke stem zeggen. Ik kijk vragend naar Beca. Ze gaat rechtop zitten in het bed. 'Zayn ik hou va-' Beca maakt haar zin niet af en kijkt glazig voor zich uit. 'BECA!! BECA!!' roep ik, hopend op een reactie. Beca reageert niet. Ik pak haar hand vast. 'Beca, zeg iets' fluister ik huilend. Beca valt langzaam achterover in het bed.
'BECA!!'

Ik word badend in het zweet wakker van mijn telefoon. De zuster! Is het eerste wat door mijn hoofd gaat. Ik grijp naar mijn telefoon en neem op. 'Hallo?' Ik hoor de zuster iets aan de andere kant van de lijn zeggen, iets wat ik nooit zou willen horen. Ik laat de telefoon uit mijn handen vallen. 'Zayn?' Hoor ik een stem van ver zeggen. Ik pak mijn telefoon op en klik het gesprek weg. Nee. Ik doe mijn mobiel in mijn broekzak en ren de kamer uit. Ik ren in 1 streep door naar de zuster.

Ik kijk met tranen toe hoe Beca op de brancard wordt gelegd. 'Ze ligt in coma. Maar de kans is groot dat ze over een paar dagen weer wakker is' zegt de zuster geruststellend. 'Mag ik mee?' vraag ik hopeloos aan een ziekenbroeder. Hij knikt, 'Jij bent zeker haar vriend.' Ik knik. 'Loop maar mee' zegt hij vriendelijk. We lopen naar de ziekenwagen die voor de school staat. Iedereen kijkt ons aan. Ik negeer het. Ik loop met tranen in mijn ogen mee.

Beca ligt aan allemaal apparaten in de ziekenwagen. Er zit een ziekenbroeder bij die haar in de gaten houd. Er beginnen wat apparaten te piepen. De ziekenbroeder loopt naar voren. Ik hoor net niet wat ze zeggen. Degene achter het stuur zet het zwaailicht aan en we gaan sneller. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik met lichte paniek. 'Ze is onstabiel, we moeten haar zo snel mogelijk bij het ziekenhuis zien te krijgen' zegt de man terwijl hij wat met de apparatuur prutst. Ik bijt op mijn lip en de tranen lopen over mijn wangen.

We rennen bijna door de gangen van het ziekenhuis. Beca ligt op een ziekenhuisbed, we gaan naar een speciale kamer. Ze zeiden dat die speciaal is voor dit soort dingen. We lopen een paar deuren door, en uiteindelijk lopen we een kamer binnen. Er staat veel apparatuur. Beca's bed wordt neergezet bij de apparatuur en ze zetten alles aan. Weer diezelfde piep als in de ziekenwagen klinkt door de kamer. Ik kijk met grote ogen toe hoe de dokters haastig alles doen. Er komt een naald in Beca's hand, waar een of ander buisje aan is bevestigd.

Na een tijdje zijn ze eindelijk klaar met alles. Er komt een dokter naar me toe gelopen. Hij begroet me even. 'Ze is weer stabiel, maar het kan wel een paar dagen, misschien zelfs weken duren voor ze weet bij bewust zijn is. Ik neem aan dat jij maandag weer naar school moet. Je mag vandaag nog bij haar blijven, maar ik wil dat je aankomende week gewoon naar school gaat. Dan heb jij wat afleiding en heeft-' hij kijkt even op zijn papieren. 'Beca, meer rust. Je mag na schooltijd altijd langskomen, de bezoekuren gelden voor jou niet, aangezien dit een ander geval is' vervolgt de dokter. Dat slaat in als een bom. 'I-ik mag niet hier blijven?' vraag ik verward. De dokter schudt zijn hoofd. 'Het spijt me jongen, maar rust is belangrijk voor Beca' zegt de dokter spijtig. Ik knik maar, aangezien ik niet weet wat ik moet zeggen. 'Je mag vandaag hier nog de hele dag blijven' zegt de dokter. 'Sterkte' vervolgt hij waarna hij wegloopt. Alle mensen verlaten de kamer, waardoor ik alleen over blijf met Beca. Ik pak een stoel en ga bij haar bed zitten. 'Het gaat goed komen. Ik beloof het' fluister ik waarna ik een kus op haar hand druk.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
OMG BECAA!!
Ik vond dat er meer dingen moeten gebeuren in het verhaal dus tadaaa.

Xx