Different [completed]

Part 9

Hi, hier is chapter 9!!
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️Pov Zayn✖️

Ik kijk op de klok en zie dat het half 11 is. Ik stuur Harry een berichtje om te vragen of hij me wil ophalen. Ik ben de hele dag bij Beca geweest. Ik haat het dat ze hier is. Ik wil dat ze wakker is, ik wil haar in mijn armen hebben. Ik krijg een berichtje terug van Harry dat hij er binnen 10 minuten is. 'Ik moet nu echt gaan Beca' zeg ik verdrietig. Ik weet dat ik geen antwoord krijg maar ik hoop dat ze me kan horen. 'Het spijt me echt maar de dokter zegt dat je rust nodig hebt. Ik zal er morgen weer zijn' zeg ik met tranen in mijn ogen. Ik geef een kusje op haar wang en pak nog even haar hand vast. 'Tot morgen Beca' zeg ik zacht. Ik loop de kamer uit en voordat ik de deur sluit kijk ik nog 1 keer naar Beca. Ik slenter door de ziekenhuisgangen door naar buiten. De dokters knikken naar me als ik langsloop, en sommige geven me medelevende blikken.

Harry zit al in de auto te wachten. Ik stap in en begroet Harry. Hij kijkt me ook met een medelevende blik aan. Hij start de auto en het is stil onderweg. Ik heb er geen problemen mee want ik wil er niet over praten.

Thuis aangekomen poets ik mijn tanden en duik ik m'n bed in, hopend dat dit allemaal een droom is en ik wakker word met Beca naast me.

Maar helaas, de volgende ochtend bleek het de harde realiteit te zijn....

Ik word langzaam wakker. Ik heb gisteravond blijkbaar geen wekker gezet want het is al 9:30. Fijn meer dan een uur te laat voor de lessen. Ik zucht en stap traag uit bed. Ik doe de benodigde ochtenddingen en pak mijn tas. Ik slenter de kamer uit en loop traag over de campus. Iedereen op de campus weet al van de situatie af, ook de docenten. Ik loop de gangen door en stop bij het lokaal waar ik moet zijn. Ik open de deur en slenter het lokaal binnen. 'Zayn, je bent te laat' zegt de leraar. 'Ik weet het' mompel ik en ik loop naar mijn plek. Ik gooi mijn tas naast m'n tafel, ik doe geen moeite meer om mijn boeken te pakken aangezien de les al bijna voorbij is. Ik merk dat iedereen me aanstaart maar ik negeer het. Nog 5 lessen en dan kan ik eindelijk naar Beca.

De dag ging traag voorbij. Ik heb bij geen enkele les goed meegedaan maar niemand zei er wat van. Ik loop weer door dezelfde gangen als gisteren. Ik loop de deur door naar Beca's kamer. Er staan wat verplegers bij haar bed. 'Wat doen jullie?' Vraag ik als ik zie dat ze met wat lampjes branden en weet ik veel wat doen. 'Ze heeft net een reflex gehad, we kijken of het iets betekent of dat het gewoon een prikkel was' zegt de verpleger terwijl hij verder gaat met weet ik veel wat. Ik kijk ze met grote ogen aan. Alsjeblieft laat het iets betekenen. 'Het was niks, het was gewoon een prikkel' zegt de verpleger op het moment dat ik het echt niet wil horen. Alle moed zakt gelijk weer helemaal weg.

De verplegers gaan de kamer weer uit en ik pak weer een stoel en ga bij Beca zitten. Het is verschrikkelijk om haar zo te zien. Ze zit aan allemaal slangetjes en buisjes. Ze ligt daar maar, zonder enige beweging. Ik pak haar koude hand vast en kijk even naar haar. Ze ligt heel rustig op het bed. 'Hey, ik ben het' begin ik zacht. 'Het was saai vandaag, zonder je. Ik was te laat voor de eerste les. En onderhand weet iedereen al van dit alles af' zeg ik zacht.

✖️️️️️️️️️Pov Beca✖️

Ik hoor van ver weg een stem. Het is Zayn. 'Alsjeblieft Beca, wordt wakker. Ik kan niet zonder je' fluistert Zayn. Ik hoor snikken wat aangeeft dat hij aan het huilen is. Ik wil antwoorden dat ik wakker ben. Ik wil hem in een knuffel trekken. Maar ik kan me niet bewegen. Ik haat het, ik kan alles horen wat hij zegt, maar ik kan niet reageren. Zayn is zo lief. Hij zegt dat hij elke dag hier zal komen, en hij blijft tegen me praten, alsof hij hoopt dat ik ga reageren. Ik hoop maar dat ik snel uit deze kut coma ben.

✖️️️️️️️️️Pov Zayn✖️

Ik loop de kamer weer uit. Ik heb afscheid van Beca genomen nadat de arts zei dat ze rust nodig heeft. Nog even en ze hadden me moeten wegtrekken bij het bed. Ik stap in mijn auto en rijd weg.