Different [completed]

Part 23

Halloo, hier is chapter 23 😘
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️️️️️️Pov Beca✖️

Ik sta zuchtend voor mijn kast. Vandaag weer een schooldag, en niet zo maar een schooldag. Het universum moet vandaag wel een hekel aan me hebben aangezien ik al mijn lessen met Jake heb. Of misschien heeft Karma de pest aan me. Oké Beca, dit is waanzin. Ik pak wat kleding uit de kast en doe het aan (zie foto). Ik doe mijn haren en make-up nog even en dan ben ik klaar om te gaan. Aangezien ik al heb ontbeten en tanden gepoetst kan ik meteen vertrekken. Ik moet nog iets uitprinten voor Biologie dus kan ik nu maar beter gaan. Ik gooi mijn tas over m'n schouder en vertrek.

Ik sta ongeduldig bij de printer te wachten tot mijn werkstuk er uit komt. Als het eindelijk is geprint gris ik het uit het apparaat en loop uit de bibliotheek. De gangen zijn nogal verlaten waardoor ik mijn voetstappen door de gang hoor galmen. Ik loop snel door naar mijn lokaal.

'Beca, je bent vroeg' merkt m'n lerares van Biologie op. 'Ja, ik moest nog iets uitprinten dus ben ik vroeg gekomen' reageer ik. Ze knikt even, ik leg mijn werkstuk op haar bureau en ga aan een tafel zitten. Ik pak mijn boeken en wacht geduldig af tot de rest komt. Al snel stroomt het lokaal vol, maar ik mis nog 2 personen. Zayn en Jake. Ik loop naar Harry die een paar tafels van me vandaan zit. 'Is Zayn er niet?' Hij schudt zijn hoofd, 'Nee, hij zei dat hij ziek was. Alleen het klonk niet echt overtuigend' zucht hij. Ik knik als teken dat ik het begrijp en ga weer zitten. Ik speel een beetje met mijn pen en dan valt het me op dat ineens alle gesprekken stil zijn gevallen. Ik kijk even op en zie Jake, Math en Jason in de deuropening staan. Ik schenk er verder geen aandacht aan en speel verder met m'n pen. Ik voel ogen op me branden waardoor ik weet dat ze me aanstaren. Ik negeer ze en probeer mijn aandacht bij mijn pen te houden. Ik hoor voetstappen in mijn richting komen.

Jake ploft zich aan de tafel naast mij en Jason en Math gaan achter ons zitten. Ik kijk Jake geïrriteerd aan, 'Was ik niet duidelijk gisteren?' Zijn blik verduistert, 'Oh Beca, ik laat jou echt niet met rust' zegt hij lachend. Ik kijk hem kwaad aan en draai me weer om naar het bord. Ik voel Jake's knie tegen de mijne. Ik trek mijn been terug waardoor Jake me grijnzend aankijkt. Ik negeer hem verder en probeer me te focussen op het bord. Dat lukt voor zo'n 2 minuten maar dan voel ik Jake's hand op mijn knie. Hij gaat steeds verder omhoog. Gewoon negeren, gewoon negeren. Ik kijk naar mijn hand die m'n pen bijna vermoord. Als Jake's hand bij mijn lies ligt kijk ik hem kwaad aan. Hij kijkt grijnzend terug. Ik kijk hem met een neppe glimlach aan en ga met mijn been omhoog waardoor zijn hand wordt geplet tussen de tafel en mijn been. Zijn gezicht betrekt en ik kijk hem geamuseerd aan. Ik hoor gelach achter me en zie Jason en Math rood aanlopen van het lachen. 'Blijf de rest van de dag met je poten van me af' grom ik en ik richt me weer op de les.

~*~*

Ik zit aan een tafel in de kantine. Ik heb nu voor de tweede keer pauze en hierna nog 1 les en dan ben ik verlost uit de hel. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat Jake elke les naast me ging zitten en iets probeerde. Elke les was weer hetzelfde. Jake kwam naast me zitten, hij deed irritant en als de bel ging was ik zo snel mogelijk het lokaal uit. Ik pak mijn smoothie en wil de kantine uitlopen als ik word geroepen. Ik word gewenkt door Niall. Ik loop ernaartoe en gelijk valt het gesprek stil. 'Wat is er?' vraag ik. Ik kijk even rond en herken de groep als vrienden van Thomas, alleen zit hij er niet bij. 'Laat Jake je een beetje met rust?' Ik schud zuchtend mijn hoofd, 'Nee, hij is echt verschrikkelijk.' Niall kijkt me meelevend aan. 'Maar gelukkig heb ik jullie en Thomas' vervolg ik vrolijk. De jongens kijken grijnzend naar elkaar. Ik kijk ze even raar aan maar ga er verder niet op in. We praten nog even en dan besluit ik om weg te gaan. Ik zeg nog even gedag tegen iedereen en draai me dan om.

Ik zet ongeveer 3 stappen als ik tegen iemand aan loop waardoor mijn smoothie over diegene heen valt. 'Oeps' mompel ik. Ik kijk op en ik zie tot mijn ergernis Jake staan. 'Ik vind het ineens een stuk minder erg dat die smoothie over je heen is gekomen' zeg ik grijnzend. 'Nu ben je me wel iets schuldig' zucht hij grijnzend. 'Echt niet, jij moest gewoon uitkijken waar je liep' zeg ik geïrriteerd. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan, 'Als goedmakertje ga jij gezellig mee naar de stad met Jason, Math en mij' zegt hij grijnzend. Ik kijk ze alle 3 vies aan. 'Met jullie naar de stad?' vraag ik spottend. 'Dat is sociale zelfmoord' zeg ik met een neppe glimlach. Jake's blik verstrakt en het is stil om ons heen. 'Je weet dat ik alles krijg wat ik wil, dus je gaat mee' mompelt hij geïrriteerd. Ik schud mijn hoofd. Jake buigt naar me toe, 'Of je gaat vrijwillig mee of ik kom je halen na de les' fluistert hij grijnzend. Ik kijk hem zonder ook maar enige emotie aan en duw hem aan de kant. Ik loop geïrriteerd weg. Dankzij hem is mijn smoothie weg en dan moet ik met hem naar de stad? Dacht het niet.