Different [completed]

Part 24

Hello, sorry dat ik zo lang niet heb geüpdatet, ik heb niet zoveel inspiratie de laatste tijd. Hier is chapter 24 😘
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

✖️️️️️️️️️️️️️️Pov Jake✖️

'Waarom zei je dat?' vraag ik hijgend als ik naast Beca loop. Ik ben achter haar aan gerend wat nog best moeilijk was aangezien ze best wel snel loopt. Beca negeert me en loopt snel door. Ik rol mijn ogen en pak haar pols vast. Ze kijkt me kwaad aan en probeert zich los te trekken. 'Laat me los' sist ze. 'Wat is er nu ineens?' vraag ik verward. 'Jake, je moet me met rust laten. Ik heb geen zin in je, accepteer het dat niet alle meiden voor je vallen. Ga een van de make-up trutjes neuken ofzo, maar laat mij met rust' zucht ze geïrriteerd. 'Nee Beca! Ik laat je niet met rust! Ik zie dat je voor me zal vallen. Sterker nog je bent al voor me gevallen alleen moet je het nog toegeven!' roep ik. Ze kijkt me kwaad aan en rukt zich los. 'Laat me met rust Jake' ze spuugt mijn naam bijna uit. Ze loopt weg, zonder om te kijken. Jason en Math verschijnen ineens voor me. 'Laat het los man, Beca gaat heus wel voor je vallen' zucht Jason. 'Je hebt afleiding nodig' vervolgt Math grijnzend. Ze trekken me mee naar een 3 meiden.

✖️️️️️️️️️️️️️️Pov Zayn✖️

Ik strompel over de campus heen. Ik heb me vandaag ziek gemeld, ik voel me te klote om naar de les te gaan. Ik let totaal niet op waar ik loop wat als gevolg heeft dat ik tegen iemand aan loop. Ik vang diegene nog net op tijd op. Ik kijk schuldig naar Beca. Ze kijkt me ongemakkelijk aan waardoor ik besef dat ik haar nog vast heb. Ik laat haar snel los, nu staan we ongemakkelijk tegenover elkaar. 'Kunnen we praten, alsjeblieft?' vraag ik zacht. Ze knikt kort, 'Naar jouw kamer?' Ik voel een steek door mijn hart door wat ze zei, "jouw" kamer. Ze ziet het echt niet meer als onze kamer. Ik knik en in stilte lopen we over de campus.

Beca sluit de deur achter zich en we gaan op de bank zitten. Er zit veel ruimte tussen ons in, anders dan een tijd terug. 'Waarom wilde je praten?' mompelt Beca. 'Omdat ik het niet langer kan' zucht ik. Ze kijkt me verward aan. 'Ik kan niet langer doen alsof het niks is. Ik kan niet langer elk uur van de dag weer een andere meid gebruiken, alleen maar omdat ik jou dan vergeet. Ik kan niet langer proberen jou jaloers te maken omdat het je kwetst' zucht ik met mijn blik op de grond gericht. Ik kijk langzaam naar Beca en zie dat ze op haar lip bijt. 'Waarom Zayn? Waarom heb je het me niet meteen verteld?' vraagt ze zacht. Ze ziet er nu zo kwetsbaar uit, zo anders dan hoe ik haar gewend ben. Ik haal mijn schouders op. 'Waarom lag Chelsea naast je?' vraagt ze weer zacht. Ik weet precies waar ze het over heeft, 'Ik weet het niet. Ik ging 's avonds naar een nieuwe club, ik had teveel gedronken want het enige wat ik me kon herinneren was dat ik een bekende tegen kwam' mompel ik. Beca staart voor zich uit. 'Je hebt me pijn gedaan, ook na het incident met Chelsea' zegt ze en ik zie de tranen in haar ogen. 'Ik weet het, en het is het domste wat ik ooit heb kunnen doen. Jij verdient dit niet' reageer ik. 'Ik vind je nog steeds leuk Zayn, echt waar. Maar ik ben gewoon bang dat er weer zoiets gaat gebeuren' mompelt ze. 'Beca, geef me alsjeblieft nog een kans en ik beloof je dat het nooit meer zal gebeuren' smeek ik.

Beca reageert niet en bijt op haar lip. Ze kijkt naar de grond en speelt een beetje met haar vingers. Ze kijkt op en ik zie een traan over haar wang rollen. Ik trek haar naar me toe en sla mijn armen om haar heen. Ze laat me mijn gang gaan en slaat voorzichtig haar armen ook om mij heen. Ik voel mijn schouders nat worden van Beca's tranen. 'Het spijt me Beca, het spijt me dat ik zo'n klootzak ben geweest en je zoveel pijn heb gedaan. Maar ik wil je terug Beca, ik wil je liefhebben zoals niemand anders dat kan. Ik wil dat je 's avonds weer tegen me aan ligt op de bank en dat ik 's ochtend weer naast je wakker word. Ik wil je terug Beca' mompel ik. 'Het spijt me Zayn,' ze laat me los waardoor ik haar ook los laat. 'Ik kan het niet, nog niet' ze fluistert het bijna, alsof ze bang is dat iemand het hoort. Ze staat op en veegt de laatste tranen van haar wangen. Ze glimlacht een beetje en loopt dan de deur uit.