My Obsessed Billionaire [Rewritten]

Chapter 10

NAKABALIK NA rin kami sa maynila pero isang araw lang nag stay sa condo ko si Devoungh. He said he has something importan to do, bumalik na rin naman ako sa trabaho kaya minsan na lang kaming nag kikita dahil pareho kaming busy.

Medyo nababaguhan pa rin ako sa kaniya dahil nakilala ko siyang mahirap tas ngayon ay busy siya sa sariling companya.

And it's been a months since I found out about himself, and nakaka lungkot lang kasi hanggang ngayon ay hindi niya pa rin pwedeng hiwalayan ang fiancé, he tried to talk to them pero wala lang din.

But I am glad Devoungh find his way to have a moment with me. Kagaya ngayon, dinala niya ako sa sarili niyang pamamahay, napakalaki nito.

"I'm sorry, baby" yakap yakap ako nito mula sa likuran, kanina pa siya ganito. I'm still annoyed by him, sinong hindi eh, umuwi siya kagabi saakin na subrang lasing. Mas nakakagalit pa ay nag maneho pa siya, paano nalang kaya kung naaksidente siya, sayang ang tit3.

Napatampal ako sa sariling nuo, kung ano ano nang naiisip ko. Napaka halay.

"Sorry na, my cousins force me to drink." Mas lalo nitong hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin nu'ng hindi ko ito kinibo.

Napabuga na lamang ako ng hininga ng maramdamang wala siyang balak bitawan ako sa pagkakayakap.

"Nakakapanibago kalang kasi. You're not like this, miss ko na ang Trade ko! Ibalik mo siya, hindi iyon lasinggero." I don't know but for some reason I hate what I said. Ang toxic ko pakinggan, but of course Devoungh the understanding man, he just smiled. Pinaharap niya ako bago hinalikan sa nuo.

"And he also miss you, baby. I am still him, I am Trade." Malambing nitong usal, hindi ko maiwasang ma konsensya sa sinabi.

"Devoungh..." I whispered. Inilagay niya ang hintuturo sa labi ko.

"Hush..." He then kissed me, he's so gentle kaya hindi ko maiwasang halikan siya pabalik. I miss him so much, kahit nagkikita naman kami araw araw ay namimiss ko pa rin siya.

Gosh! Ano bang pinakain nito saakin at ganito ako na inlove sa kaniya.

SUBRANG BUSY namin pareho ni Devoungh sa trabaho at ngayon lang kami nag katime sa isa't isa, nangako siyang susunduin ako ngayon galing sa trabaho pero mag aalas nuwebe na ay wala pa rin siya.

Sa pagkakaalam ko ay maaga itong uuwi ngayon, kaya nakakapagtakha lang at wala pa rin ito, nakailang message na ako sa kaniya pero ang huling reply niya lang ay nu'ng mga alas sais kung saan sinabi niyang on the way na raw siya.

Nilalamok na rin ako dito sa kinatatayuan ko at kaunti nalang din ang tao dito. Bumuntong hininga ako bago napagpasiyahang mag dahan dahan nalang maglakad baka makasalubong ko lang ito, baka kasi traffic lang.

Kanina pa ako nagugutom kaya nanghihinayang tuloy ako at tinanggihan ko 'yong burger na inalok saakin ni Clarrise, dahil ang alam ko mag papagutom ako para maubos ko ang kakainin namin ni Devoungh, kasi minsan kapag kakain kami sa labas ay madami siyang i oorder, nakakapanghinayang dahil hindi ko palagi nauubos, nasasayangan ako sa pera niya na tiyak kong mamahalin pa ang pagkain na binili, pero wala siya ngayon, kaya gutom na gutom na ako.

Ilang minuto lang ang nilakad ko bago mapagpasiyahang magtawag ng taxi. Sumakay na lamang ako at nag pahatid sa isang restaurant na malapit.

Nang makarating ay tinignan ko muna ang pangalan ng restaurant. Pangalan palang mamahalin na, sasakit 'tong bulsa ko nito mamaya.

Papasok na sana ako nang makita ang pamilyar na kotse malapit sa restaurant, as far as I can remember, ganito ata ang kotse ni Devoungh. Umiling iling ako, imposibleng nandito iyon, baka nga nauna na iyong damuho sa condo ko at nag aantay nalang. Mag tetake out nalang ako para sabay na kaming kakain.