My Obsessed Billionaire [Rewritten]

Chapter 12

MY BREATH IS heavy, kinakabahan ako sa ano mang mangyari habang nakatitig sa galit na galit na mukha ni Devoungh.

Nag lakad kaagad ito papalapit saamin, it was so awkward since we are still here in the restroom. Kaagad ako nitong hinablot sa braso, even though he's mad, he look like he's trying his best not to hurt me by grabing my arm.

"Don't you ever try to kiss my woman, Willers." He said, agad nanlaki ang mga mata ko nu'ng mapa upo ang lalaki dahil sa pag suntok ni Devoungh.

"Tangina," agad kong tinanggal ang pagkakahawak ni Devoungh saakin bago dinaluhan ang lalaki. "Okay lang po ba kayo?" Nakita ko ang pagdugo ng labi nito. He just look at me before looking at Devoungh.

"Geez... You didn't told me this is the girl you were talking about, 'couz. Fvck, ang sakit nu'n." Tumayo ito kaya kaagad din akong na patayo.

Wait... what? Mag kakilala ba ang mga 'to?

"Come here, baby. That jerk is such a pu$sy." Akmang hihilahin na naman ako ni Devoungh, but I just rolled my eyes at him.

"Mag sorry ka, hindi tamang manuntok ka nalang bigla." Naka pamewang ako. I am just glad walang pumapasok sa restroom ngayon, dahil for sure, mukha kaming mga tangang nag sasagutan dito.

"What?! He tried to kiss you, Calista!" Laking gulat nito. Narinig ko naman ang pagtawa ng lalaki sa gilid ko. Nakunot ang nuo ko nu'ng nilagay niya ang braso sa balikat ko at tinignan si Devoungh na nang aasar.

"'Couz, mag sorry ka. Look oh mag ka cry cry na ako."Umakto itong yayakap saakin. Devoungh gave him a death glare.

"I'll fvcking kill you if you don't remove your fvcking hand."

"Devoungh," babalang tawag ko dito. Tumawa ng malakas ang lalaking katabi ko.

"Sige na 'couz, kung 'di mo kayang mag sorry, kiss mo nalang ak--"

"I'm sorry," Devoungh whispered.

The man laughed, "Tangina, sana na videohan ko 'yun! Bwesit, grabe naman napaka understanding mo naman."

Hindi nag tagal ay nag paalam na ang lalaki, naiirita na rin ako sa boses niya kaya mabuti't umalis na ito.

"Let's go home," Devoungh hold my hand.

Hindi ko alam kung sa kalasingan ko ba iyon but I saw myself smiling widely at him. I miss him so much.

~*~

2 DAYS HAD passed. Hindi ko masabing naging maayos ang pagsasama namin ni Devoungh. I am just more glad he's spending his time with me, kahit nga may trabaho ito ay maaga itong uuwi para makasama ako. Bumabawi ito.

But right now, it keeps bothering me. Ako lamang mag isa dito. I checked the time, it's now 9am in the morning. Wala akong duty ngayon, maaga pa pero maaga rin umalis si Devoungh. Alam kong inisip nu'n na baka matagalan ang gising ko dahil napuyat kami pareho kakanood ng movie kagabi but I woke up early, dahil bigla na lamang akong kinabahan ng makitang wala siya sa tabi ko pagkagising, but he leave a note saying he had emergency in his company.

Halos liparin ko na ang bedside table nu'ng mag ring ang cellphone. I was hoping na si Devoungh iyon but to my dissapointment it was Clarrise.
Walang gana ko itong sinagot.

"Oh... bakit---"

"[Tarantagagi, aminin mo nga, talaga bang ka business partner lang 'to ng shota mo?!]" sigaw nito sa kabilang linya.