《LEE YONGBOK | Changlix》

24

Changbin

Yavaşça üzerimdeki bedeni yatağa attım

'Uyu artık felix'

somurtup Yatakta oturur pozisyona geçti.

'uyumak istemediğimi söylemiştim binnie

'Bende açıkça Teklifini reddetmiştim'

'hadi ama binnie'

Hayır, bana O gözlerle bakamazsın

yavaşça tekrar üzerime çıkarken dayanamayacağımı anlayıp kendimi ona bırakmıştım ki çalan telefon onu engellemişti

'önemli olsen iyi olur yoksa arayanı döverim'

Telefonu Sertçe kavradığında benim de telefonum çalmaya başlamış ve benimde yataktan kalkmama yol açmıştı. Arayan kişiyi görmemle kaşlarım çatıldı bu saatte neden beni arıyorlardı ki
'efendim hyunjin?'

' Changbin yanıma gelir misin lütfen'

'Sen iyi misin Sesin kötü geliyor.'

'ben sadece... lütfen gel.'

hızla telefonu kapayıp üzerime bir şeyler geçirdim felixin de aynı şeyi yaptığını görünce korktuğumuz şeyin başımıza gelmesi çok olasıydı

' Seungmin mi?'

Felix gergince beni onayladığında adımlarımı hızlandırıp odadan çıktım ve hemen yanımızdaki kapıya alacaklı gibi vurmaya başladım Felix yanımdan kolumu destek verircesine sıkıp ilerlemeye başladı. çaldığım kapı yavaşça açılırken minhonun benden önce geldiğini görmüştüm.

'O iyi mi?'

minho başını eh işte der gibi salladığında Odaya girip arkadaşıma baktım her zaman ki gibi yatağına girmiş ve yorganı mevsim farkı olmadan başına kadar çekmişti. Her üzüldüğünde böyleydi Üzüntüsüne göre yatağında kalma süresi değişiyordu.

'Ne olduğunu sormayacak mısın?'

Minhonun kulağıma fısıldadığı şeyle kolundan tutup hyunjinden en uzak bölgeye çektim

'Seungmin mi?'

Bildiğime şaşırmış gibi degildi

'Seungmin az önce her şeyi anlattı'

'Neden peki?'

'Aslında hyunjin her zaman ki gibiydi ama seungmin bir anda kalkıp aslında onu değil chanı sevdiğini söyledi tabi ikisi de kalakaldı böyle sonra da işte seungmin ağlayarak gitti hyunjinde şoktan bir şey diyemedi sonra da odasına gitti chan da öylece baktı etrafa'

'Changbin az önce sizi çağırdığımı biliyorum ama biraz yalnız kalsam daha iyi olacak Bence'

'Bir şeye ihtiyacın falan olursa..'

'Tamam haber veririm ama şimdilik yalnız kalmam gerek siz seungmine bakın o çok kötü gitmişti '

'Hala onu mu düşünüyorsun hyunjin kendine gel o şu an chan diye ağlıyor'

Minho fazla tepki verdiğinde hyunjin yatakta oturur pozisyona geldi

'Neden onu düşünmeyeyim ki. En başından beri her şeyi ben yaptım tamam belki kabul etmeyebilirdi ama sırf ben üzülmeyeyim diye kabul etti ve beni ... beni seviyormuş gibi yaptı ona minnettar olmamız gereken yerde neden ona kızayım ki... kim bilir ne kadar zorlanmıştır..'

Hyunjin ağlamaya başladığında arkadaşımıza destek vermek amacıyla ona sıkı sıkı sarıldık. Hala onu düşünüyordu

***

'O daha iyi mi?'

Boynuma gömdüğü başını kaldırıp sormuştu sevgilim meraklı bakışlarıyla. Onu saran kollarımı sıkıştırıp derince kokusunu içime çektim

'Daha iyi günleri olmuştu'

Espriyle karışık söylediğim şeyle hafifçe minik yumruklarını koluma vurmuş ve sonrada öpmüştü

''Seungmin nasıl peki'

Omuzlarını silkti

'kendine çok kızıyor'

Sıkıntıyla iç çekip daha da rahat bir pozisyona geçtim sevgilimin yanağını okşadım

''Eminim ki her şey yoluna girecek '

Uzanıp minik burnunu öptüm

'Umarım..'

Ve bedenlerimizi uykuya teslim ettik..

****

Çok mu kötü yazıyorum diye düşünmüyor değilim ....