Bu hayatta yalnızca sen ve kendin için yarattığın kurbanların vardır.
14.03.2021
***
Hikayede psikolojik gerilim ve cinayet unsurları bulunacaktır. Rahatsız olabilecek okurlarımın okumasını tavsiye etmiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.09.2018 Ruh ve Sinir Hastalıkları Merkezi
Uzun yapılı parmaklarımla beyaz gömleğimin düğmelerini bir bir ilikledim. Düşüncelerim çoğu zaman olduğu gibi boştu. Boş olmadığı zamanlarda ise insanların korkacağı türden teorilerle doluydu. Bunları onlardan saklamak zorunda kalıyordum.
Umrumda olduğundan değildi, yoksa vicdani duyguları gelişmemiş bir insandım. Pişmanlık hiçbir zaman etrafımı sarmamıştı. Böylesi daha iyi geliyordu. Belki de normal olan bendim ve anormal olan insanların 'merhamet' adı altında gösterdiği iki yüzlü duygularıydı.
Kaldığım odada kendimi görebildiğim bir ayna yoktu. Kendime zarar vereceğim düşüncesiyle bir ayna koymamışlardı. Gülümsedim.
Kendime zarar verecek kadar aptal değildim, odada benimle birlikte kalan bir insan olsaydı, işte o zaman o aynayı kaldırmaları gerekirdi. Belki de yalnızca onun kendine zarar vermemesi için...
Kendimi görmesem bile varlığından emin olduğum ela gözlerimle etrafa boş bir bakış attım.
İşte bugün buradaki son günüm olacaktı.
İstesem daha önce çıkabilir miydim? Kesinlikle evet. Manipülasyon denilen şeyi kullanırdım. Ve eğer istemiş olsaydım buraya hiçbir zaman girmemiş bile olabilirdim.
Bembeyaz duvarlardan oluşan odamdan bir an önce çıkmak adına eğilerek ayakkabılarımı giydim ve kapıya doğru ilerledim. Kapı artık kilitli değildi. Yapmam gereken şey kolaydı. Beni buradan çıkaracak doktorun yanına gidip iyi olduğuma dair şeyler anlatacaktım.
Odadan çıktıktan sonra ezbere bildiğim koridoru duvar dibine yaklaşarak ilerlemeye başladım. Koridor boştu, ama yinede ortadan gitmeyi istememiştim. Ben alışılagelmişliğin çok dışındaydım. Ben özeldim.
Ben herkesten daha iyiydim.
Doktorun kapısının önüne geldiğimde kapıyı dört kez tıklatarak içeri girdim. Beni gören kır saçlı doktor kendinden emin bir şekilde gülümsedi.
"Hoşgeldiniz beyefendi, lütfen oturun şöyle." Sanırım bu kelimeyi kullanarak benimle dalga geçiyordu.
Bir an onun kanlı yüzü gözlerimin önüne geldi, beyaza boyadıkları duvarlarda o kendini bilmiş ifadesini dağıtmak güzel olabilirdi. Bu odaya bu kadar beyaz fazlaydı, belki de tatlı bir kırmızı hoş durabilirdi.
"Beni duyuyor musun?" Gözlerim duvarlardan doktora çevrildi. Ona kibar bir gülümseme sundum.
"Elbette, yalnızca bir şey düşünüyordum." Başını sallayarak ellerini önünde birleştirdi.
Sakin adımlarla önündeki koltuğa oturarak gözlerine baktım. Birazdan tahlillerim hakkında konuşacaktı. Olaylar gözlemlediğimin dışına hiç çıkmıyordu.
"Bugünkü tahlil sonuçların çok güzel, geçen hafta konuştuğumuz şeyi hatırlıyor musun?" Gülümseyerek başımı salladım.
"Evet, taburcu olabileceğimi söylemiştiniz."
"Peki kendini buna hazır hissediyor musun?" Buradan çıkmak için can atıyordum.
"Aslına bakarsanız, buradaki tedavi sürecim çok verimliydi. Sizin gibi başarılı bir doktorun eline düştüğüm için şanslıydım diyebilirim." Onun o aptal egosunu tatmin etmek adına birkaç cümle söylemiştim ve işe yaramıştı.
Çünkü doktor, keyifli keyifli gülmeye başlamıştı.
"Kendimi çok daha iyi hissettiğimi söylemeden geçemeyeceğim. Bunun için size ne kadar teşekkür etsem azdır. Ama artık buradan çıkıp eğitimimi tamamlamak istiyorum. İnsan içine karışabilirim. Ve tabii ki sizden öğrendiklerim sayesinde."
Sözlerimin onun kariyerini iyi etkileyeceğini biliyordum. Kitaplığının üçüncü rafındaki ses kayıt cihazı bana göz kırpıyordu. Anlamadığımı sandığı çoğu detayı anlıyordum. Yalnızca beni salak yerine koymalarına izin veriyordum.
O ise bunu benim kesinlikle içmediğim ve sürekli uyutan o saçma ilaçlar sayesinde olduğunu düşünüyordu.
"Tedavin bitmiş bulunmaktadır. Yarın seni taburcu ediyoruz." Ne demeliydim. 'Ah, teşekkür ederim, erkeklik gururum kabardı.'
Gülümseyerek başımı salladım ardından iznini isteyerek odadan ayrıldım. Yarın bu ruh ve sinir hastalıkları hastanesinden kurtuluyordum.
Hayatımın dönüm noktası olabilirdi, ve hiçbir şey bitmemişti.
Aslında her şey yeni başlıyordu.
**
Kurgu psikolojik gerilim ve cinayet unsurları içerecektir. Rahatsız olacakların devam etmesini istemiyorum.
