Sabah kalktığımda birinin elini belimde hissedince irkilmiştim. Yavaşça gözlerimi ovuşturup doğrulmaya çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü sadece bir milim falan kalkabilmiştim. Bende pes edip yatakta rahat bir pozisyona geçtim.
Biraz tavana baktım boş boş. Esnesemde sıcacık yorganın altında olmanın rahatlığından ağzımı kapama gereği duymadım. Keşke duysaymışım Alp Abimin gülme sesiyle ona döndüm.
"Demek tilki uykusu Alp Adin?" Yeni kalkmanın verdiği sersemlikle kafasını sallayıp "Aynen öyle." Tatlılığına dayanamayıp kıkırdadım.
"Günaydın bu arada." Dedim ve yatakta doğruldum. Kolunu gevşetmişti şükür ki. Ellerimi saçlarımdan geçirip gerindim. O da bana "Günaydın." Dedi. Yavaşça kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açıp odama doğru gittim. Odama girip yatağa attım kendimi. Tavanla bakışmaya başladım.
Belki çok hızlı alışmıştık bu duruma ama bir yerden başlamam gerekiyordu. Eninde sonunda bu durumda olacaktık o yüzden ertelemenin bir manası yoktu bence.
Mert yani Abim dediğim şahsiyetin bana böyle çıkışmasından, beni bu kadar kolay unutmasından sonra daha fazla ağlayamazdım. Ağlamaktan bıkmıştım. Zaten yıllarca anne ve baba dediğim insanlar tarafından yok sayılmıştım. Onca yıl bir kere bile saçlarımı okşamamış, iş çıkışı benimle oyun oynamamışlardı. Evlat ayrımı yapıyorlardı babam dediğim kişi hayatımda gördüğüm en geri kafalı insandı.
Her halde onların çocuğu olmadığım anlaşılmasa ilk buldukları adamla evlendireceklerdi. Abimle aramız hep iyi değildi bir kaç yıl öncesine kadar abi kardeş ilişkimiz yoktu. Nasıl oldu anlamamıştım ama kendimi kaptırmıştım bir abimin olmasının heyecanına. Şimdide bir kaç yıl önceki haline dönmüştü. Ne kadar üzülsem bile değmezdi onun için buna kanaat getirmiştim.
Mete ile iyi anlaşıyordum bu çok güzeldi hep kardeşim olsun isterdim ve gerçekten kardeşim oldu. Diğerleri ile pek konuşmamıştım ama onlarla da abi kardeş olmak istiyordum bunca yıldır sahip olamadığım şeyler gerçekten olabilirdi.
Alp Abim ile aram çok iyiydi. Bana eskisi gibi bakmıyordu gerçekten samimiyetine inandığım bir şekilde bakıyordu bana.
Yüzümdeki gülümsemeyle yataktan kalkıp giyinme odasına doğru ilerledim bugün yine okul vardı. Elime bir pantolon, tişört ve isminin ne olduğunu bilmediğim yarım gömlek gibi bir şey alıp kombin yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok rahat ve güzel olmuştum. En azından ben öyle hissediyordum. Okul çantamı sırtıma takıp aynada kendime son bir bakış attım. Odadan çıkmak için kapıya doğru gittim. Kapıyı açtım ve aşağı indim.
Sanırım bu sefer erkenciydim çünkü kimse masada değildi. Masa düzeni aynıydı. Bu eve geldiğimden beri bu masa böyleydi ne fazla ne eksik bir şey koyuluyordu.
