მე გაჩუქებ მზეს /Z.M (დასრულებულია)

7.

ადგილზე გაყინვა,სულის დახუთვა,ენის დაბმა.
აი რა ხდება როდესაც ტვინი აზროვნებას წყვეტს.

სათქმელს თავს ვერ ვაბამთ და მილიონი ასო ერთმანეთში გვერევა.გვეშინია რაიმე არასწორად არ ვთქვათ.

მისი სააბაზანოს კარებთან მივდივარ და მისი გინებაც მესმის,როგორც ჩანს ქაფი რომელიც თავზე ესვა ახლა თვალებში აქვს ჩარჩენილი და ეწვის.

"ნორა!ზემოთ წყლის ჩამრთველი შეამოწმე,წითელი და ლურჯი კაბელები გააქტიურებული უნდა იყოს."-მეუბნება

"წარმოდგენა არ მაქვს რაზე საუბრობ,ვერაფერს ვხვდები"-თავს ვაჩვენებ ისე ვითომ არაფერი ვიცი.

"შე პატარა ძუკნა!ეს შენ გააკეთე არა?ვიცი,რომ შენ იყავი!"-ღრიალებს და კარებს ხელს ურტყამს,მე უკან ვხტები.

ის იქედან ვერ გამოვა და რომც გამოვიდეს ამწვარი თვალების გამო ვერ დამინახავს, ასე რომ მეტი უპირატესობა მაქვს.

"არაფერი გამიკეთებია გეფიცები!"-ისევ ჩესას ვაწვები.

"ნორა თუ გინდა გაპატიო ახლავე ჩართე წყალი და ამ ყველაფერს დავივიწყებ!"-კომპრომისზე ცდილობს წასვლას,მაგრამ ამას არ გავაკეთებ.

"შენი სახელი შემახსენე?!"-ვაწვალებ ის კი ღრიალებს ოდნავ მესცინება.ბოლოს სიმშვიდეს ინარჩუნებს და ამბიბს.

"ზეინი"

"კარგი ზაბერჯეთ!"-შევურჩიე ზედმეტსახელი რადგან ეს მეტად გააღიზიანებს მას.-"ერთი მიზეზი მაინც მითხარი ეგ რატომ უნდა გავაკეთო?მე შემიძლია ახლა გავიქცე."

"ოჰჰ,პატარა ფარ-ხმალს არ ყრი არა?სხვა გზა არ გაქვს,აქ სამუდამოდ ვერ დამტოვებ,გარდა ამისა ჩაკეტილი არ ვარ!ვერ წახვალ რადგან ქვემოთ ჩემი ორი მეგობარია,კიდევ შენს დაზე წვდომა აქედანაც მშვენივრად მაქვს."-უდარდელად ამბობს და ვიცი ისევ ის იდიოტური ღიმილი აქვს სახეზე აკრული.-"აზლა კი ზემოთ აცუნცულდი და ჩართე ეს დედააფეთქებული წყალი,რომ სახე ჩამოვიბანო!"