Ölüm Çiçeği | Texting

on üç

Lust - Aslında

'En iyiyi ararken iyiyi kaybediyorsunuz.'

Kliniğin bahçesinde durmuş binaya bakıyorduk. Girmeye henüz cesaret edememiştik. Aslında 3 sene oldu, alışmam gerekiyor fakat nasıl alışabilirim? Biri kardeşimin umutlarını çaldı ve belki de bizden de koparmaya çalıştı.

"Kardeşin kaç yaşındaydı?"

"On beş, adı Sevgi." Önden gitmeye başlayan Umut'a tebessüm ederek arkasından gitmeye başladım.

Kapıyı açarak önden içeri girdim. Solgun bir şekilde yatakta yatıyordu.

Her gece kabus görmesi ve ağlayarak uyanmaları sonucunda klinikte tedaviye başlamıştı. Tamamen buraya bağlı kalmak istemediği için sabahları gelip akşam evimize geliyordu.

"Sevgim ben geldim." Beni gören yüzü gülmeye başlayınca yanına gittim. Arkamdan gelen seslerden Umut'un da beni takip ettiğini anladım.

Sevgi'nin gözleri arkama kayınca merak ve korkuyla yüzüme bakmaya başladı.

O olaydan sonra yabancılardan korkmaya başlamıştı.

"Bu Umut, arkadaşım. Hakim olmak istiyor o da adaleti sağlamak için." Gülümseyerek Umut'a döndüğümde Sevgi'ye baktığını gördüm.

Elinde ki Sevgi için aldığı çikolatayı kenarı bırakıp gülümsedi.

"Memnun oldum Umut abi."

"Bende çok memnun oldum Sevgi, nasılsın?" Kenarı geçerek ikisini izlemeye başladım.

Sevgi etrafı göstererek burukça gülümsedi.

"Hastalıklı bir kız nasıl olursa öyleyim."

Umut'un gülen yüzü asılır gibi olsa da hemen kendini toparladı.

"Sen hasta değilsinki Sevgi, kendine niye öyle diyorsun? Çok iyi olmak için buradasın, aramızda kalsın benden ve ablandan bile çok iyi olacaksın sen."

Sevgi'nin gülmesiyle bende gülümsedim.

Nasıl başarıyorsun herkesi kendine bağlamayı Umut?

"Bugün erken çıkarayım mı seni?" Sevgi sevinçle elini çırpıp ayağa kalktı.

"Gerçekten mi, çünkü ben çok sıkıldım."

Bende burdayım demek istesemde Umut'un bana dönmesiyle ona baktım.

Geldiğimiz çocuk esirgeme kurumuna gülümseyerek baktım. Ben lunaparka gideceğimizi düşünürken Umut bizi buraya getirmişti.

İkimizin de çocukları sevdiğini göz önüne alırsak çok mutlu olmuştuk Sevgi ile.

Binlerce kez teşekkürler sana Umut, binlerce kez.

Biraz çocuklarla vakit geçirdikten sonra Umut bizi bir cafeye getirmişti. Ben aç olmadığımı söylediğim için sadece Sevgi için pasta almıştık.

Çayımdan bir yudum alarak Umut'a döndüm. "Ne zaman gideceksin?" Gülümseyip arkasına yaslandı. "Sanırım bir kaç gün daha buradayım, buraları gezdirmen için biraz daha vaktin var yani."

"Tabii ki, sonuçta benim için buralara kadar geldin."

Umut, günümü kendinle güzelleştirdiğin için teşekkür ederim.

~

Umut, hepimize umut ol..