Chapter Ninteen
Nakahalukiphip ako habang lulan ng sasakyan nya. I am silently wishing to fast forward time.
Umayos ako ng upo nang matanaw ko na ang apartment ni Cheska. I sarcastically smirked.
"Are you a stalker?"
"I just know some things."
"Ah oo nga pala. You tend to wrapped your prey in your fingers right?" Tumaas pa ang kilay ko. "Typical dirty attorney."
Hininto nya ang sasakyan sa tapat ng gate ng apartment. I unbuckled my seatbelt and opened the door. My forehead knot and faced him.
"Open the door."
"Not when your going to talk to me."
"Wala ng pag uusapan. Ayaw mo lang talaga matanggap sa sarili mo. Alam mo, Maru, for an attorney like you..." pinasadahan ko sya ng tingin. "Gago ka sa mga kinikilos mo. Kapag ayaw na, huwag mo ng pilitin."
"I'll fight, because I fucking love you, Vanilla."
"Ohh. How poor of you. You love me because you need me."
"I need you because I love you."
"Baka naman tigang ka lang? You want sex? Okay, I'll give that to you."
"Will you stop? I'm trying to concentrate here. I wanted us to have serious talk!"
"May I remind you about what happened earlier, Mr. Ruiz. That explains your situation." I firmly said. "Halika, doon tayo sa likod para matapos na."
Hinagilap nya ang pulsuhan ko para matigil ako sa paglipat sa backseat.
"Tingin mo ba talaga, sex lang ang habol ko sayo? Kung sex lang, kanina pa kita ginalaw. Pero hindi, nagpipigil pa ako, Vanilla. So don't provoke me."
Binawi ko ang pulsuhan ko sa kanya at sinamaan sya ng tingin.
"Open this damn door!"
"Let's talk."
Umirap ako. "I have the rights to refused talking to you, Maru. Wala naman nang magbabago kapag nagpaliwanag ka. It will never change the fact na ginago mo ako, diba?"
I heard the door unlocked. Walang lingon akong bumaba doon, I looked up to stop my tears. Hanggang kelan ko ba iiyakan ang lalaking ito?
"Vanilla,"
I halted my steps but I didn't faced him.
"I'm really sorry. Have a good night and I love you."
Pabalibag kong sinarhan ang gate at nahagip ko si Cheska sa may pinto na nakatingin sa amin. I walked past her and headed to the kitchen. Uminom ako ng tubig habang unti unting namumuo ang luha ko sa gilid ng mata ko.
"Was that Maru?"
"I don't know."
"He's trying to win you back?" Hindi ako sumagot. "Look, Vanilla. I know you still love him. Why not try to hear him out?"
"Para ano? Para saktan nya pa uli?" Umirap ako. "Pabebe na kung pabebe, wala akong pakialam sa iisipin ng ibang tao. I'm trying to be matured here."
"Atleast have some closure? Marami na din naman kayong pinagsamahan sa maikling panahon diba?"
Naghilamos ako at hinayaan na si Cheska doon sa kusina. Naligo ako at natulog na din agad.
For the past few days, I stopped thinking about him and focused on myself. Pero sadyang makulit lang talaga si Maru.
![](https://img.wattpad.com/cover/246279043-288-k594921.jpg)
BINABASA MO ANG
French Vanilla (Coffee Series)
RomanceSimpleng buhay. Iyon lang ang gusto ni Vanilla habang lumalaki sya. Hindi man nakatapos katulad ng kakambal nya pero nagsumikap naman para makatulong kahit papaano. Habang papalaki, ninais nya din na makahanap na ng taong makakasama nya habang buhay...