Yer yarılmıştı aşağı doğru merdivenler vardı merdivenlere yaklaştık ve dikkatli bir şekilde aşağı doğru iniyoruz benim aklımda tek bir soru var acaba aşağıda ne var.
Diğerlerinin aklında ne var acaba?
Mine:asaf aşağıda sence ne var?
Asaf:tahmin edemeyeceğimiz yaratıklarla dolu olmasın sakın!
Okan:kızı korkutmayı bırak.
Asaf:ben kimseyi korkutmuyorum hatırlarsanız aslanlar,sarmaşıklar bunları hemen unuttunuz sanırım neler yaşadık neler.
Okan:doğru hatırlatmasan iyi olurdu ama.
Asaf:niye ki?
Mine:ya aşağıda yine aynı yaratıklar varsa yok ben inmiyorum kardeşim siz gidin.
Okan:işte bu yüzden.
Asaf:korkulacak bir şey yok bir kere başardık yine başarırız.
Mine:yok ben gelmiyorum siz gidin.
Okan:şu an aşağıda ne olduğunu merak ediyorum o yüzden seninle hiç tartışmam.
Asaf tut minenin kolundan aşağı götürüyoruz burada bırakamayız.
Asaf:tamam
Mine:bırakın beni hiç bir yere gitmiyorum.
Asaf:gidiyorsun ama.
Mine:bırakın dedim ya bırakın.
Okan:amma tırsak çıktın mine sen.
Mine:banane ya banane
Asaf:bizi zorlama az kaldı zaten sabret biraz.
Mine:tam bir pisliksiniz.
Okan:teşekkürler yaaa.
Asaf:geldik burasında neresi böyle?
Çok değişik bir yere gelmiştik diğer odalardan farkı çok temiz ve düzenli olmasıydı sadece o da degil burası ansiklopedilerle dolu benim dikkatimi sadece biri çekmişti.
Yaşamanın sırrı adlı bir kitap kitabı açtım ve bir cümlesini okudum.
Mine:bazı insanlar vardır normal yaşarlar bazı insanlarda ölü olarak yaşarlar.
Asaf:ne diyorsun kızım sen.
Mine:kitaptan bir cümle okudum sizce de biraz garip değilmi?
Okan:normal düşüncelerle yazılmış bir kitap işte neyi garip bunun.
Asaf:aynen adam böyle bir söz yazmış işte fazla takma.
Kimse kitabı ciddiye almıyordu ama ben bu kitapta yazanların normal cümleler olduğunu düşünmüyorum o yüzden bu kitabı çantama koyucam.
Kimseler görmeden kitabı çantama attım. Odaya bakınmaya başladık bir masa vardı o masayı incelemek için yanaştım masanın üzerinde bir tane toz bile yoktu sanki yeni temizlenmiş gibiydi.
Mine:bu masada hiç toz yok burada birileri yaşıyor olabilir mi?
Asaf:kim ne yapsın piramitti her yeri tuzaklarla dolu zaten.
Okan:belki burada yaşayan kişi bu tuzakları kurmuştur kimsenin yaklaşmasını istemiyor olabilir.
Mine:neden acaba?
Okan:herşey yakında açıklığa kavuşur merak etme.
Mine:peki senin düşündüğün gibi düşünelim o zaman.
Biran ayak sesleri gelmeye başladı biz hemen saklanabilceğimiz yerler aradık ben masanın altına saklandım asaf ve okan kitaplarla dolu rafın arkasına geçtiler ve ayak sesleri dahada yakınlaştı içimde büyük bir korku oluştu.
Sizce bu gelen kim olabilir? Cevapları yoruma yazın.
