Ben babamın ölümüne katlanamamış ve artık hepimizin teker teker burada ölüp tek bir parçamızı bulamıcaklarına inanmaya başladım artık burada yaşayamazdım git git nereye ķadar bundan sonra ilk tuzakta kendimi ölüme terkedecektim. Ama bunu kimsenin bilmemesi gerekiyordu. Evet işte yeni bir tuzak belirmişti karşımıza koskocaman bir çukur ve içinde lavlarla dolu piranalar vardı. Tam kendimi atıcaktımki annem beni durdurdu sanki ruh halimde intihar edeceğimi anlamış gibiydi
-Annem:Ne yapıcağını anlamadığımı sanma buna izin vermem
Bende somurtmuş bir halde tepki verdim o ne kadar uğraşırsa uğraşsın ben ordan aşağı atlıcaktım ve son kez daha denedimannemin gözü üzerimdeydi beni omzumdan yakaladı ve omzumu sımsıkı tutu bırakmadı. intihar olayıda bu şekilde suya düştü ve en son annem beni kenara çekti ve şöyle dedi
-Annem:Sana baban son sözünde bize iyi bakmanı söylemedimi zaten babanı kaybettik birde sebin üzüntünümü çekelim
Bu ladları içime dokunmuştu ve aklım başıma geldi şimdi karşıya nasıl geçecğimizi düşünüyorduk
-Asaf:Aslında elimizdeki kurtarma halatlarını birbirine bağlayıp onlara asılarak karşıya gecebiliriz
Ve bu fikri uygulamaya başladık halatları uc uca bağladık ve asılarak karşıya geçmeye çalıştık herkes geçti sıra bendeydi ipi sıkıca tutum ve asılarak karşıya geçmeye çalıştım ama piranalar atladığinda ayaklarıma kadar yetişiyordu bende ayaklarımı yukarı kaldırarak karşıya geçtim.
Bu piramitten ne zaman çıkıcaktı veya burdan çıktıktan sonra hayatımız nasıl olacaktı ben buraya girmeden önce 8 yaşındaydım ama şimdi 10 yaşındayım bakalım neler olucak
