Zaw
ေဆးရံုကေနထြက္လာတဲ့တစ္ေလွ်ာက္ကားေပၚမွာေရွာင္က်န္႔
တို႔ႏွစ္ေယာက္သားတေယာက္ကိုတေယာက္စကားမေျပာျဖစ္
ေျပာစရာစကားမရွိဘူးဆိုတာထက္ကိုယ္ကအရင္စကားစ
ေျပာဖို႔ခက္ေနသည့္အေျခအေနတြင္ရွိသည္......
ရိေပၚလည္းေဘးကေနျပတင္းေပါက္ကိုသာေငးၾကည့္ေနတဲ့
ေရွာင္က်န္႔ကိုေျပာစရာစကားရွိေပမဲ့လို႔ဘယ္ကစၿပီးေျပာရမွန္း
မသိ....တခ်ိန္လံုးေျပာမယ္လို႔စဥ္းစားေနခဲ့တာအေရွ႕ကကား
ေမာင္းေနတာကိုပင္အာရံုမရခ်င္.....
"လိုက္ပိုေပးလို႔ေက်းဇူးဘဲ....."
"အင္း"
"အာ့တာဆိုသြားေတာ့မယ္...."
ကားေပၚကဆင္းရန္ျပင္ေနတဲ့ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္
ကိုဆြဲလိုက္ေတာ့မ်က္လံုးျပဴးျပဴးေလးေတြနဲ႔လွည့္ၾကည့္လာ
သည္.....
"babyမနက္ကကိုယ့္ကိုကတိေပးထားတယ္ေလမွတ္မိတယ္
မလား....."
"အင္းအခုေမးမလ္ို႔လား...."
"အင္းကိုယ္ထပ္ၿပီးအခ်ိန္မဆြဲခ်င္ေတာ့ဘူးbabyကိုယ္ေမး
ခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုလည္းbabyသိမွာပါ....."
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔သက္ျပင္းေလးကိုအသာ
ေလးခ်လိုက္ၿပီးသူသိတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံျဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္
စိတ္ထဲမွာေတြးမိလိုက္သည္က ငါ့သမီးေလးမိဘစံုစံုလင္လင္
ေနဖို႔ မာနေတြအကုန္ခဝါခ်ၿပီးသူ႔ကိုအမွန္တိုင္းေျပာရန္ဆံုးျဖတ္
လိုက္သည္....သူလည္းတခ်ိန္ကအမွားေတြကိုဝန္ခံၿပီးေတာင္း
ပန္ေနၿပီဘဲ အႏွစ္အႏွစ္အလအလခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူ႔ကိုအၾကာႀကီး
ပစ္မထားရက္ခဲ့ ကိုယ္ကခ်စ္ရသူျဖစ္တာေၾကာင့္......
"တကယ္ဘဲ ေရွာင္မိန္ေလးကဘယ္သူ႔သမီးလဲ....."
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာေရွာင္က်န္႔ရဲ႕အေျဖအတြက္တခုခု
ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့အရိပ္ေယာင္ေတြအျပည့္......
"တကယ္ေတာ့ေရွာင္မိန္ေလးက္ိုက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဝမ္းနဲ႔လြယ္
ၿပီးေမြးထားခဲ့တာ...."
"ဘယ္ ဘယ္လို ေရွာင္က်န္႔မင္းအခုေျပာေနတာတကယ္လား"
"က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကိုကတိေပးထားတာဘဲလိမ္စရာအေၾကာင္းမရွိ
ဘူး......"
