Chanyeol hayatının sadeliğine ters bir şekilde yaptığı mankenliğe ek olarak, bir diğer prensibini de çiğneyip ilk defa gördüğü bir adamın gözyaşlarına tutunmuştu.
Baekhyun'un en sevdiği şey fotoğraf çekmek iken, bunu daha güzel kılan şey hayatını p...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mor yağmurlar altında bekledim kapında.
♡
"Bu kadar mı?"
"Evet bu kadar."
Elimdeki son kutuyu da arabaya yerleştikten sonra alnımdaki teri sildim. Nefes nefese kalmıştım ama her hareketim deli doluydu, çünkü bugün en çok istediğim şey gerçekleşiyordu.
Baekhyun benim evime taşınıyordu.
"Sadece kıyafetlerini aldın, aslında bana sorarsan ona da gerek yoktu. Benden giyinebilirdin ya da çıplak dolaşabilirdin."
Üstündeki kazağın kolunu sıyırdıktan sonra koluma vurduğunda elinin bu kadar ağır olmasının şaşkınlığıyla çığırdım.
"Yuh ya."
"Hayır, evde çıplak dolaşmayacağım, Chanyeol."
Şekeri elinden alınmış bir çocuk gibi somurttuğumda o güzel gülümsemesini bana sunmuş ve arabanın kapısını açmıştı.
"Geri kalan hiçbir şeye dokunmadım, çünkü burası Jongin'in hatırasıyla dolu. Bunlarla yeni bir hayata başlamam hem ona hem de sana koca bir haksızlık olur. O yüzden hiçbirini almadım."
Eve bakınarak söyleyip benden bir cevap beklemeden arabaya bindiğinde bir süre dedikleriyle gülümsemiş ardından da son kez Baekhyun'un evine bakmıştım.
Başka ülkeye falan taşınıyor değildik, muhtemelen her gün işe giderken burayı görecektik ama zaman ve durum değişiyordu. Artık aşkımdan ağlamak için bir ev parçasına değil, diğer yanıma bakmam yeterli olacaktı. Bu evin her bir köşesinde yaşayan Jongin'in hayaletine üzüldüm birkaç saniye, acaba dedim, Jongin'in yerinde ben olsaydım ve onun kollarında son nefesimi verseydim, onun gibi olup bir başkasını sev diyebilir miydim? Bilmiyordum.
Derin bir nefes alıp arabanın etrafında dolanmış ve sürücü koltuğuna yerleşmiştim. Baekhyun yorgunluktan kafasını geriye yaslamış ve gözlerini kapamıştı. Ona eğilip yanağına bir öpücük kondurmuş ve arabayı sürmeye başlamıştım.
Baekhyun'a yanıma taşın dediğimde vereceği tepkiden çok korkmuştum ama ondan bir saniye dahi ayrı kalmak istemiyordum. Ben onun evinde yaşayamazdım, bu hem onun için hem de benim için bir eziyet olurdu. Bu yüzden en başından beridir onun için döşediğim evim bizim için en idealiydi.
Bunu ilk söylediğimde mutfağımda, kırmızı çileklerin süslediği bir önlüğün içinde bize kahvaltı hazırlıyordu. O sabah uyandığımda istediğim ilk şeyin, Baekhyun'u her allahın günü evimin içinde görebilmekti.
