Παρόν
Αμαρυλλίς
Περπατούσα στο δρόμο χαλαρή μέχρι που σταμάτησα απότομα. Είδα ένα αγόρι στην ηλικία μου να είναι κάτω στον δρόμο και να ψάχνει κάτι με μανία. Από τι κατάλαβα την τυφλός. Αυτό όμως που είδα με εκνεύρισε όσο τίποτε άλλο, ήταν ότι κανένας δεν τον βοηθούσε και όταν εννοώ κανένας, εννοώ ΚΑΝΈΝΑΣ. Τι άνθρωποι είναι αυτοί ρε; Έλεος. Έτρεξα προς το μέρος του.
" Συγγνώμη; Μήπως χρειάζεστε βοήθεια;" Τον ρώτησα γιατί πάνω από όλα είμαστε ευγενικοί ανθρώποι.
"Ναι , ναι απλά έχει πέσει το κοντάρι μου και δεν.... Δεν το βρίσκω" είπε απίστευτα τρομοκρατημένος.
" Μη μου ανησυχείτε θα το βρω εγώ " προσπάθησα να το εντοπίσω. Ως που ένιωσα ένα απαλό τράβηγμα στον αστράγαλο μου κοίταξα κάτω και είδα αυτό το παιδί να με κρατάει και να έχει τυλίξει τα πόδια του γύρω μου. Τον ένιωθα να τρέμει σαν το ψάρι.
"Δώστε μου το χέρι σας. Ελάτε." Μου έδωσε δειλά το χέρι του ενώ συνέχισε να τρέμει. Τον σήκωσα και τον έπιασα από την μέση έτσι ώστε να κρατηθεί από εμένα.
"Είστε καλύτερα τώρα;"
"Ναι ευχαριστω. Μήπως βλέπετε το κοντάρι μου;" Το βλέμμα μου ξανά περιπλανήθηκε στον δρόμο μέχρι που το είδα στην άκρη του πεζοδρομίου.
"Να το! Μισό λεπτό να το πιάσω" τεντώθηκα και ναι! Το έπιασα. Του το έδωσα και είδα ένα χαμόγελο να χαράζεται στα χείλια του .
"Ευχαριστώ πολύ εμμμμ..." Κατάλαβα ότι δεν ήξερε το όνομα μου οπότε είπα να του συστήθω.
"Αμαρυλλίς. Με λένε Αμαρυλλίς"
"Αλέξης" τέντωσε το χέρι του για χειραψία. Όταν τα χέρια μας ενώθηκαν ένιωσα μια ζεστασιά . Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα. Ήταν πανέμορφος: ψηλός με κατά μαύρα μαλλιά από τι κατάλαβα έχει γυμνασμενο σώμα. Δεν μπορούσα να δω τα μάτια του, τα έκρυβαν τα γυαλιά ηλίου που φορούσε.
"Αμ... Χάρηκα. Συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω. Καλή συνέχεια" είπα χαμογελαστή παρόλο που δεν μπορούσε να με δει και έφυγα τρέχοντας από εκεί.
Αλέξης
Έφτασα σπίτι μου . Άνοιξα την πόρτα και άφησα το κοντάρι στον τοίχο. Έβγαλα τα γυαλιά μου και πήγα στον καναπέ. Προσπάθησα να βρω το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης για να μπορέσω να βγάλω το μυαλό μου αυτήν την κοπέλα.... Μπορεί να μην μπορώ να την δω αλλά είμαι τόσο σίγουρος ότι θα είναι πανέμορφη. Όταν τα χέρια μας άγγιξαν ένιωσαν λες και αυτά τα χέρια έπρεπε να ήταν πάνω στα δικά μου . Έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε αμέσως ο ύπνος. Ήταν πολύ κουραστική μέρα. Έπρεπε να πάω από την φύλακη να δω τον πατέρα μου.
Τα βλέφαρα μου βάρυναν μέχρι που με πήρε τελείως ο ύπνος.....
ESTÁS LEYENDO
Τυφλή Αγάπη ( Προσωρινή Αναμονή)
Romance''Δεν είσαι τυφλός αγάπη μου. Βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου''