Τυφλή Αγάπη ( Προσωρινή Αναμονή)

Αλέξη μίλα μου

Αλέξης POV

Έχει περάσει μια εβδομάδα και ακόμα να με πάρει τηλέφωνο....μήπως δεν θέλει; Μήπως ήταν απλά ευγενική; Μήπως έχει σχέση ;
Η καρδιά μου σφίχτηκε.
Έχει σχέση για αυτό δεν θέλει να βγει μαζί σου... είσαι ένας αξιολύπητος βλάκας.

Έπιασα το κεφάλι μου....οι σκιές επέστρεψαν. Όχι πάλι.

Έπεσα στα γόνατα. Όχι, δεν αντέχω. Πονάω.

Νιώθω την αναπνοή μου να κόβεται, προσπαθώ να πάρω ανάσα.

Τα βλέφαρα μου κλείνουν.... Νιώθω τις σκιές να με κοιτάνε, δεν αντέχω, ουρλιάζω.

Δύο χέρια πιάνουν το κεφάλι μου.

"Αλέξη; Αλέξη τι έπαθες μίλα μου. ΑΛΈΞΗ"

Τα αυτιά μου βουίζουν, και χάνω τις αισθήσεις μου.
--------------------------------------------------------------

"Γιατρέ γιατί δεν έχει ξυπνήσει ακόμα, δεν καταλαβαίνω"

''Εμείς κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας, τώρα πρέπει να περιμένουμε πότε ο εγκέφαλος του θα αποφασίσει να ξυπνήσει."

"Και... και αν δεν ξυπνήσει;"

"Σας παρακαλώ, μην σκέφτεστε έτσι. Εάν δεν ξυπνήσει θα δούμε τότε. Αν γίνει τίποτα πατήστε το κόκκινο κουμπί πάνω από το κρεβάτι.Καλή συνέχεια"

Φωνές, φωνές, φωνές....δεν ξέρω που είμαι, και γιατί ήρθα εδώ. Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα.

Νιώθω ένα σφίξιμο στο χέρι μου.

"Αχ βρε Αλέξη, ξυπνά σε παρακαλώ"

Η Αμαρυλλίς είναι αυτή; Τι κάνει εδώ;

Αμαρυλλίς POV, πριν πέντε ώρες

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που ο Αλέξης είχε έρθει στο βιβλιοπωλείο.

Δεν τον είχα πάρει τηλέφωνο, όχι γιατί δεν ήθελα ή είμαι ντροπαλή καμία σχέση, απλά όταν ετοιμαζόμουν να πληκτρολογήσω τον αριθμό του πάντα κάτι γινόταν, οπότε αποφάσισα να πάω σπίτι του. Έτσι και αλλιώς την διεύθυνση του την είχα,ήταν εδώ και χρόνια πελάτης απλά εγώ δεν τον είχα ξαναδεί.

Μόλις σχόλασα από τη δουλειά πήρα ένα ταξί και σε λίγα λεπτά βρισκόμουν έξω από την πόρτα του .

Ωραία...και τώρα τι κάνω;
Χαστούκισα νοερά τον εαυτό μου. Συγκεντρώσου Αμαρυλλίς.

Χτύπησα το κουδούνι... τίποτα.
Περίμενα λίγα λεπτά τα ξαναχτύπησα, πάλι τίποτα. Άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω το πόδι μου. Δεν μου αρέσει να περιμένω.
Πίεσα το κουδούνι πιο δυνατά αλλά και πάλι τίποτα.

"Ε άι στο διάολο" ψιθύρισα θυμωμένη και άρχισα να κάνω τον γύρω του σπιτιού. Ήταν αρκετά ωραίο, ένα διώροφο πέτρινο σπίτι με θέα την θάλασσα. Τον ζηλεύω, είναι αρκετά μακριά από τον πολιτισμό οπότε έχει την ησυχία του. Αλλά έχει και τα μειονεκτήματα του. Είναι μακριά από Νοσοκομεία,και εάν θελήσει κάτι όπως πχ. Να πάει στο σούπερ μάρκετ θέλει πολύ ώρα.

Στο πίσω μέρος του σπιτιού έχει ένα μεσαίου μεγέθους παράθυρο το οποίο είναι αρκετά χαμηλά. Είναι και ανοιχτό.

Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα μέσα. Ένιωσα το αίμα να φεύγει από το πρόσωπο μου.

Ο Αλέξης είναι λιπόθυμος στο πάτωμα.

Πάγωσα.

Ο Αλέξης είναι λιπόθυμος στο πάτωμα
Ο Αλέξης είναι λιπόθυμος στο πάτωμα
Ο Αλέξης είναι λιπόθυμος στο πάτωμα
Ο Αλέξης είναι λιπόθυμος στο πάτωμα

Ο Α λ ε ξ η ς ε ι ν α ι λ ι π ο θ υ μ ο ς
Σ τ ο π α τ ω μ α.

Πήρα μια τρεμάμενη ανάσα και άρχισα να τρέχω προς την εξώπορτα.

Πρέπει να τον σώσω
Πρέπει
Πρέπει
Πρέπει

Έπιασα το χερούλι και για καλή μου τύχη ήταν ανοιχτά.

Μπαίνω μέσα και τρέχω προς το μέρος του.Πιάνω με τα δύο μου χέρια το κεφάλι του.

"Αλέξη; Αλέξη τι έπαθες μίλα μου. ΑΛΈΞΗ"

--------------------------------------------------------------

Θα χωρίσω το κεφάλαιο σε δύο μέρη.

Αφήνω αυτό το κεφάλαιο ασχολίαστο για την ώρα. Καληνύχτα ❤️