Και ξαφνικά σιγή...όλα ησύχασαν μέσα στο μυαλό του. Τα χείλη της πάνω στα δικά του, η γλώσσα της μαζί με την δική του...όλα σε μια ορμονία. Ο ήλιος ζήλεψε και κρύφτηκε...του έλειπε και το δικό του ταίρι. Ένα ταίρι που δεν θα μπορέσει να είναι ποτέ μαζί του.
Το φεγγάρι.
Τους ζήλευε τόσο πολύ. Ο ήλιος τόσο μεγάλος, τόσο δυνατός λύγισε ...λυγισε μπροστα σε δυο κουκίδες που αν τους κοιτάξεις απο μακριά έμοιαζαν να είναι ένα. Τα σύννεφα ήρθαν γρήγορα κοντά του...να μπουν μπροστά του για να κλάψει και να κλάψουν και αυτά μαζί του.
Αυτοί οι δυο άνθρωποι εκείνο το πρωινό έγιναν ένα...
Τα σύννεφα ήταν πολύ θυμωμένα. Και για αυτό έδειξαν την δύναμη τους. Κανένας δεν πληγώνει τον ήλιο....κανείς!
YOU ARE READING
Τυφλή Αγάπη ( Προσωρινή Αναμονή)
Romance''Δεν είσαι τυφλός αγάπη μου. Βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου''
