KARANLIK MASUMİYET

2.BÖLÜM

Bölüm şarkısı 🤍

...

~Çiçeğim ben sana çok kırgınım...~

...

Daha demin ki olayı en son görmesi gereken kişi görmüştü 'dedem' hızla yanımıza geldi belindeki silahı çıkarıp Savaş'a doğrulttu ve bağırarak;

"Ne oluyor burada!"

Dedi, Savaş birkaç adım geriye gitmekle yetinmişti sanki dilini yutmuş gibiydi ben de ne diyeceğimi bilmez durumdaydım dedem tekrar bağırarak;

"Size burada ne olduğunu sordum? Ne yapıyordun ulan sen benim torunuma?"

En sonunda kendimde cevap verecek cesareti bulmuştum silahın önüne geçerek;

"Dedem, sakin ol düşündüğün gibi değil!"

"Kızım doğru söyle bir şey mi yapmaya kalktı bu sana korktuğundan mı söyleyemiyorsun!?"

"Hayır dedem yok öyle bir şey!"

O sırada evin diğer geri kalanında odaya gelmişti annem ve babam telaşla;

"Ne oluyor burada?"

Diye dedemin yanına geldi dedem Savaş' dan gözünü bile ayırmadan;

"Ne olacak Savaş Beyimiz Zeynep'e münasebetsiz bir biçimde yaklaştı!"

"Baba sen ne diyorsun?! O ne demek?"

O sırada Deniz amcada dedemin yanına gelmişti telaşla;

"Evet, Hüsnü amca o ne demek? Nasıl münasebetsiz yaklaştı Savaş!"

"Gördüm! Zeynep'i zorla öpüyordu!"

"Ne!"

Deniz amca inanmaz bir biçimde Savaş'a bakıyordu Savaş ise kendine yeni gelmiş olacak ki bir adım ileri atıp;

"Hayır baba yemin ederim öyle bir şey yok!"

Dedem daha da sinirlenmişti;

"Ulan nasıl yok gözümle gördüm diyorum!"

"Yok öyle bir şey Hüsnü dede siz yanlış anladınız değil mi Zeynep?!"

Savaş beklenti ile gözlerime bakıyordu biraz önceki gözlerindeki o ukala tavrı gitmişti yerine korku dolu bakan gözler gelmişti ne yapacağımı düşündüm eğer Savaş'ı haklı çıkarırsam ona yenilmiş olacaktım dedemi haklı çıkarırsam Savaş ölecekti, kafam allak bullak olmuştu o sırada aklıma bir fikir geldi eğer Savaş ile evlenmeyi başarırsam sevdiğim adama kavuşmuş olacaktım hem belki evlenirsek Savaş zamanla beni severdi, bana alışırdı eğer bu durumu tersine çevirsem dedem katilde olmazdı! Ama ya Savaş bunu kabul etmezse ya evlendikten sonra mutsuz olursam beni sevmezse? Diye geçirdim içimden ardından gözlerim yine parladı olsun dedim, ben onunla mutsuzluğa da razıyım! Beni sevmese de olur benim sevgim yeter bize! İçimden kendime güldüm Savaş'la daha demin sevmiyorum kavgasına tutuşmuştum ama ayağıma fırsat gelince de geri çevirmemiştim hem Savaş' dan küçük bir intikam almışta olurdum beni hafife almak neymiş görürdü baktım benimle evlenmiyor zorlamazdım bir bahane bulur söylerdim bizimkilere aklımda bunları kurduktan sonra tekrar silahın önüne geçtim ve elimle silahı tuttum;

"Dede, hiçbir şey sandığın gibi olmadı!"

"Peki nasıl oldu?"

Arkamı dönüp Savaş'a baktım rahatlamış bir ifade ile bize bakıyordu gülümseyerek dedeme geri döndüm;

"Savaş benimle evlenmek istediğini söyledi! Ben de 'evet' dedim sen de tam o sırada geldin!"

Annem, babam,ablam, Deniz Amca, Meryem teyze, Salih dede hepsi inanamaz bir ifade ile bakıyordu dedem;

"Ne! Ne diyorsun kızım sen ne evlenmesi?"

"Doğru duydun dede!"

"Kızım sen kendinde misin? Daha okulun biteli ne kadar oldu da? İşe bile girmedin! Doğru söyle bu it seni korkuttu mu? O yüzden mi böyle söylüyorsun?"

Silahı Savaş'a doğru sallamaya başlamıştı ben de dedemin kolundan tutup sakince aşağı indirdim,

"Hayır dedem benim, doğru söylüyorum valla!"

O sırada Salih dede söze girdi;

"Hüsnü doğru söylüyor bence kız! Ben de bu konuyu konuşmak istiyordum seninle artık aile olalım diyecektim aklımda büyük kız vardı ama bizim oğlan ve sizin kız madem evlenmek istiyor gel tatlıya bağlayalım olayı!"

"Ne diyorsun sen Salih! Bu kız daha kendi ayaklarının üzerinde duracaktı ne evlenmesi hem yaşı küçük bu kızın olmaz!"

"Hüsnü kız yirmi beş yaşında!"

O sırada söze girdim tekrar;

"Hey, ben de buradayım ve kendi kararlarımı alabilecek yaştayım hem dede bu devirde kimse öpüştü diye evlenmez! Ben doğru söylüyorum! Kararım Savaş ile evlenmek, tabii hâlâ evlenmek istiyorsa!"

Salih dede;

"Hay yaşa Zeynep kızım doğru söyledin! Tabi ister niye istemesin!"

Sonunda Savaş'a bakma cesaretini bulmuştum beklenti ile kafamı çevirdim Savaş, bembeyaz olmuştu ölmeye beş kala bir adam gibi duruyordu adeta, dokunsam yıkılacaktı kafasını kaldırıp bana baktığında ise daha önce hiç görmediğim bir duygu ile bakıyordu ne duygusu olduğunu tam çözememiştim ama iyi bir duygu değildi gözlerim dolu dolu kafamı çevirdim demek benimle evlenmek düşüncesi bile onu yıkmaya yetiyordu kalbim bana ağır gelmeye başlamıştı çünkü gerçekleri kaldıramamıştı, Savaş annesi ile bakışıyordu derin bir nefes aldıktan sonra Salih dedeye döndüm tam konuşacaktım ki Savaş kolumdan tuttu ve dedemin karşısına dikildi;

"Zeynep ne söylüyorsa doğru! Ben Zeynep'le evlenmek istiyorum!"

Ve hayatım boyunca her gün lanet ederek anacağım gün bugün olmuştu! Bilmeden kendimi öyle bir yangın yerine atmıştım ki bu yangın yerinden ne canlı çıkabiliyordum ne de ölebiliyordum.

İkinci bölüm sizlerle umarım beğenirsiniz yine kısa oldu ama açıldıkça uzayacak sizce Zeynep ne yaşadı da son dizeleri söyledi? Savaş evlenmeyi niye kabul etti? Zeynep evlenmek isteyerek büyük bir hata mı yaptı? Buyrun yorumlara 💃🏻 voteleri eksik etmeyelim dkdkdkd hepinize kucak dolusu çook sevgilerr 🤍🌸