PRISONER || LS

Bölüm 20

Önceki bölüme gelen oy ve yorumlar için teşekkürler.
İyi okumalar ❤️

Haftalar geçtiğinde değişen tek şey Louis'nin grubu olmuştu -her zamanki gibi tükürdüğünü yalamıştı- . Louis bunu kesinlikle onaylamamıştı ama Harry'e kim laf anlatabilirdi ki?

Louis kendini iyi hissediyordu, Harry her gün ilaçlarını aldığından emin olıyor hatta kendi elleriyle içiriyor bile denilebilirdi. Harry ile yakınlaştığından beri -ki bu ister istemez olmuştu- , tacizler, darplar ve tecavüzler kesilmişti. Herkes artık ona korkuyla bakıyordu, Louis bunu garipsiyordu.

Louis, önceden Harry'nin gözlerine baktığında kin nefret görürdü. Artık öyle değildi o'nda bir şeylerin değiştiğinin farkındaydı, eskisi gibi değildi. Harry'nin iyi bir insan olabileceği düşüncesi Louis'ye hala biraz yabancıydı ama Harry gerçekten deniyordu.

"Ne düşünüyorsun?" Dedi Harry. Louis bu düşüncelerle başbaşayken.

  "Neden değiştin Harry?" Diye sordu Louis. Harry şaşırmıştı, böyle bir soru beklemiyordu, cevabını da bilmiyordu.

"Sence ben değiştim mi?" Louis omuzlarını silkti.

"Artık adam dövmüyorsun, bana zarar vermiyorsun, konuşma şekline bile dikkat ediyorsun ki bu en garibime giden şey." Harry şaşkın şaşkın bakıyordu. Gerçekten değişmişti.

"Tanrım! değiştiğinin farkında bile değilsin." Louis kıkırdadı ve Harry'nin kalbinde bir şeyler çatırdadı, Harry de gülümsedi ve omuzlarını silkti.

"Herkes değişir Louis, istesek de istemesek de. Birileri için değişiriz."

Louis kafasını onaylar şekilde salladı.
°°°

Öğle yemeğinde hep beraber aynı masadaydılar, Louis artık onlarla birlikte yiyor ve onlarla birlikte hareket ediyordu. Başlarda bundan hoşlanmıyordu ama artık alışmıştı. Çoğu zaman ortada dönen esprilere bile katılıyordu, Harry'nin güldüğüne şahit oluyordu ve gamzelerini görüyordu sanki büyülenmişcesine izliyordu o'nu.

Gözleri diğer masaya kaydığındaysa bir çift nefret dolu gözlere maruz kalıyordu. Sanki içine bir öküz oturuyordu Louis'nin, kendini suçlu hissediyordu. Diğerleri de mecburiyetten Louis ile iletişime geçmiyordu, bazen Michael ile konuşuyordu. Louis, Niall'ın Michael'a emanetiydi.

Akşam olduğundaysa, Louis avluda her zamanki bankındaydı. Gözlerden uzak sessizdi. Gözleri Harry'nin üstündeydi, birkaç kişiyle hararetli bir konuşma içerisindeydi. Tüm dikkati konuşmada olsa da gözleriyle Louis'yi kontrol etmeyi de unutmuyordu. Louis ister istemez garip hissediyordu.

  Louis, gözlerini Harry'nin üstünden ayırdığında Michael'ın ona doğru yaklaştığını fark etti, sessiz sessiz etrafını kontrol ederek geliyordu.

"Nasılsın Louis?"

"İyiyim." Michael olumlu şekilde başını salladı. Louis gözlerindeki endişeyi fark etmişti.
"Ne oldu?"

"Zayn seninle konuştuğumu öğrenmiş, benimle konuştu."

"Ne söyledi?"

"Seninle iletişime geçmememi, senin güvenilmez olduğundan bahsetti." Louis duyduklarına şaşırdı, Zayn bunları söylemezdi.

"Benim yüzümden aranızın açılmasını istemem, ben iyiyim Michael beni düşünmene gerek yok. Zayn haklı, ben artık sizden değilim."

"Yapma Louis, hepimiz seni tanıyoruz en çok da Zayn tanıyor. Sadece bu olanlar ona biraz ağır geldi, onun intikam alma yöntemi de bu." Louis, gözleri Harry'nin üstündeylen başıyla onayladı. Andy ile birlikte bir yabancıyla uğraşıyorlardı.

"Hala nasıl o'na güvenebiliyorsun? Sana yaptıklarından sonra?" Niall gittikten sonra Louis her şeyi Michael'a anlatmak zorunda kalmıştı.

"Başka çarem yok Michael. Ne istiyor bilmiyorum, önce bana eziyet etti şimdi ise koğuş arkadaşım oldu bakıcılığımı yapıyor. Bana değiştiğini söylüyor." Michael güldü ve bir adamı döven Harry'i işaret etti.

"Harry asla değişmez Louis." Louis çaresizce omuzlarını silkti ve o sırada tanıdık bir ses Michael'a seslendi.

"Michael." Michael dehşetle yerinden kalkıp arkasını döndü. Zayn onlara bakıyordu.

"Siktir."

Zayn iyice yanlarına yaklaştı. Louis'nin kalbi deli gibi çarpıyordu, hayır kesinlikle korkudan değildi, Louis Zayn'i hayvan gibi özlemişti.

"Sana o'nunla konuşmamanı söylemiştim." Kinle baktı Louis'ye.

"Sadece na-" Louis Michael'ın lafını kesti. Ayağa kalkıp Michael'ın yanına geçti.

"Onun bir suçu yok, ben konuşmak için çağırdım."

"Michael. Bizi Louis ile yalnız bırakır mısın?" Michael başını sallayıp uzaklaştı. Sessiz geçen bir kaç saniyenin ardından Louis konuştu.

"İnsanları bana karşı doldurmaktan vazgeç."

"Kimseyi doldurduğum falan yok. Sen kendi kendine onların gözlerine sokuyorsun zaten nasıl biri olduğunu."

"Ben yanlış bir şey yapmadım." Zayn imayla güldü.

"Ah affedersin! Sen bizim yanımıza casus olarak girmemiştin doğru ya. İşe yarar şeyler öğrenip Harry'ciğinin kucağında zıplarken anlattın mı o'na. İşine yaradılar mı!" Louis duyduklarıyla şok oldu ve Zayn'in yanağına sağlam bir tokat yapıştırdı. Gözleri dolu doluydu.

"Keşke beni bu şekilde aşağılayıp kendinden uzaklaştırmak yerine gelip ne yaşadığımı sorsaydın." Louis boynundaki Zayn'in hediye ettiği kolyeyi çıkarıp fırlattı yanından gsçerken, gözlerindeki yaşlar çoktan akmaya başlamıştı oradan uzaklaşırken.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere❤️ Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum..