TOZLU PEMBE

12.Bölüm "Gerçekler"

Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış...
(Sezai Karakoç)

Abimin peşinde adliye koridorlarında hızlı adımlarla ilerlerken bir yandan da geç kaldığımızı düşünmüş adımlarımızı daha da hızlandırmıştık.Solonun kapısına geldiğimizde içeri girmek için ismimizin anons edilmesini beklemiştik.Dakikalar geçmek bilmiyordu...

Birazdan içeri girip o trafik canavarını görecektim.Babamı benden koparan o şahsiyetsizi görüp yüzüne tükürecektim,derken içerden Abimin ismi anons edilince hızla içeri girdik.Karşı tarafın avukatı simsiyah bir takımla oldukça havalı görünüyordu.Davalı olduğumuz kişi yoktu.Ben içimden avukat bu kadar havalıysa müvekkili ne kadar havalıdır?diye düşündüm. Sonunda salonda bir sessizlik hâkim olmuştu.Koridorlardan bir çift adım sesleri geldi.Bu gelen o cani olmalı diye düşünürken salonun kapısını tıklatıp içeri girdiginde gördüğüm kişi karşısında büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordum...

Bu olamazdı,bu gelen Adam Babamı benden alan kişi Doktor Umut du.Gözlerimin kararıp başımın döndüğünü anımsıyorum.Bu umut'tu karşımda kanlı canlı duruyordu.Hemde sanık koltuğunda,Bu nasıl olur?Hayır olamaz! diye mırıldanmaya başladığımda yine gözyaşlarıma engel olamıyordum.Beni karşısında görünce Umut hiç şaşırmamıştı.Şimdi şimdi kafama dank etmiş,taşlar yerine oturmuştu.Bu yüzden benle ilgilenmeye başlamıştı demek ki,Yoksa bana neden ilgi göstersin ki?

Bana bakıyordu.Ben kendimi bir zavallı gibi hissediyor ağlamama engel olamıyordum.Abim bu durumu farkedince;

-" Zümra ne oluyor?Neden ağlıyorsun?"

-"Abi ben çıkmak istiyorum."

-"Neyin var iyimisin?"

-"Abi çıkmak istiyorum dedim."

-"Tamam sen çık kapıda bekle."

Dünyam tekrar başıma yıkılmış gibiydi.Hemen yürümeye ve ordan uzaklaşmaya başladım.Bütün ruh halim eskiye dönmüştü sanki,Bu nasıl mümkün olabilirdi?Umudum dediğim adam nasıl Babamın ölümüne yol açan kişi olurdu?Sanki berbat bir şakaydı...

Yeni yeni anlıyordum o gün moralinin neden bozuk olduğunu vicdan yapıyordu demek belki içinden bana acıyordu.Hemen Büşra'yı arayıp durumu anlattığımda koşarak yanıma gelmişti.Temiz havada oturup konuştuk eve döndüğümde Abim de eve gelmişti.

-"Nerdesin sen Zümra?Sana beni bekle demedim mi?Ne olduda çıkıp gittin?"

-"Abi kendimi iyi hissetmiyordum ondan çıktım.Sen ne yaptın ne oldu ne karar çıktı?"

-"Ne çıkacak zengin zübbesinin eli kolu uzun hiç bir ceza almadı.Babam yüzde bilmem kaç kusurluymuş"

-" Bu nasıl olur tekrar dava açalım.Cezasız mı kalacak yaptığı yanına kâr mı kalacak ?"

-"Aptal saptal konuşma kızım artık ne yapabiliriz?.Mahkeme sonuçlandı bitti gitti.Babamız öldüğüyle kaldı"

Kafayı yemek üzereydim.Umut'a olan sevgim yerini tamamen nefrete bırakmıştı.Okulum bitmiş olsaydı da gösterseydim ona gününü ama halen 3 yıl vardı nasıl dayanacaktım bu acıya?

Artık iyice ne düşünmem gerektiğini bilemez hale gelmiştim.Yine tüm umudum yerle yeksan olmuştu.Mutluluk bana pek yakışmıyor uymuyordu sanırım.O esnada telefonumun çaldığını duyup odama gittim.Arayan kişi Umut'tu.

-"Alo"

-"Ya sen hangi yüzle beni Arıyorsun?"

-"Zümra önce bir sakin ol ve beni dinle!"

-" Ben senin neyini dinliyeyim?Sen benim Babamı aldın benden,oda yetmedi herşeyi bilmene rağmen sustun.Oda yetmedi duygularımla oynamaya yeltendin.Benim senle konuşacak bir şeyim yok ama sorulacak bir hesabım var.Bunların bedelini ödetecegim sana"

-"Zümra O kazada suçlu ben değilim.Ben senin babanı öldürmedim ve duygularınla da oynamadım.Evet biliyordum o Adamın kızı olduğunu bu yüzden çabuk iyileş istedim."

-"Öylemi çabuk iyileşeyim diye mi bana bu kadar ilgi gösterdin?Acıdın yani öylemi?Sen bir sahtekarsın.Bunu senin yanına bırakmıyacağım.Meslek hayatını da kariyerinide yerle bir ediceğimm."

-"Zümra sana gösterdiğim ilgi sahte değildi.Ben sende masumluğu öğrendim.Tertemiz saflık nasıl olur onu öğrendim bana inan lütfen!"

-" iyi o zaman şimdi benden intikam nasıl alınır onu da ögreneceksin.Sakın ha bir daha arama beni...! derken ben sinirden patlamak üzereydim ama o son derece sakin cevaplar veriyordu.

-"Zümra bana inanmak zorundasın.Babanı ben öldürmedim."

-"Hayatındaki en büyük düşmanın benim artık bunu bil."deyip telefonu yüzüne kapattım...

Kaderin cilvesine bak bir zamanlar heyecanla aramasını bekledigim kişinin üstüne telefonu kapatmıştım.Duygularımı açmak için kıvranırken şimdi o duygularını söylüyordu,ben ise ona nefretimi.Şimdi düşünmem gereken tek şey ona nasıl zarar verebilirdim.O benim hayatımı nasıl bitirdiyse bende onun hayatını bitirmeliydim.İçimdeki yavru ceylan birden vahşi bir aslana dönüşmüştü.Tek gayem ondan intikam almaktı.Bundan sonra sadece intikam için yaşayacaktım sonunun nerelere dayanacağını bilmeden....