TOZLU PEMBE

27.Bölüm"Aşk düğümleri"

Nişanımızın üzerinden bir hayli zaman geçmiş düğünümüz yaklaşmıştı.Bizim heyecanımızda giderek artıyordu.Fakat abim ve umut hâlâ Asuman hanımın engelini aşamamıştı.Umut'un verdiği tüm çabalar boşaydı.Asuman hanım asla kabul etmeyip her seferinde umutla tartışıyordu.Ben bu durumu farkedince Umut'a artık ısrar etmemesini ve herşeyi oluruna bırakmasını istemiştim.Umut beni dinleyip sessizleşmişti...

Düğünümüze iki gün kalmıştı.O akşam evde annemle otururken kapı çaldı.Kapıyı açınca gördüklerimiz karşısında donup kalmıştık.Abim ve leyla el ele tutuşmuş karşımızda öylece duruyorlardı.Ben hemen abime bakıp

"Abiii leyla leylanın burada ne işi var?"

Abim gözlerimin içine bakarak

"Dur bi içeri girelim anlatacağız."

Leylanın gözleri buğuluydu.Sanki saatlerce ağlamış gibi bir hali vardı.Benim merakım giderek artıyordu.İçeri girip salona geçip usulca koltuğa oturdular.leylayı gözyaşlarını saklarken görünce

"Leyla neler oluyor anlatırmısınız lütfen."

Abimle leyla bakışınca annem panikleyip

"Ali ne oluyor?Leylanın bu hali ne?Burda ne işi var?"

"Anne sakin ol!Ben ben leylayı kaçırıp getirmek zorunda kaldım."

"Ne ne yaptın? Siz aklınızı mı kaçırdınız?"

"Anne mecburduk."

"Neden ne aceleniz vardı yavrum?"

"Annesi leylayı Yurtdışına teyzesinin yanına gönderiyordu."

"Ne yani sende kızı alıp buraya mı getirdin.?"

Ben suskunluğumu bozup

"Anne sakin ol.!"

Annem kendi kendine homurdanmaya başlayınca

"Abi asuman hanım ortalığı ayağa kaldıracak biliyorsun değilmi?"

"Biliyorum zümra ama göz göre göre leylayı benden uzaklaştırmasına izin veremezdim."

Mahzun gözlerle leylaya baktım.Çok üzgün ve yorgun görünüyordu.Yerimden kalkıp yanına gidip oturdum.Leylanın ellerini tutup

"Üzülme canım her şey düzelir."derken leylayı teselli etmek yerine iyice ağlatmıştım.

"Ağlama lütfen ben şimdi umutla konuşurum bi yolunu bulur hallederiz."

"Hayır zümra lütfen söyleme abime utanıyorum."

"Sakin ol canım.Bana güven abin herşeyi halleder.Hem sana kızmaz eminim ben"

Durum içinden çıkılmaz hal almıştı.Tam düğün üstü asuman hanımı kızdırmıştık.Ama leylanın ve abimin haline kayıtsız kalamazdık.

"Hadi leyla kalk odaya geçelim dinlen biraz."deyince yavaşça kafasını salladı.

Leylayı odaya götürüp kendi yatağımda yatırdım.Hemen uyuyakalmıştı.Bu gayet normaldi o kadar çok ağlamıştı ki yorgun düşmüştü.

Annem içerde büyük bir öfkeyle abime saydırıyordu.O an anneme hak vermiştim.Bir benle birde abimle uğraşmak zorunda kalmıştı.

Bu aşamadan sonra ne yapılabilirdi?Hiç bir fikrimiz yoktu.Abim hariç o leylayla evleneceğini söylüyordu.Leylanın ailesinin haberi olmadan bu nasıl olurdu.Hemen Umut'u arayıp olanları sakince anlattım.Umut bu duruma hiç tepki vermedi.Aksine leylanın arkasında olacağını söyledi.Artık beynimiz aLlak pullak olmuştu.Hiçbirimiz ne konuştuğumuzu bilmiyorduk.Umut'un bu sakinliği ve kardeşine bu denle sahip çıkmasının sebebi asuman hanımdı.Bunu tahmin edebiliyordum...