Δεν είναι αδερφός μου και δεν θα γίνει ποτέ αδερφός μου

Part 1

*Λαρα:[Και κάπου εδώ είναι που σας συστηνομαι.. Γεια είμαι η Λαρα,είμαι 17 χρόνων και μένω με την μητέρα μου.. Είμαι 1,65.. Έχω κάστανα μαλλιά και πράσινα και μέλι ματιά.. Η μητέρα μου η Ρόζα είναι 40 χρόνων.. Είναι ψιλή ξανθιά γαλανοματα.. Έχασα τον πατέρα μου πριν πέντε χρόνια την ημέρα των γενεθλίων μου.. Από οσο μας είπαν οι αστυνομικοί που τον βρήκαν έτρεχε,όταν μιλήσαμε με όλους από την δουλειά του η γραμματέας του μου είπε ότι ήταν χαρούμενος που ήταν τα γενέθλια μου και θα πήγαινε γρήγορα σπίτι για να μην χάσει λεπτό μακριά μου.. Δεν έφτασε ποτέ.. Θα προτιμούσα να αργήσει και 2 μέρες αρκεί να είναι εδώ τώρα.. Όταν μου είπαν ότι πέθανε ξεκίνησα και έβλεπα εφιάλτες.. Η κατάσταση μου χειροτέρεψε δεν μπορούσα να το δεχτώ όλο αυτό και γιαυτό ξεκίνησα να χαρακώνομαι στα χέρια μου,ένιωθα ότι ο πόνος της καρδιάς έφευγε και μεταφέρονταν στα χέρια μου.. Όταν τελείωνα εκρυβα τα χαρτιά να μην τα δει η μανα μου,όχι ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι για να με σταματήσει.. Από τότε που πέθανε, η κατάσταση μου είναι χάλια μπαινοβγαινω συχνά στα νοσοκομεία από κρίσεις πανικού,δεν τρώω πολύ καλά οπότε έχω και πρόβλημα με αυτό.. Η κολλητή μου η Maggie έχει μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια είναι 1,70 και πολύ όμορφη,είμαστε μαζί από τότε που γεννηθήκαμε οι μαμάδες μας είναι κολλητές οπότε και εμείς το ίδιο.. Η Maggie είναι η μόνη που ξέρει για τα χαρακώματα και τα σημάδια στα χέρι μου και προσπάθησε να με σταμάτησει άπειρες φορές... Τα κατάφερε όταν έγινα 16 και ναι σας αποκαλύπτω με περιφανεια ότι είμαι 1 year free with no harmself απίθανο για εμένα.. Τι ενδιαφέροντα έχω;; όλοι μου λένε είσαι κορίτσι,χορός;;; γυμναστική;; ρυθμική;;; pole dancing;;κολύμπι;;; ή πολεμικές τέχνες;;; αν και μου το ρωτάνε με δυσκολία.. Τίποτα από αυτά, 'σχεδόν τίποτα δηλαδη'... Εδώ και δύο χρόνια ασχολουμε με το μποξ,το έκανα από μικρή αλλά όταν πέθανε ο πατέρας μου τα παράτησα.. Τώρα όμως ξανά ξεκίνησα.. Τραγουδάω,τραγουδάω από όταν ήμουν μικρή θυμάμαι που όταν βγαίναμε έξω πάντα έπαιρνα ένα μικρόφωνο και τραγουδούσα, ο κόσμος μπορεί να γελούσε αλλά δεν με ένοιαζε.. Και το αποκορύφωμα για την μητέρα μου είναι ότι είμαι μηχανόβιος.. Εδώ και 5 χρόνια που πεθανε ο πατέρας μου ασχολουμε με το motocross,ξέρω να οδηγαω και κανονική μηχανή όπως και έχω κάνω και κολπα που και που αλλά το motocross είναι άλλη φάση.. Στους τοπικούς εδώ και 5 χρόνια βγαίνω πρώτη αλλά δεν έχω χάσει προπόνηση,θυμάμαι ακόμα και τότε που ήμουν στο νοσοκομείο εκανα την μάνα μου να μου βγάλει εξιτήριο και πήγα στην προπόνηση.. Από τότε που πέθανε ο πατέρας μου δεν μου πολύ χαλάει χατήρι για να μην μου ρίξει την ψυχολογία που να ήξερε την ήδη μαυρισμένη ψυχή που έχω.. Η Maggie κάνει pole dancing..Οι γονείς τις ζούνε και οι δύο αλλά είναι χωρισμένοι ακόμα και αυτό θα προτιμούσα αρκεί να είχα τον μπαμπάκα μου.. Ααααα ρε μπαμπά.. Κοίτα πως είμαι τώρα;;;ποναω πιο πολύ.. Θελω να σε ξαναδώ... Τα μνηματα τα επισκεφτομαι καθε μέρα και του μιλάω,ξέρω ότι με ακούει το αισθάνομαι γιατί κάθε φορά που έχω ένα πρόβλημα και του το λέω την ίδια μέρα κι ολας μου εμφανίζεται η λύση και δεν ονομάζεται θεία φώτιση όπως θα πουν πολύ.. Οχιιι είναι ο μπαμπάκας μου... Η μητέρα μου από τότε που πέθανε ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι ειδικά τα πρώτα δύο χρόνια... Η μητέρα μου είναι δικηγόρος,το ίδιο και ο πατέρας μου.. Μου έχουν πει χίλιες φορές την ιστορία πως είχαν γνωριστεί και έκλαιγα κάθε φορά.. Ακόμα και τώρα που την σκέφτομαι κλαίω.. Είχε γίνει μια δική για ένα ζευγάρι που ήθελαν διαζύγιο όμως κάποιος έπρεπε να πάρει την κηδεμονία του παιδιού όμως η μάνα ήθελε να πάρει το παιδί μαζί της,ναι αλλά έλα μου που ήταν ψυχικά διαταραγμένη και που χτυπούσε το μικρό παιδί.. Ποιοι γονείς το κάνουν αυτό δηλαδή;;; το δικαστήριο ήταν υπέρ της μάνας και ο πατέρας μου κέρδιζε μέχρι που η μητέρα μου έκανε την ανατροπή ο σύζυγος της γυναίκας αυτής είχε βάλει κρυφές κάμερες στο σπίτι γιατί νόμιζε ότι τον απατάει και έπιασε την μάνα να μην ταΐζει το παιδί,να το βρίζει και να το βαράει... Και έτσι την δική την κέρδισε η μάνα μου λέγοντας στον δικαστή οτι θα πρέπει να σκεφτεί το καλό του παιδιού και όχι της μάνας και αν είναι ψυχικά διαταραγμένη θα πρέπει να το ελέγξει, αλλά το παιδί ή θα μείνει με τον πατέρα του ή θα πάει στο ορφανοτροφειο ή θα το υιοθετήσει αυτή και θα το έχει σαν δικό της.. Ο πατέρας μου συγκινήθηκε από την πράξη της και όταν έμαθε τα κατορθώματα της γυναίκας αυτής που θέλει να λέγεται μητέρα την παράτησε δηλωντας ότι αυτός υπερασπιζεται μόνο τίμιους ανθρώπους και ότι ντρέπεται για τον λογαριασμό της και για τα ψέματα που του εσουρε.. Την δική κέρδισε η μητέρα μου λοιπόν, ο πατέρας μου μετά την δική την συγχαρηκε για την αυτογνωσία και για όλα όσα έκανε για εκείνο το αμυρο παιδάκι... Ξεκίνησαν να βγαίνουν και εξελίχθηκε σε κάτι καλό, αρραβωνιαστηκαν και μετά η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε εμένα και μετά παντρεύτηκαν.. Η μητέρα μου βγηκε έξω από το σπίτι με υπεράνθρωπες προσπαθειες από την κυρία Άννα την μητερα της Maggie, (aka κολλητή της),μετά από 2 χρόνια που πέθανε ο μπαμπάκας μου.. Άραγε με βλέπεις;;; με ακούς;;; με προστατεύεις;;; με αγαπάς;;; αυτές οι ερωτήσεις συνεχίζουν να υπάρχουν στο μυαλό μου.. Ευτυχώς είναι Παρασκευή απόγευμα και είμαι σπίτι η Maggie σήμερα έχει pole dancing μου πρότεινε να βρεθούμε να πάμε σε κανένα μπαράκι πιο μετά αλλά δεν κάνω κέφι και δεν θα πάω... Η ώρα είναι 7 και είμαι στο δωματιο μου.. Το δωμάτιο μου δεν μοιάζει με δωμάτιο κοριτσιού.. Ίσως γιατί τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το μπλε σε όλες τις αποχρωσεις και το μαύρο.. Το δωμάτιο μου λοιπόν είναι όλο μπλε εκτός το ταβάνι που είναι άσπρο.. Εχω ένα τεράστιο λευκό θρανίο,το δικό μου μπάνιο,ένα υπερδιπλο κρεβάτι πριγκίπισσας έτσι με αποκαλούσε ο μπαμπάκας μου, μια τεράστια ντουλάπα γεμάτη ρούχα,μια βιβλιοθήκη γεματη βιβλία.. Οι τοίχοι μου είναι διακοσμημένοι με box και με μηχανές ενώ στην μια πλευρά του τοίχου μου του τεράστιου έχω κρεμασμένα όλα τα πτυχία και τα μετάλλια μου και στην μεγάλη μου ραφιερα έχω ακουμπιμένα τα κύπελλα που έχω και από το motocross αλλά και από το box και από τον χορό και το τραγουδι.. Απέναντι από το υπερδιπλο κρεβατι μου λοιπόν έχει ένα μεγάλο παράθυρο και από κάτω ακριβώς έχει έναν καναπέ που όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα τον πετάξω ακόμα και αν χαλάσει,γιατί μου τον αγόρασε ο μπαμπάκας μου για το δωμάτιο μου και μόνο για εμένα,το σπίτι μας είναι τεράστιο είναι βίλα και έχει τρεις ορόφους και στον κήπο έχει πισίνα.. Στο σπίτι μέσα έχω ένα γυμναστήριο το οποίο εχτυσε ο μπαμπάκας μου όταν το πήρα απόφαση στα 4 μου και του είπα ότι θέλω να κάνω box.. Λίγο πιο κάτω απο το σπίτι μου είναι η μεγαλύτερη πίστα της πόλης και μαντέψτε σε ποιον ανήκει;;; σε εμένα.. Μου την πήρε η μητέρα μου εφόσον πλήρωνε που πλήρωνε για τα μαθήματα,για εξοπλισμούς,για τις μηχανές και τα προβλήματα που έβγαζαν είπε να αγορασει την πίστα όχι για εμένα, αλλά για να βγάζει και κέρδος.. Έχει πρακτικό μυαλό γιαυτό και άλλωστε είναι μια εκπληκτική και λαμπρή δικηγόρος την προτιμούν όλοι και όλοι την κοιτάζουν με καμάρι που σημαίνει ότι τρέχει όλη μερα στα δικαστήρια εκπληρώνει το όνειρο της αλλά εγώ δεν την βλέπω καθόλου,την κυρία Άννα την αισθάνομαι περισσότερο μαμά από την κανονική μαμά μου..Γιατί έφυγες τόσο νωρίς ρε μπαμπά;; γιατί με άφησες μονη μου;; ποτέ θα μπορέσω να σε δω;;να σε αγκαλιάσω;;Να μπω στην αγκαλιά σου και να μην ξαβγω ποτέ από εκεί.. Η ζωή μου είναι άδεια χωρίς εσένα.. Με ακούς;; πφφφ δεν πρόλαβα να το καταλάβω και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και να καίνε τα μάγουλα μου.. Κλειδιά ακούστηκαν από κατω και κλείσιμο της βαριάς πόρτας που έχουμε σε αυτό το παλάτι γιατί σπίτι λίγο δύσκολο.. Ήμουν με τις πιτζάμες αλλά σιγά κλειδιά έχει μόνο η μητέρα μου από το σπίτι και η κυρία Άννα που τα χρησιμοποιεί μόνο αν της πει και όποτε της πει η μαμά μου.. Οπότε έτρεξα κάτω για να δω την μητέρα μου να είναι στην κουζίνα και να πίνει μονορούφι ένα ποτήρι νερό.. Ήταν πτώμα,κουρελι φαινόταν αλλά κυριαρχούσε ένα χαμόγελο στα χείλη της οπότε πάλι κέρδισε την δικη...]Μαμά;; πως είσαι;; κέρδισες;;
*Ροζα:Ναι αγάπη μου.. Καλά αλλά κουρασμένη.. Ναι αγάπη μου κέρδισα αθωωσα μια μικρή ψυχη από τον πατέρα του.. Η Ανι όπως πληροφορήθηκα πλέον θα βρεθεί στο ορφανοτροφειο επειδή πήρε το κουράγιο και μίλησε, είναι 13 χρόνων και ο πατέρας της την βίασε,αυτή το είπε στη μητερα της και η μητέρα της την έστειλε στο νοσοκομείο από τα χτυπηματα που της έκανε στο κεφάλι.. Η Ανι θα είναι καλά λένε οι γιατροί και έχω προτείνει ήδη ψυχοθεραπεία και το δέχθηκε ο πρόεδρος και θα μπει στο ορφανοτροφειο,θα πηγαίνω να την βλέπω κάποτε δεν ξέρω αν έχει κανεναν άλλον, δεν νομίζω να σε πειράζει αν πάω να την δω;;
*Λαρα:Και αυτοί τώρα θέλουν να λέγονται γονείς;; καλά θα κάνεις να πηγαίνεις όσο συχνά θέλεις είτε έχει κάποιους είτε όχι.. Της έσωσες την ζωή θα θέλει να σε γνωρίσει άσε που σε χρειάζεται,ακούς μπαμπάκα μου;; [και βούρκωσα..]
*Ροζα:Όχι αγάπη μου θέλουν να θεωρούνται γονείς δεν είναι παρά μόνο ένα τίποτα.. Εσύ είσαι ασφαλής μαζι μου μην ανησυχείς.. Έχεις δίκιο θα πηγαίνω να την βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ,τουλάχιστον να με εμπιστεύεται να έχει σε κάποιον να μιλάει.. Σταυρούλα μην κλαις άλλο.. Ότι έγινε έγινε..
*Λαρα:Λαρα με λενε γαμωτο μου.. [είπα και έφυγα νευριασμενη στο δωματιο μου και κοπανησα την πόρτα και έπεσα με ορμή μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι μου και εκεί το κλάμα αυξήθηκε για λίγο.. Την ακούς πως μου μιλάει ρε μπαμπάκα;; γιατί;; γιατί σε εμένα;;μου τον πήρες τόσο νωρίς δεν πρόλαβα να χαρώ τίποτα σχεδόν μαζί του.. Μου λείπεις αφάνταστα.. Μπαμπάκα αν με ακούς όντως δεν θέλω να φύγεις και να με αφήσεις και εσύ.. Μου λείπεις αφάνταστα,σε θέλω διπλα μου και ειδικά στους αγώνες μου,θυμάμαι ότι ερχόσουν όταν είχα αγώνες πάντα ήσουν εκεί. Και πάντα με συμβουλευες!! Η συζήτηση και το κλάμα σταματούσαν σιγά-σιγά αλλά μετά ήμουν πτωμα και με πήρε ο ύπνος μεσα σε λίγα λεπτα.. Ξύπνησα και είδα το ρολόι του δωματίου μου και ήταν 11 το πρωί έτριψα τα μάτια μου και σηκώθηκα με το ζόρι από το όμορφο και απαλό κρεβατάκι μου.. Πήγα στο μπάνιο και όταν με είδα τρόμαξα,τα μάτια μου ήταν κόκκινα και πρισμενα από το κλάμα.. Έριξα κρύο νερό και αναζωογονηθηκα κατευθείαν,χαλάρωσα.. Έκανα τα απαραίτητα και κατέβηκα κάτω για να φάω πρωινό.. Μπήκα στην κουζίνα και είδα την μητέρα μου να πίνει καφέ και περιέργος μου μιλησε..
*Μαμα:Καλημέρα Σταυρούλα μου..
*Λαρα:Καλημέρα.. [είπα και επεξεργαστηκα ότι πάλι με είπε με το κανονικό όνομα μου..] Και είπαμε με λενε Λαρα.. Έλεος δεν ζητάω και πολλά.. Χαίρομαι που είσαι πολυ καλή στην δουλειά σου και σε προτιμούν, αλλά για μια φορά θυμήσου το όνομα που θέλω εγώ να με φωνάζεις.. Μόνο ο μπαμπάς με καταλάβαινε έτσι κι αλλιώς τι λέω και εγώ.. Που είσαι ρε μπαμπά;;
*Μαμα:Αααα για να σου πω λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.. Δεν σε έβρισα κι ολας με το όνομα σου σε φώναξα.. Στην μητέρα σου μιλάς άλλωστε.. Και έλεος με τον μπαμπά.. Πρέπει να τον ξεχάσεις..
*Λαρα:Ο σεβασμός κερδίζεται μαμά.. Και εσύ λείπεις από το σπίτι καθημερινά και όλη την ημέρα.. Το όνομα μου το διάλεξες μαζί με τον μπαμπά δεν μπορείς να καταλάβεις ότι δεν θέλω να με φωνάζεις έτσι από τότε που πέθανε.. Τι δεν καταλαβαίνεις;;; είναι ο μπαμπάς μου γαμωτο δεν μπορώ να τον ξεχάσω.. [είπα και εγώ μου μίλησε και δεν θα μαλώσουμε.. Εδώ και 1 χρόνο γίνεται αυτό το πράγμα με το που αναφέρω τον μπαμπά μου είναι θαρρείς και την περνάει κύμα ηλεκτρισμού.. Δεν ξέρω τι παθαίνει.. Της λείπει;;; εμένα μου λείπει πιο πολύ,έχασα το στήριγμα μου ρε γαμωτο μου και δεν το καταλαβαίνει..] θέλεις κάτι άλλο;;
*Μαμα:Ναι.. Σήμερα το απόγευμα στις 6 θα έχουμε καλεσμένους,δεν τους ξέρεις θα τους γνωρίσεις εκείνη την ώρα... Εγώ πρέπει να φύγω έχω δίκη σε λίγο, θα γυρίσω στις 5...
*Λαρα:Μάλιστα.. Και μετά περιμένεις σεβασμό.. Δεν με ρώτησες καν αν θέλω να έρθει κάποιος,μου το επιβάλεις και εγώ πρέπει να το δεχτώ... Και αντε να το δεχτώ δεν με ρώτησες καν αν έχω κανονίσει κάτι για σήμερα.. Φεύγεις και εγώ θα πρέπει να κάνω όλη την δουλειά για τους καλεσμένους σου.. Μάλιστα.. Πολύ λογικό μου ακούγεται..Τελως παντων θέλεις να κάνω κάτι συγκεκριμένο;; [και ξεκίνησε το τυπικό καβγαδάκι μάνας-κόρης όπως κάθε μέρα που είναι σπίτι έστω και για λίγο.. Αυτή η γυναίκα ήταν τόσο γλυκιά μαζί μου και από τότε που έφυγε ο πατέρας μου ακόμα πιο γλυκιά,τον τελευταίο χρόνο είναι θαρρείς και περνάει κληματαριο θέλω απλά να την χτυπήσω ώρες-ώρες.. Δεν με υπολογίζει καθόλου]
*Μαμα:Ααααα να σου πω.. Όρεξη έχεις πρωί-πρωί.. Είναι και σπίτι μου να σου θυμίσω.. Ότι και να είχες κανονίσει ξεκανονιζετε γιατί σήμερα θα μείνεις σπίτι και τέλος.. Φτιαξε ότι θέλεις κατάφερες και με συγχησες πάλι είχες δεν είχες..
*Λαρα:Ναι εγώ σε συγχησα ενώ εσύ πας πίσω.. Αύριο θα κοιμηθώ στην Maggie και δεν τυθεται προς συζήτηση.. Τι λέω και εγώ θαρρείς και έχεις χρόνο για συζήτηση ποτέ μαζί μου.. Όλο δουλειά είσαι.. Τέλος πάντων μην με πάρεις τηλέφωνο.. Ααα και σε λίγο καίρο είναι το μνημόσυνο και εννοείται πως θα γίνει αυτό δεν τυθεται προς συζήτηση με την καμία όμως..
*Μαμα:Να πας μπας και ησυχάσεις λίγο.. Δεν θα σε ενοχλήσω μην ανησυχείς αν σου είναι τόσο αφορυτη η παρουσία μου.. Καλά θα δούμε..
*Λαρα:Είναι αφορυτη όταν μου συμπεριφερεσαι σαν δίχρονο.. Και δεν έχει καλά θα δούμε το μνημόσυνο θα γίνει ο κόσμος να χαλάσει,θα τιμήσω το πατέρα μου και θα τον τιμώ.. Κανείς δεν θα είναι τόσο άξιος όσο αυτός για να τον αντικαταστήσει ποτέ.. Ακόμα και αν πάω μόνη.. Ακόμα και αν δεν θες θα αναλάβω όλα τα έξοδα μόνη μου,τι στο καλό τόσα λεφτά έχω από τους αγώνες και από τις προκρίσεις και να μην μιλήσω για τα άφθονα που βγάζεις καθημερινά και από την πίστα μου και από την δικηγορια..
*Μαμα:Νομίζεις ότι σου φερομαι σαν δίχρονο;;; καλά είπαμε θα δούμε δεν είπα κάτι διαφορετικό πατέρας σου είναι και δεν μπορώ να σου στερησω αυτό το δικαίωμα.. Κανείς δεν θα γίνει πατέρας σου με το ζόρι και ναι βγάζω πολλά λεφτά από τις δουλειές μου το ίδιο και εσύ από τους αγώνες σου,αλλα δεν χρειάζεται να τα ξοδεύεις έτσι.. Θα γίνει το μνημόσυνο λοιπόν εντάξει;;;εισαι χαρούμενη..
*Λαρα:[επιτελους αυτή η γυναίκα είπε κάτι σωστό.. Ένα χαμόγελο προσγειώθηκε στα χείλη μου και έτρεξα και την αγκάλιασα..] σε ευχαριστώ.. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα... Θα τον ήθελα δίπλα μου ξέρεις.. Δεν πρόλαβα να τον ζήσω.. Μου λείπει πολύ κάθε μέρα που περνάει μου λείπει όλο και πιο πολύ..
*Μαμα:Το ξέρω αγάπη μου.. Και συγνώμη που σου φερομαι έτσι αλλά δεν θέλω να μου φύγεις και εσύ δεν θα το αντέξω.. Σαγαπω τόσο πολύ είσαι η μόνη που μου έμεινε..
*Λαρα:Δεν φεύγω μαμα εδώ είμαι δεν πάω πουθενά... Και εγώ σαγαπω μαμά μόνη σου με διώχνεις με την στάση σου.. Πάω να σου μιλήσω και αρπάζεσαι με το παραμικρό.. Πάω να πω κάτι για το όνομα μου ας πούμε και αρχίζεις να φωνάζεις μόνη σου και εγώ απλά σε ακούω,μετά είναι λογικό να νευριαζω από τις φωνές σου και να σου φωνάζω και εγώ ομως..
*Μαμα:Σε ευχαριστώ πολύ αγάπη μου.. Αυτό θα αλλάξει από εδώ και στο εξης.. Δεν θα σου φωνάζω. Και άμα θέλεις για σήμερα και είχες κανονίσει κάτι μπορείς να πας ή δεν χρειάζεται να μαγειρέψεις μπορούμε να παραγγείλουμε ή να βγούμε έξω..
*Λαρα:[πριν λίγο μαλωναμε, διπλή προσωπικότητα;; δεν ξέρω.. Πάει να με τουμπάρει για να μείνω σπίτι.. Φαίνεται σημαντικό γιαυτην το αποψινό οπότε λέω να της κάνω την χάρη και να κατσω] όχι θα μείνω και δεν χρειάζεται να παραγγείλουμε ή να βγούμε έξω, θα μαγειρέψω εγώ και θα φτιάξω και γλυκό.. Τι λες;; κέικ λάβας;; με σοκολάτα και γλάσο και κερασι;;
*Μαμα:Χαίρομαι.. Μμμμ μου τρέχουν τα σάλια από τώρα μόνο που τα ακούω.. Ναι ναι.. Όλα θα είναι υπέροχα σου έχω εμπιστοσύνη.. Το ψυγείο είναι γεμάτο με πράγματα,αν θέλεις κάτι και δεν το έχεις θα στείλεις από το προσωπικό του σπιτιού κάποιον να πάει να πάρει ή και τον σοφέρ..
*Λαρα:Και εγώ χαίρομαι που σου αρέσει η ιδέα.. Μπορώ να πάω και εγώ μαμά.. Να κάνω και καμιά βόλτα,θα με πάει ο σοφέρ για να φέρει και τα πράγματα ξέρω-ξερω..
*Μαμα:Ωραία.. Τι ώρα είναι γλυκιά μου;;
*Λαρα:[ειδα το ρολόι που είχαμε στην κουζίνα που ήταν από πίσω της και έλεγε 11:40..]11:40 μαμά..
*Μαμα:Ωχχχ σε λίγο πρέπει να είμαι εκεί πρέπει να φύγω τα λέμε μετά.. Ααα και ντύσου όμορφα και καλα σε παρακαλώ..
*Λαρα:Άντε πάνε μην αργήσεις.. Εντάξει μαμά..[πήρε τον σάκο της και έφυγε τρέχοντας..]

Χει,χει,χει,χελλου... Τι μου κάνετε αναγνωστακια μου;;; πως μου είστε;;; εγώ είμαι καλά και το ελπίζω και το εύχομαι για όλους σας... Στεί σείφ... Κισις μέχρι το επόμενο παρτ😎👑 όπως βλέπετε ξεκίνησα καινούργιο βιβλίο..