Ayın Kızı (ASKIYA ALINDI)

14.bölüm

Üç gündür üst üste bölüm paylaşıyorum. İnanın ben bile şoktayım😂

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum:))

Keyifli okumalar💛

"Ben varım."

Sanki çocuğun rengi yerine geldi. Yüzü aydınlandı. Yeşil gözleri irileşirken hevesle baktı bana.

"Gerçekten mi?"

Biraz önce zor çıkan sesi şimdi nasıl da güçlenmişti öyle. Kaşlarım hafiften düğümlendi. "Aslında o kadar kötü değilsin sanırım."

Sırıtan yüzü hiç vakit kaybetmeden eskiye döndü. Yalancı bir şekilde öksürdü, boğazını tuttu.

"Çok kötüyüm," dedi boğuk sesle. Tekrar öksürdü.

Göz ucuyla tepkimi ölçmek için bana baktı. "Ayakta duracak halim yok."

Yalancı.

"Hastaneye gidelim mi?"

"Hastanelerden nefret ediyorum."

Nefret ettiğini biliyorum.

"Tamam, hadi yürü eve. Dışarıda daha fazla durma, hava soğuk."

"Peki ya sen?"

"Ben de geliyorum."

Başını uslu bir çocuk gibi salladı. Bahçe kapısını açıp geçmem için bana öncelik tanıdı. Arkamdan gelip evin kapısını da açtı. İçeri girip botlarımı kapının kenarında çıkardım.

"Gel." Belimden tutup hafifçe ittirince kapının önünde dikilmeye son verdim. Onun yönlendirmesi ile salona geçtim.

Salondaki koltukta yatıyordu muhtemelen çünkü yastık ve battaniye vardı. "Ne zamandır bu haldesin?" diye sordum çantamı koltuğun kenarına bırakırken.

"Sabah uyandığımdan beri. Annemler çoktan gitmişti."

Zaten Linda abla onu hasta haliyle bırakıp hiçbir yere gitmezdi.

Montumu da çıkardıktan sonra koltuğun üzerine bıraktım. Salonun ortasında dikilip hareketlerimi dikkatle izliyordu. Uzanıp elindeki poşeti aldım.

"Otur sen. Ben ilaçlarını getiririm."

Başını salladı. Küçük adımlarla geçip koltuğa oturdu. Ben de mutfağa girdim. Etraf derli topluydu. Kendine yiyecek bir şey hazırlamadığına o kadar emindim ki.

Dolaptan bir bardak çıkardım, suyla doldurdum. İlaçları poşetten çıkarıp inceledim. Sonra bir tanesini alarak salona döndüm.

Koltukta uzanmıştı tekrar. Yüzünü yastığa gömmüştü. Yanına yaklaştım, karşısında çöktüm.

"Robert?"

"Hı?"

"İlacını getirdim."

Gözünü zorlanarak açtı. Bana baygın bir bakış attı. Bardağı sehpaya bıraktım onu kaldırmak için. Başından tutarak doğrulmasına yardım ettim. Huysuzca kıpırdanıp tekrar uzanmak istediğinde başını omzuma koyarak ona engel oldum.

İlacı dudaklarının arasına yerleştirdim. Suyunu da içirdim. Tekrar koltuğa uzatırken başka ne yapabilirim diye düşünüyordum.

O uzanırken salonda dönüp durdum. Sonra aklıma yardım alabileceğim biri geldi. Montumun cebinden telefonumu çıkardım. Annemin ismini buldum ve mutfağa geçip onu aradım.