Hepsi Bir Nefes

7.Bölüm

Gözlerimi yavaşça araladım. Neredeyse tamamen kapalı olan perdeden çok az güneş ışığı odanın içine sızıyordu. Sakince gözlerimdeki çapakları sildim. O sırada perdeden başka bir yere bakmaya korkuyordum. Ya çok yanlış şeyler olmuşsa?

Bir süre düşündüm, zaten kötü bir şey olmuşsa bile sonunda ortaya çıkacaktı. Korkunun ecele faydası yoktu. Yavaşça kafamı yan tarafa doğru çevirdim. İşte Ahu orada duruyordu. Kızıl saçları yüzünün önüne dökülmüştü. Yavaşça yerimden doğruldum. O anda çok fazla şey düşünüyordum. Bunların hepsi neden olmuştu? Kader miydi bunlar? Belki de dünkü mantıksız düşüncelerimden dolayıydı. Birazcık bekleyemez miydim? Beklerdim. Fakat artık ok yaydan çıkmıştı. 

Elimi Ahu'nun saçlarında gezdirmeye başladım. Onu uyandırmalı mıydım? Ben bunu düşünürken o benden önce davrandı ve uyandı.

Kafasını yavaşça yüzüme doğru döndürdü. Gözlerinden neredeyse hiçbir duygu okunmuyordu. 

Yağmur - Günaydın.

Ahu - Eeee, günaydın.

Yağmur - İyi misin? 

Ahu - İyiyim. Sadece.... Kafam çok karışık işte. Senin daha da karışıktır herhalde.

Yağmur - Birazcık.

Ahu - Cennetin ağladığını duyabiliyor musun?

Yağmur - Nasıl yani?

Ahu - Bir meleğin gözyaşları.

Yağmur - Neden ağlasınlar ki?

Ahu - Tanrı insanları ona tapmaları için yaratmıştı ancak insanlar birbirlerini öldürüyor ve onun yarattığı varlıklara zarar veriyorlardı.İnsanları ne kadar uyarsa da,başlarına müsibetler yağdırsa da insanlar akıllanmadılar ve daha fazla kötülük yapmaya devam ettiler.Tanrı da insanları cehennem ateşi ile cezalandırdı,onları alev alev yanan bir ateşe mahkum etti.Melekler ve diğer canlılar ise cennetten onları izleyerek sessizce gözyaşı akıttılar.

Yağmur - Melekler sadece tapmaları için yaratılmamışlar mıdır?

Ahu - Öyle. Fakat yaratılış nedenleri başkaları tarafından uygulanmadığı zaman çektikleri cezalar onların ağlamasını sağlıyor. İnsan ve hayvan fark etmez. Melekler her gözyaşı akıttığında dünyada felaketler olur. Her damla için bir felaket. 

Yağmur - Peki bunlara rağmen kendimizi bırakmazsak?

Ahu - En sonunda o şey yaşanacak. Ölüm. Böyle bir durumda neden bunları düşündüğümü soracak olursan da, ikimiz için düşünüyorum aslında.

Yağmur - Biz ne yaptık ki?

Yavaşça yattığı yerden doğruldu ve bana hüzün dolu bir şekilde gülümsedi.

Ahu - Ne mi yaptık? Meleklerin ağlamasına neden olduk. İki yetişkin bunu yaptık. 

Yağmur - Hayır....

Ahu - Merak etme benim de aklım az önce başıma geldi. Artık olanlar oldu ama. 

Yağmur - Gerçekten bunlar olmamalı mıydı ki?

Ahu - Sebebi benim,merak etme. 

Yağmur - Ama....

Söyleyecek şey bulamıyordum. Dizlerimi iyice karnıma doğru çektim. Kendimi suçlu gibi hissediyordum.

Ahu - Seni kötü hissettirdim değil mi?

Yağmur - Ha- ha- hayır. Haklısın sadece. Gerçekler de bazen can acıtabiliyor.