Bir Umuttu Gelecek

Multimedya Nehir

Arkadaşlar ilk hikayem umurım beğenirsiniz. İlk bölüm kısa oldu sadece bir giriş amaçlıydı. Asıl hikaye sonra

Ev sahibinden anahtarları alıp kiraladığım eve doğru yola çıktım

''biraz eskidir, duvarların sıvaları kalkmış ve yerler aşınmış olabilir ama gayet kullanışlıdır. Bu fiyata daha iyisini bulamazsın'' demişti ev sahibi yaşlı teyze. Doğup büyüdüğüm evi bana anlatıyordu. İlk adımımı attığım, ilk defa düştüğüm yerlere aşınmış; çocukça düşüncelerler çizdiğim resimleri astığım duvarlara sıvaları kalkmış diyordu.Ama doğruydu eskiydi artık herşey eskide kalmıştı, öylede olmalıydı. 12 gecmisti sonuçta.  Düşüncelerimden ayrılıp durağa gelen otobüse bindim.Çok kalabalıktı ve Ayakta gideceğim diye düşünürken benim yaşlarımda hafif esmer,biçimli kaşları ve yeni çıkmaya başlamış kirli sakaliyla  yakışıklı diyebileceğim bir çocuk kalkıp yerini bana verdi. Teşekkür edip hemen oturdum. Oldukça yorgun olmalıydım ki bu kısa mesafede bile uyuyakalmışım. Şehir içi otobüsünde bile uyuyan ilk insan olmalıydım. Hafif bir kıpırtı ile uyandığımda boynum biraz ağrimisti sağ tarafımdaki teyzeye doğru başımı yaslamis olmalıydım. Uykulu gözlerle sağ taraftaki teyzeye baktığımda..1dk teyze sol tarafimdaydi sağ tarafta ise sadece bana yer verdiği için ayakta kalan çocuk vardı. Düşün Nehir.. başımı rahat birşeye yasladigima eminim. Ani bir utanç ve çocuğun bana bakan tip bakışları ile önüme döndüm. Aferin bana yani yarım saatlik mesafede uyuyakaldigim yetmiyor birde elalemin poposuna başımı yaslayip uyuyakalıyorum.Sonunda otobüs evin önüne geldiğinde aceleyle çocuğa bakmadan çantamı alıp indim, salak ayağına yatmak en mantiklisiydi. Bir daha gormezdim zaten onu.5 dk yürüdükten sonra eve geldim, kapıyı açtığım anda evin tanıdık kokusu sarmıştı etrafımı. Hemen odama eşyalarımı yerleştirip -ki bir zamanlar benim olan ve sessizce ağladığım odaya yerlesmistim- mutfağa indim.Dolayısıyla evde yiyecek hicbirsey yoktu. Çantamı alarak gelirken kenarında gördüğüm markete gittim.peynir yumurta yoğurt..ne lazimda almıştım bide pizza alıp isitabilirdim..nerdeydi donmus ürünler? Arayış içinde etrafa bakarak yürürken alışveriş arabamın birşeye çarpmasıyla, daha doğrusu birine çarpmasıyla irkildim. Sakarligima lanet okuyarak çarptığım kişiden özür dilemek için ağzımı açtığımda şaşkınlıktan konuşamadım, bugün otobüste yer veren çocuk bir yandan üstünü duzeltip bir yandanda tuhaf bakışlarla bana bakıyordu. "yine mi sen, otobüste taciz ettiğin yetmiyor bide öldürmeye mi çalışıyorsun beni" dedi gülerek.

"ne öldürmesi ya orda olduğunu farketmedim ufacık bir değdi sadece carpmadi bile" dedim bilmiş bir ifadeyle. O ise kaşlarını kaldırarak "ufacık değdi mi? Kızım markete kamyon girdi sandım be, ufacık dediğin buysa" dedi. Tamam aceleyle birazcık sert carpmis olabilirim ama bunu kabullenecek değildim. Cirkefligime devam ederek "sende çok narinmissin, kusura bakma görmedim tamam mi" dedim ve çocuğun cevabını beklemeden yanından ayrıldım. Arkamdan söylendiğini duysamda aldırmadım. Aldiklarimin ücretini ödeyerek çıktım marketten. Eve gelip ılık bir duş aldıktan sonra mutfağa inip yiyecekleri dolaba yerleştirdim.fırına ısıtmak için bir pizza attığım sırada kapı çaldı.Komsulardan biri hosgeldin demek için gelmiş olmalıydı.Kapı tekrar çaldığında fırını ayarlayıp kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda karşımda bugünkü çocuğu görmeyi beklemiyordum. O da beni gördüğüne memnun olmuşa benzemiyordu ki kaşlarını çatarak "yine mi sen yaa" dedi.

"kapıma gelen sensin bunu bana mı soruyorsun"

"Ahmet amcalar oturuyordu burada"

"A onlar üç gün önce taşınmışlar ben yeni kiraciyim. Da sen ne arıyorsun burda beni mi takip ediyorsun?"

"ne takip edicem ben yan evde oturuyorum, elektrik sistemimde bir arıza varda Ahmet amcadan el feneri istemeye gelmiştim"

"eşyalarımı yerleştirirken biryerde görmüştüm galiba,bulup getirebilirim biraz bekleticem yalnız" dedim ve "içerde bekleyebilirsin" diye devam ettim. O da biraz düşündükten sonra "tamam" dedi. Biraz aradıktan sonra dolaplardan birinde bulduğum el fenerini verirken "bugün için kusura bakma haklı bir tarafım yoktu" dedim kabullenerek. Gülümsedi ve "önemli değil iki durumda bir kazaydi, bu arada madem komsuyuz yeniden tanışmaya ne dersin" dedi. Evet der gibi başımı salladım.

"Ateş ben"

"bende Nehir"

"memnun oldum"

"bende" dedim. birkaç dakika daha sohbet ettikten sonra iyi aksamlar diyerek gitmişti Ateş.. aslında kötü birine benzemiyordu . Isıttığım Pizzami yedikten sonra  üst kata çıkıp yatağıma uzandım. Yorucu bir gün olmuştu benim için. Uykunun bedenimi esir alması geç olmadı. Tabi yıllardır her gece gördüğüm o kabuslarında...
İlk bölümü çok kısa ve yetersiz bulduğum için yeniden duzenledim 

ChoiEunSoo.