Zawgyi
" ဘြား ! သူက သားကို ကိုက္မစားေလာက္ပါဘူးေနာ္"
ေျမးျဖစ္သူရဲ႕ ေၾကာက္ရြံ႔ဟန္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ့ စကားေၾကာင့္ အဘြားေ႐ွာင္း ရယ္လိုက္မိသည္။
ဒီ ကေလးက ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ။
" မစားပါဘူး သူက ဝိဥာဥ္ေလ လူကိုစားလို႔မွ မရတာ "
" ဒါမဲ့...ေၾကာက္တယ္ "
" ဒါဆို မလိုက္ေတာ့ဘူးလား !? "
" လိုက္မယ္ "
ၾကည့္ ! ေၾကာက္တယ္လဲ ေျပာေသးတယ္ လိုက္လဲ လိုက္ခ်င္တယ္ ။ ဒီကေလးကေတာ့ေလ။
" ဒါဆိုလဲ.. သြားရေအာင္ ဘြားတို႔ ေနာက္က်လို႔ မျဖစ္ဘူး"
"ဟုတ္ "
-------
နတ္ဆရာမ ျဖစ္တဲ့ အဘြားေ႐ွာင္းကို ဝမ္အိမ္က အေခၚေတာ္ ႐ွိထားတာေၾကာင့္ သြားရျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုအိမ္က သားသည္ကား လူသားမဟုတ္ ။ အစြဲအလမ္းႀကီး၍ မကြၽတ္မလြတ္ဘဲ ႐ွိေနတဲ့ ဝိဥာဥ္တစ္ခုသာ ျဖစ္၏။
လူမသိ သူမသိ တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာဆို ပိုမွန္မည္။
ဇာတ္လမ္းေလးကား ဒီလိုစသည္။
လူက မက်န္းမာသလို အျပင္ေလာကႏွင့္ မအပ္စပ္တဲ့ ဝမ္အိမ္ရဲ႕ သားက အေပၚထပ္ သူ႔အခန္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဖက္ကို အျမဲတမ္း ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။
ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္း !!
တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း စက္ဘီးေလးစီးကာ ႏြားႏို႔လာပို႔သည့္ ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး နဲ႔ ဝမ္အိမ္ရဲ႕သားတို႔၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးကား ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။
ကိုယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕ တည့္တည့္၌ ေသဆံုးသြားရသည့္ ခ်စ္ရသူကို ေထြးေပြ႔ခြင့္ မရခဲ့ ။
ထို ျမင္ကြင္းကို ရင္နာနာႏွင့္သာ ၾကည့္၍ ရင္ကြဲနာက်ၿပီး ထိုေနရာ ထိုအခန္းထဲမွာပင္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
------
အျပင္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေနခ်ိန္ ျခံဝကေန စက္ဘီးေလးရပ္ကာ အိမ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အရိပ္ကေလးတစ္ခု။
