18+ SEX ON PHONE [On-going]

FREED IN MEMORIES

HANNAH' Secret Chapter 18: Freed in memories by AthenRossent29
Don't forget to follow me po. ☝️👆

DALTON ESTEPHAN LUDWIG

She was looking at me. As she open her eyes kanina, diretsyo iyon sa aking mga mata na para bang wala siyang ibang nakikita kundi ako lang. Napaka saya ko though, I felt that there is something wrong. We both meet each other's eyes. While on that moment, bigla siyang nagsalita na kina-halos kinaguho ng mundo ko.

Oo, gising na nga siya. I thought magiging okay ang lahat kung gising na siya, nagka ganoon nga. Ngunit ang inakalang magiging okay ay isa palang pagkakamali. She's still continue cursing me from her eyes and to her lips.

"Bingi ka na ba ngayon, Dalton?"

"Sir" Sa paghawak nito sa aking balikat ay bigla ko itong hinawakan na para bang isang kaaway. He stared at me like I'm messing a wrong guy. He was at that level ng nakita kung inaayos ni Leandro ang kanyang bow at itinutok iyon sakto sa mukha ko. 'Tinatakot mo ba ako Leandro?' sa isipan ko. Ang mukha lang nitong nanggagalaiti sa galit ay napalitan ng isang ngisi pagkatapos kong bitawan ang kamay niya.

"She said 'GET OUT.' Don't you get it?" Turan nitong ulit sa sinabi ni Hannah kani-kanina lang at habang binalik uli ang hawak kung saan niya rin iyon nilagay kanina. "It's a warning, Dalton. Kung hindi ka pa aalis mapipilitan akong ipadamput ka sa mga tauhan ko at sa kulungan pa ang bagsak mo."

Pansin ko ang gulat sa mukha ni Hannah ng marinig ang boses ni Leandro.

"Now you're talking too much, Leandro!" Ako.

"Umalis kana, Dalton, please." Boses iyon ni Hannah. "Ayaw kong magkagulo ang lahat."

Nakikiusap ba siyang umalis nalang ako o mawala na lang ako ng tuluyan sa mga mata niya? But both can still ruin my stand. "I can't do that. I want to make sure you're okay."

Isang buntong ang pinakawalan ko. She was holding my hand. "I'm okay, Now." Is this her way to encourage me to stay or she wanted me to go away. Bumaling ang paningin ko sa mga mata niya. "Please, umalis kana. There is no reason for you to stay here. I lost my memory, but thanks to you, Dalton I regain it now."

"But..." Ngunit napawi ang tingin kung iyon sa kaniya. She was crying. I can't help her but to watch.

'It's alright Dalton. It's just her memories back not her feelings for you. After all your lies? Come on! Leave.' Suhestyon ng aking isipan. Is this really the end of us?

"Umalis kana!" She's crying. "Please, umalis kana!" Then she wiped her tears as she unheld her hand to my hand.

'Just ask me the reason behind all these things, Hannah. Just ask me Hannah, please. Sa ganung paraan aalis ako ng walang guilt.' pagmamakaawang tingin ko sa kanya. Minsan nalalaman ko nalang na hindi lang pala ang palagid ang mortal natin kaaway na nagdadala sa atin sa matinding disappointments, kundi ang ating sarili mismo. Self is our greatest woe.

Lahat ng gusto kong sabihin just stayed inside my mind. I want to explain but she doesn't need it anymore and I don't want to say it either.

Leandro and Hannah is getting married, 'Maria'. And I am here replacing the scenario with pure imagination. Natalo ako sa larong ako mismo ang nagsimula.

"Sorry. I caused you a lot." Talikod ko ng tuloyan.

I don't know where to go. Basta lumabas nalang ako at pasimpleng tumulo ang mga luha kong mula sa aking mga mata patungo sa aking pisngi. 'Why I'm crying? Damn it! I shouldn't be crying I must enjoy the night and have fun. Tama, I need to enjoy the night!''