18+ SEX ON PHONE [On-going]

MY KISSER, MY HERO

HANNAH's SECRET written by AthenRossent29

Please, follow AthenRossent29 for faster update. Salamat! Po.

These are the revised version of the story. Hope you like it! Saranghae <3

************************************************************************

HANNAH's Secret Chapter 6: My Kisser, My Hero

Blue boxer trunk na may tatak na ZAIDU character. Iyon ang lumantad sa kaniyang suot na trunk. Muntik akong napatawa ng malakas dahil doon. Mabuti nalang at tulog na tulog siya dahil kung hindi. Patay na ako kanina pa. Kahit pa kinakabahan ako sa ginagawa ko ngayun.

"FLAT CHESTED PALA, Ha? Pwes, humanda ka sa'kin ZAIDU man!" Makahulugan kung saad. Dumating na ang araw na para sa akin. Kinuhanan ko siya ng litrato. Bago ako nagpatuloy.

Itinuloy ko nalang ang dapat kung gawin. Kinakabahan man ay nilaksan ko nalang ang loob. Kaya mo 'to Hannah! You can do this! At laking pasasalamt ko ng natapos na.

Madali lang naisuot ang pajama. Kasu noong nasa Polo shirt na ako ay nahirapan ako ng kaunti sa bigat ng katawan niya. Binubutones ko ang damit ng hinawakan niya ang kamay na kinabigla ko. Napatingin ako sa mata niyang nakatingin na pala sa akin. Napaawang ang bunganga't mata ko sa kaba. Nanlilisik ang mga mata niya.

"Mommy! Don't leave me please… Don't leave me like this!" Naging malumanay siya.

Bakit ganun? Bigla nalang kumirot ang dibdib ng makitang humikbi ito. Sa bawat pagbigkas niya non ay may katumvas na sakit sa aking puso. Napahinga ako ng malalim.

"Don't leave…" mahigpit pa niyang hawak sa kamay ko. Nagkatitigan kaming dalawa. Halata sa mata niya ang pangungulila. Lungkot at hindi maipaliwanag na agus ng luha.

'Aning problema niya?'

Nakakaawa siya, ewan!

Naniniwala na talaga ako na ang taong seryoso, tahimik, masungit sila talaga ang mahihina. Doon ko naikumpara si Rita sa kaniya.

Si Rita kase kahit hindi iyon magsabi sa akin ng problema nakikita ko sa mata niya ang lungkot. Na kahit may problemado. Kahit ganun yon mahal na mahal ko. Kahit pa minsan dahil sa kanya na po-pollute ang utak ko matapang parin siya. Nakakaya niyang lagpasan ang hirap.

Kahit hiwalay ang tatay at nanay. Pinalaki naman siya ng kaniyang lola. Kaya naman ng magkaisip ay bumukod nalang tapos pinag-aral ang sarili saka tinulungan ang lola nito.

Peru, itong lalaking nasa harapan ko. Pakiramdam ko mas mahirap at mabigat ng pinagdadaanan niya.  Kahit hindi niya ipakita sa iba. Kinapa ko nalang ang nuo niya pagkalapit.

"Ang atas parin ng lagnat mo."

Tumingin ako sa binta. Malakas ng buhos ng ulan na sinasabayan pa ng malakas na kulog at kidlat. Isinara ko ang bintana na lalong nagpadilim sa kwarto. Kinarikap ko sa bulsa ang phone para magkaroon ng ilaw.

Pagkatapos ko siyang damitan ay binalikan ko sa kusina ang lugaw at naghanap narin ng kandila. Pinasandal ko siya sa headboard at pinakain ng kaunti. Pagkatapos ay pinainom ko siya lason, este gamot  saka naupo sa lumang upuan sa sulok ng kwarto. Doon ko inihilig ang ulo para sana makapagpahinga ng kaunti.  Gamit ang phone inilawan ko siya ng marinig ang isang ungol. Kita kong halos manginig siya sa lamig. Hindi ba sapat ang kumot na bumalot sa kaniya?

Kaya naman wala akong nagawa kundi lumapit at yakapin siya ngunit wala ding nangyari dahil patuloy parin siya sa panginginig.

Napanood ko na'to sa isang serye sa telebisyon. At minsan ko naring nabasa sa mga nobela. Sa mga ginitong eksena body heat o human jacket ang ginagawa ng bida upang maibsan ang lamig. At iyon nga ang ginawa ko. Pagkahiga ko sa malambot na kama ay niyakap ko siya at nakikumot narin saka ipinikitang mga mata.