Angeline's POV
I am fidgeting in the bus seat. I can't relax! What the hell?!? I thought I already overcome this stupid feeling. However, it's still there lurking behind the corner of my subconscious and involuntarily come into existence when I don't need it to.
"Arg!!!", I groan silently.
I still can't stand a conversation with people.
Papunta ako ngaun sa Office ng FAPE! OMG!! Kanina ang lakas lakas ng loob ko. Bakit ba ganito kaduwag ang confidence ko?
"Nasaan ka nang kailangan kita?", paglilitanya ko sa bus. Na nakataas na ka level ng mukha ko ang aking mga nakakuyom na mga palad.
"Bakit?! I will just talk to an old fat man who is their boss.", mangiyak-ngiyak kong pag-aalo sa aking sarili.
Naiimagine ko ang old and overweight man with an intimidated smirk on his face..
OMG!!
"What to do? What to do?", pagpapanic ko.
My forhead are sweating amidst the coolness of the air hitting my face courtesy ng aircon. But then, uncontrollable ang lahat this time.
"Help me God!", nasambitla ko at sinibukan kong magrelax.
"What if I can't talk to him. Or he will shout at me saying,'It's not my responsibilty idiot', with swollen eyes, horns with matching tail at tinidor!", pag-iimagine ko.
"Sayang bakla siya kaya di ko sya maseseduce", muntik pa akong mabilaukan ng sarili kong laway sa naiisip.
Bakit ko ba yon naiisip? Eww?!? Kadiri naman ng isip ko. As if papatol yong baklang yon. Nakikita ko ang itsura nyang lalaki nga pero pusong babae.
"Kamukha kaya siya ni Sir Jay?", pagtataka ko.
Si sir Jay ang classmate kong baklang nagbigay ng number ni Sir Randel.
Siguro kamukha ng director ng Education sector.
"Hihihi", napagiggle ako doon ah.
Naku naman! Baka tarayan lang ako ng baklang 'yon.. Kawawa naman ako. Well I must get him on my good side. I really needed him to be in my side! Puhlease! Di pa naman ako marunong mag gay linggo! Help mga kabaklaan. Ang anak ni Mrs. Davis na landlady ko ay marunong mag gay linggo pero di naman ako nagpaturo, di ko naman alam na magagamit ko pala.
Napasabunot ako sa sarili. Naku naman! Pati palad ko pinagpapawisan na. Pinilit kong pakalmahin ang sarili at nagdesisyong ipikit ang mga mata at magpahinga.
Napamulat ako sandali nang maramdaman kong pababa na ang mga pasahero.
"Kuya, nasaan na ba tayo?", tanong ko sa isang naka glasses na lalaki na mas bata pa sa akin. Naka checkered na polo sya, may dalang shoulder bag at naka slacks.
"Dumating na ang bus sa terminal miss", ganting tugon niya na may ngiti.
"Saang terminal?", pagtataka ko.
He rolled his eyes on me.
"Did you just roll your eyes on me?", matigas kong tugon sa kanya
"Yes! Why? Or you will get me between your knees?", he said exasperated.
"No! I'm not Christian Grey, anyway!", pagsusuplada ko crossing my arms across my chest.
"Perv!", he whispered.
"I'm not a pervert, moron!", he started it.
"Isulan na po tayo!", pasigaw na pag-iinform ng conductor ng bus.
"What?!?! OMG! Lumampas na ako", mangiyak-ngiyak kong tugon.
He struck his tongue out teasing me. Lumabi rin ako!
"Hey I'm Chris, short for Christian", sabi nya sabay lahad ng kamay.
I ignore his hand.
"I'm Anastasia,"pagsisinungaling ko.
"You're kidding, right?", ani Chris.
"No I'm not!", I said. And get up. Inunahan ko na syang lumabas ng bus.
"Kuya, paano bumalik sa Tacurong?", tanong ko sa konduktor ng bus.
"Sakay ka ulit ng De Luxe na Bus miss", nakangiting tugon ng konduktor. At lumabas na ako ng tuluyan.
"Ana!", narinig kong tawag ng patakbong humahabol na si Chris.
Tumakbo na rin ako at sumakay sa Bus na bound for Marbel. I make sure na De Luxe yon. Baka mamaya at doble pa pamasahe ko. Paalis na ang bus nang makapasok ako. Nakita kong naghahabol pa si Chris, lumingon ako sa kinaroroonan niya at nilabian siya.
"Served you right, moron!", I cursed in my mind at umupo sa seat behind the driver kahit ba pang handicapped lang yon.
"Sa NDEA building, sa NDEA building", I chant while looking at the different sides of the road, looking for NDEA sign. Alam kong may karatula talaga na NDEA. Tsk. Mga 30 minuto na ang nakalipas nang may namataan akong signage na kanina ko pa hinahanap.
"Para!", pasigaw kong bungad sa driver. Nilingon nya ako at ng halos lahat ng mga nakarinig. I didn't intend to shout. I'm just freakin' nervous! Inihinto naman ng bus driver ang sasakyan. Agad akong bumaba at iniwan na ako ng bus.
Habang papasok sa 75m na distansya papalapit sa NDEA building, niretouch ko ang make up ko at lipstick. Namamataan ko na ang green gate na wide open. Naunang pumasok ang land cruiser bago ako.
Pagpasok ko sa compound ay nakita ko ang janitress at agad na nilapitan sya.
"Magandang umaga po", magiliw kong bati sa kanya.
Ngumiti lamang sya at itinigil ang pagwawalis.
"Ate saan ba ang opisina ng FAPE?", nanenerbyos kong tanong.
"Magtanong ka lang jan sa unang kwarto, Neneng", tugon ng Ale.
"Salamat po. Pero, pwede po bang pagamit muna ng CR?",
"Oo naman. Diyan banda ang CR",ganting tugon nya sabay turo sa CR na nasa kaliwa ko.
Naiihi talaga ako sa kaba. Ano ba to? Nakakainis talaga. Tinahak ko ang daang patungo roon. Nagtagal pa ako ng ilang minuto rehearsing what I must say.
Paglabas ko, inunahan naman ako ng kaba kung kaya't nagtanong ako sa taong nasa bintana ng kalapit kwarto ng CR.
"Sir, magtatanong lang po ako.Saan ba ang opisina ng FAPE?",
"Baka jan sa unang kwartong yan, magtanong ka na lang jan", sagot nya sabay nguso sa unang kwarto na itininuro ng janitress.
Naglakad ako patungo roon pero parang sasabog na ang puso ko sa kaba.
Papalapit na ako sa tinutukoy nilang silid. Nauulinigan ko na ang boses ng isang middle aged woman about schools, etc. Phew! May meeting pala, maya na ako mang-iistorbo. Babalik sana ako sa lounge area nang may namataang babae sa bintana. Tinawag ko sya ng ilang beses pero di naman sumasagot. Tuluyan na akong bumalik sa lounge area at saka ko nakitang bumukas ang pintuan ng Executive Officer. Bumulaga ang dalagang maganda with long wavy hair. Akma akong lalapit sa kanya nang...
"Wala po si madam", pambungad nyang bati sa akin.
"Ay! Di po si madam ang pakay ko. Ask lang po ako saan dito ang opisina ng FAPE?", napakabait kong winika.
"Sa kabilang silid po ma'am", sabad ng isang babaeng sa tingin ko ay matanda lang ng isang taon sa akin. Tumayo siya at ginabayan ako kung saan tutungo. Sumunod naman ako sa kanya.
"Sa information office po tayo pupunta",
Tumango lang ako.
Binuksan nya ang isang pinto na di kalayuan sa opisina nila at bumulaga ang madilim na silid.
"Pasensiya na ma'am. Brown out po kasi ngaun. Maupo po kayo", anas nya sabay lahad sa kinaroroonan ng maroon couch.
"Si sir Randel?", tanong ng kasama ko sa receptionist.
"May meeting pa", sabad ng babaeng nakasalamin.
"May kailngan si maam kay sir Randel", ani ng kasama ko sa receptionist.
Ngumiti sya sa akin
"Maupo po kayo maam. May meeting pa po kasi si Sir. Hintayin nyo lang po sandali", magiliw niyang sabi sa akin.
"Ok lang po. Di naman masayadong urgent", tugon ko at dahan dahang naupo sa couch.
"Sige maam. Hintay na lang po kayo ha?", sipat ng kasama ko.
"Salamat po talaga maam", buong may pagpapasalamat kong sinabi sa kanya.
Umalis naman ang mabait na babaeng kasama ko.
Tumayo ang receptionist sa kinauupuan at sinilip ang boss na nakikipagmeeting.
"Ma'am,pasensya na po. Di pa po natatapos ang meeting ni sir eh", she said apologetically.
"It's ok po. I have all day", buong kabaitan kong assurance.
Tumango lang sya at bumalik sa ginagawa.
Phew! Relieved for now. Napoprolong ang aking agony, yet I need a rest first. Hmmm.. Wala akong ginawa kundi pakinggan ang tsismisan ng mga empleyado roon. Iniisip Ko kung ano ang sasabihin at paano ito sasabihin ng buong pagmamakaawa.
Ha! Pasalamat ang "Sir Randel" na ito dahil makikita nya ang vulnerability ko. At sa kanya lang ako magmamakaawa. Kahit ba ganito lang ako, di nila ako mapapaluhod sa gusto nila. Grr!!! Naiimbyerna naman ako sa tuwing naiisip ko ang mga matrona kong coteachers! Dapat sinusubuan mo sila ng pera kung ayaw mong awayin ka. The hell?!? Bullying lang? Haha. Akala nila! No way! I rather be alone than to have them as my companions!
Maya maya'y tumayo ulit ang receptionist at dirediretso sa opisina ng boss.
Abala ako sa pagrerehearse ng linya ko nang makita ko na papalapit na ang receptionist at may kasunod na lalaking matangkad, with lean muscles, dark and... and..... and...
"OMG! OMG! OMG!" my mind is chanting erratically mirroring my heart beat. I stand up as he stood in front of me.
He flash a very practiced smile that do not reach his eyes, but still it makes me dizzy alright. Nang mapansin ko ang braces nya, napataas ang kilay ko.
"Pink?", I had said aloud!
"What?!", he spat venom on my way.
"Yang braces mo, pink!", I said innocently.
"So?", iritado nyang tugon.
"So girly!", I barely whisper.
Nangunot ang noo nyang binalingan ako.
"Sir, I'm Miss de Dios of St. Joseph Academy", I said smiling.
"Anong sa atin ma'am?", tanong nyang ngumiti ulit.
I wince at the sight of his braces.
Dinukot ko ang kapirasong papel na nasa aking kaliwang bulsa.
"I just want to know if St. Joseph's TSS has already been deposited on its bank account. And I want to know how I can prove this school's incompetent management that my TSS is ready for release and to see their idiotic face full of shame", I read non-stop.
His jaw drop.
Nang marealize ko ang sinabi...
"Sorry sir, wrong script! Narito pala sa right pocket ang tamang script", kakaba kaba kong pagpapaumanhin. Nag-uunahan nang bumalisbis ang mga pawis mula sa aking noo.
" Good morning sir Randel. I am Ms. De Dios St. Joseph's licensed teacher, and I want to present myself since I wasn't able to do it when you visited. In addition to this, I want to know if St. Joseph's TSS has already been deposited on its bank account. Furthermore, I want to know how I can claim it since other private schools already released theirs last December and it worries me because it's already the start of February", I read non-stop.
He open his mouth to speak but I stop him by bringing my palm above my face to his face level.
"I'm not done yet", I hissed.
"Go on", he whispered.
I lowered my palm and roam my eyes around. I signall him to get near me. And the idiot just did what I want him to do.
"I really need the money urgently", I whispered to his face.
Tiningnan nya ako ng matagal. Tinitigan ko sya tulad ng pagtitig nya sa akin.
May gumuhit sa puso ko nang matagalan ang titigan namin. Bumawi ako ng tingin at yumuko.
"Ano 'yon?", pakagat-labi kong pagtataka.
"Uhm, ano bang batch number nyo?", seryoso nyang tanong na di inaalis ang pagkakatitig sa akin.
" I really don't know, Sir!",
Ang ganda naman ng mga mata nyang may salamin.hmmm... Napakagat-labi tuloy ako ulit!
"Batch 6? Dumating na ata ma'am. Pasensiya na ma'am at brown out kaya di natin machecheck online kung dumating na ang TSS mo", he said apologetically.
"Pero nasabi nyo na po kasi na dumating na noong 3rd week ng December nang tumawag ako last time", I said reminding him.
"Ibigay nyo na lang po number nyo sa akin. Itatawag ko na lang po sa.. Kay....sino nga bang Principal nyo?", tanong nya sa akin.
"Si Ma'am Asunción po",
"Oh yes! Oo nga",
"Yon lang naman sir ang probs ko eh. Sorry talaga sa abala sir", pagmamakaawa ko sa kanya. Kung pwede lang lumuhod eh, baka nagawa ko na. Sa kagwapuhan ba naman at sa kalinisan nya. Ang bango bango nyang tingnan! Haha.. Illogical na ata mga pinagsasabi ko eh.
"Pumunta ka pa talaga dito ma'am", he said as he cock his head to one side.
"This one is a flirt!", I said in my mind.
"I have to sir, kasi di nila inaasikaso", I said blushing. Shucks! What he'd done is so sexy!!
He plastered his signature smile showing his PINK braces.
Napaismid ako sa kulay.
"You really hate my braces maam!", pagkokomento nya.
I crinkle my nose dahil nanotice nya ang pagkahate ko sa pink relating to him! I don't want him to be a gay!!
"Nothing! It's just that, it's so girly", I replied whispering the three last words.
"You think I'm a gay, don't you?", he said.
"Uhm", i said while walking until I'm on his side.
"Alam ko namang bakla ka sir. It's just that, Di ako marunong magjunems juna", I informed him whispering.
He turn his head on me na nakakunot ang noo.
"I'll walk you outside", he said with a tinge of what I felt like nervousness.
'Oh my! Will he reprimand me?', my mind blurts out. At ngayon pa gumana eh kanina ko pa sya kailangan.
He walk with me hanggang makalabas kami sa building.
Katahimikan.
He just walk with me with his hands in his pockets.
"I have a proposition, miss de Dios", he said with faltering confidence.
"Let's hear it", I said immediately. Baka gusto nya ako! Pagbubunyi ng malandi kong isipan.
"I need you to pretend to be someone else. And do whatever I say", he said nervously.
Natahimik ako at nag-isip isip.
"Say something miss de Dios", he said impatiently.
"Wait lang. Nag-iisip ako eh!", I said seriously.
"It's ok if you don't want to. You don't have to...",
"Ok I'll do it", putol ko sa sasabihin nya.
"What?!", nabigla ko ata siya sa agaran kong desisyon.
"Don't make me say it again, or I'll say it the other way around!", pagsusuplada ko.
"I just want you to realize that If you're in, there's no way out. And it might sometimes inconvenient in your part", he informs me.
"I know! Pero, babayaran mo diba ako?", I assumed.
"Of course! And you will be well paid off", he said bringing back his cockiness.
I smiled, thinking I earn a sideline job. Makakaipon na ako at makakapagpatuloy sa aking masters degree.
"Do we have a deal?", he said
"Make it legal. I want to read the terms and conditions", paninigurado ko.
"Ok. The contract will be ready on friday", he replied.
"Very well then", I said. Friday pa? Ang tagal naman non. Eh Tuesday pa lang ngayon! Di na ako makapaghintay!
"Thank you, Miss de Dios", he said while stopping in the front of the gate.
Akma na akong lalabas sa compound nang may sinabi siyang nakakawindang ng isipan.
"By the way, you look hot on your business attire. Make sure to wear sexier than that on friday", he commented and leave.
Naiwan akong nakaawang ang bibig ko sa kanyang sinabi. At tila estatuwa na nakatayo sa may gate.
