Obudziłam się. Byłam po miesiącu rechabilitacji. Mogłam już normalnie chodzić. Między Juggiem, a mną nic się nie zmieniło, byłam strasznie na niego zła.
Dom 7.00
Wstałam i poszłam się wyszykować do szkoły. Wykąpałam się, umyłam zęby. Ubrałam to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Byłam gotowa. Wsiadłam w samochód, pojechałam do szkoły.
Szkoła 7.40
Byłam pod szkołom. Weszłam do budynku. Dzisiaj zmienił mi się plan, miałam też zacząć uczyć matematyki. Zaczęłam lekcję:
- Dzień dobry, pewnie mnie znacie z lekcji muzyki, będę was też uczyć matematyki. Zaczynamy.
Przeprowadziłam lekcję. Gdy skończyłam udałam się do pokoju nauczycielskiego. Był tam niestety Jughead. Powiedział:
- Przez miesiąc się do mnie nie odzywasz, proszę porozmawiajmy. - Niby o czym, o tym, że nie chciałeś, w takim razie nie ma oczym.- powiedziałam. - Jest o czym, o nas, kocham cię.- powiedział. - To dlaczego pocałowałeś Betty?- zapytałam. - Nie wiem, ale wiem, że cię kocham.- powiedział. - Odczep się ode mnie.- powiedziałam i wyszłam z pokoju.
11.50 trening
- Cześć dziewczyny, zaczynamy. Jutro ważny mecz. Ma zdecydować czy chłopaki będą mogli grać w lidze. Jutro razem z wami wystąpie. - A co z pani nogą.- powiedziała uczennica. - Wszystko ok, dobra zaczynamy.- powiedziałam.
Przeprowadziłam trening jak zwyklę.
Po lekcjach 14.00
Byłam na sali gimnastycznej. Nie wiedziałam co robić. Włączyłam muzykę i zaczęłam tańczyć. Na początku nie wychodziło. Przerwałam. Po chwili znowu zaczęłam. Tańczyłam. Udało mi się. Naglę uszłyszałam klaszczenie. Odwróciłam się i zobaczyłam Stefana. Powiedział:
- Brawo, wróciła stara Juli. - Jestem tak szczęśliwa. Udało mi się, wypadek mnie nie zatrzymał.- powiedziałam. - Widzisz, ty wszystko możesz.- powiedział zbliżając się do mnie. - Dzięki.- powiedziałam odgarniając włosy.
Stefan podszedł do mnie i powiedział:
- Może to zły moment ale...- powiedział i pocałował mnie. - To nie jest zły moment.- powiedziałam i odwzajemniłam pocałunek. - Chciałabyś zostać moją dziewczyną...- zapytał. - Tak.- powiedziałam i pocałowałam go, - Może pójdziemy do mnie.- powiedziałam. - Ok.- odpowiedział.
Ruszyliśmy do mnie.
Dom 16.00
Weszliśmy do środka. STefan zaczął całować mnie namiętnie. Rozpiełam jego koszulę, a on zdjął moją bluzkę. Podniósł mnie i zaniósł do sypialni.
30 min później
Leżałam koło Stefana. Byłam przytulona do niego. Powiedziałam:
- Może zejdziemy na dół i coś zjemy? - Ok.- powiedział.
Ubrałam się razem ze Stefanem i zeszliśmy na dół. Naglę usłyszałam pukanie, powiedziałam:
- Stefan otowrzysz? - Ok, już idę.- odpowiedział.
Otworzył drzwi. Powiedziałam, podchodząc do drzwi:
- Kto to, JUg... - Widzę, że masz gościa.- powiedział. - Tak mam, a co, nie mów, że chcesz porozmawiać, bo i tak to nic nie zmieni.- powiedziałam. - Chciałem ci powiedzieć, że przepraszam i chciałem żebyśmy chociaż zostali przyjaciółmi.- powiedział. - Ok, to może zaczniemy od obiadu.- powiedziałam. - Nie chcę przeszkadzać.- powiedział JUg. - NIe będziesz przeszkadzał, wejdź właśnie ze Stefanem miałam robić obiad.- powiedziałam - Ok.- powiedział i wszedł.
Zrobiłam obiad. Zjedliśmy w ciszy, aż Jug zapytał:
- A wy, jesteście razem? - Yyy, tak.- powiedziałam. - Aha, ok.- powiedział Jug. - Smakowało?- zapytałam. - Tak było przyszne.- powiedział w tym samym czasie Stefan i Jug. - To super.- powiedziałam. - To ja już będę iść.- powiedział Jug. - Ok, to do zobaczenia.- powiedziałam wypuszczając Juga.
Rzuciłam się na kanapę. Stefan powiedział:
- Nadal coś do niego czujesz. - Szczerze, chyba tak, ale tylko ty się teraz dla mnie liczysz.- powiedziałam i pocałowałam go.
Usiadłam mu na kolanach. Pocałował mnie. Powiedziałam:
- Chyba cię kocham. - A wiesz co, ja ciebie napewno.- powiedział. - Boje się, że cię zranię.- powiedziałam. - Chcę, abyś była szczęśliwa.- powiedział. - Idę po jakiegoś owocka.- powiedziałam.
Poszłam do kuchni i pokroiłam gruszkę, naglę się skaleczyłam. Od tyłu podeszł do mnie Stefan i powiedział:
- Co ro... - Skaleczyłam się, podasz mi apteczkę.- powiedziałam.
Odwróciłam się i zobaczyłam oczy Stefana. Natychmiast się odwrócił. Powiedziałam:
- Co z twoimi oczmi. - Nic.- odpowiedział. - Przecież widzę, że coś nie tak.- powiedziałam. - Nie waże.- powiedział. - Powiedz mi prawdę!!!- krzyknęłam.
Odwrócił się, jego oczy były normalne. Powiedział:
- Wszystko jest ok, chyba jesteś zmęczona i pewnie ci się przewidziało. - Pewnie tak.- odpowiedziałam. - Ja już pójdę.- powiedział Stefan i wyszedł.
