Yeni Baba

17.Bölüm - Buluşma

17.Bölüm – Buluşma

Al Neri'nin verdiği haber karşısında Don Mancini'nin vücudundaki bütün sinirler harekete geçti. Gözbebekleri büyüdü, kravatını gevşetip aşağıya indirdi. Sigarasını yakmaya çalıştı ama yakamadı, sinirden elleri titriyordu. Al Neri, sigarasını ateşledi. Don Mancini, sinirlerine karşı kendi içinde bir savaş veriyordu. Aklından Pavel Valente'yi öldürme planları yaparken, bir plandan diğerine geçiyordu. Araçtaki sessizliği Al Neri bozdu. "Nereye gidiyoruz, patron?"

Don Mancini sadece, "Eve sür," demekle yetindi. Al Neri, Don Mancini'nin sinirini algılayabildi. Yolda hiç sesini çıkartmadı ve eve sürdü. Don Mancini ceketini çıkartıp kollarının arasına aldı. Yavaş yavaş yürüyordu. Evin içerisi doluydu. Teyzesi Connie ve annesi Lucy evdeydi. Onlar ile hiç konuşmadan direk odasına çıkmayı tercih etti. Odasının kapısını açtığında içeride koltukta Michael Corleone ile karşılaştı. "Koltuğuna oturdum diye kızmasın umarım, Vincent?"

Don Mancini'nin bitkin bir hali vardı. Michael'ın sorusuna cevap vermedi ve hemen karşısında yer alan koltuğa oturdu. Alnı ile oynamaya başladı. Yüzüğüne gözlerini dikti. Ardından hızlı bir şekilde koltuğundan kalktı ve oturduğu koltuğu bir kenara fırlattı, diğer koltuğu da tekmeledi. Yumruklarını duvara karşı konuşturuyordu. Al Neri, Firmino ve Leo zor ayırdı. Michael ise sakin bir şekilde yerinde oturuyordu. "Bir kere de babana benzemesen olmayacak, değil mi Vincent?"

Spazio koltukları düzeltti. Don Mancini güç bela yerine tekrardan oturdu. Bu sefer yumruklarını sıkıyordu. "Bana bunu neden yaptı, amca?"

"Düşmanını iyi tanımalısın, onun seni alt üst edebileceği yönlerini hızlı bir şekilde tahmin etmelisin eğer yavaş kalırsan o seni alt üst edebilecek yönleri çoktan tahmin etmiş olacaktır."

Don Mancini durumu anlatmaya başladı. "Fidelio ile beraber komisyondan para kaçırıyormuş. Bunu öğrendikten sonra Sicilya'da da burada da peşime düştü. Benim peşime düşmesini anladım da, ailemden ne istiyor?"

"Bu alçaklar her zaman arkadan vurmayı severler. Çoğu zaman hedef değil, hedefte olmayan önem arz eder."

"Peki, şimdi ne yapacağız, amca?"

"Yapacağımız tek bir şey var, buluşma isteğini yanıtlamak. Bunu da senin yerine ben gerçekleştirdim."

Don Mancini bu durum karşısında sinirlendi. "Buluşmak mı istiyor? Neden benden değil de senden istiyor?"

"Senin ne kadar sinirli birisi olduğunu biliyor."

"Senin de ne kadar sakin birisi olduğunu biliyor."

"Bazı şeyleri anlamaya başlamışsın, Vincent..."

Don Mancini masadaki puroyu jelatininden çıkarıp yaktı. Michael purodan almadı. "Al, sen ne düşünüyorsun?"

Michael sinirli bir şekilde, "Ne düşünecek?" deyince Al çekindi.

"Bir daha soruyorum, Al sen ne düşünüyorsun?"

"Öncelikle eski Fidelio Ailesi'nin consigliere'liğini yapan Renzo Fidelio'yu korumaya almalıyız, tabi ki de ailesiyle birlikte... Ardından buluşmaya gitmememiz için bir neden yok."

Don Mancini sonunda gülümseyebildi. "Al, işte beklediğim öneri buydu! Leo ve Firmino bu işle hemen ilgilenmenizi istiyorum, hemen. Bir de çocuk ile de ilgilenmeyi unutmayın."

Leo ve Firmino odadan adeta çocuk gibi koşarak çıktılar. Al Neri ise yerinde gayet ciddi bir şekilde oturuyordu. Don Mancini purosunun çıkarttığı dumanı takip ederken Michael yüzünü ekşiterek, deri koltukta yer edinmişti.