The Player's Girl

Chapter 44 We are never or we are forever?

"ano ba kaseng problema mo kief???

Hindi ka ba talaga marunong umintindi???

Ang kulit kulit mo!!!"

"sorry na kase Ehra!

Sorry na!!!"

"Hindi ka ba nagsasawa sa kasosorry???

Ako kase, sawang sawang sawa na sa Sorry na yan!

Sawa na ako sa boses mo!

Sawa na ako sa mukha mo!!!"

andito kame ngayon sa harapan ng gate ng bahay namin sa Batangas...

Opo umuwi ako dito ngayong week ends

para takasan kahit dalawang araw ang makulit na Kiefer Ravena na ito.

kaso naman,

waepek ang paguwi ko dito.

kase sumunod pa sya.. :-/

"hanggang dito sa Batangas sumunod ka pa!

Alam mo ba na kaya lang naman ako umuwi dito

eh kase kahit man lang ngayong weekends ay matakasan kita...

kaso an lakas lakas ng radar mo!

Paano mo ba nalaman na nandito ako???"

Patuloy na pagtataray ko sa kanya...

Sya naman ay tahimik lang na nakikinig sa mga sinasabi ko.

Paawa ang mukha pero hindi effective sa akin...

nakakainis lang sya lalo.

"nadinig ko kase kay Kuya Chris nung napadaan ako kahapon sa Happy Lemons.

magkausap sila ni ate Clarisse sa phone...

pasensya na talaga!"

"ayan na naman yang Pasensya na yan!!!

pede ba kief...

TIGILAN MO NA AKO!!!"

"Ayoko!

Hindi pede!

Hindi ako titigil hanggat hindi mo ako napapatawad :("

"Ang kulit din ng lahi mo...

tssss...

Oh sige!

Kung yan lang din naman ang kaylangan mo...

para na din sa ikaka payapa ng konsensya mo.

at para tigilan mo nadin ako...

okay!

PINAPATAWAD NA KITA!!!

Okay na!

Pede ka ng umalis at wag mo nadin akong guguluhin!

sige bye!"

"pero Ehra???"

"naku!

Wala ng pero pero umalis ka na at baka magbago pa ang isip ko!"