The Player's Girl

Chapter 29- bakit nga ba ganun si daddy?

Woohhh!

kalalabas ko lang ngayon sa ospital.

kahapon , medyo may di kame napagkasunduan ni dad.

nagalit sya akin... 

alam ko ang dahilan at nagi guilty ako..

naiinis ako sa sarili ko...

pero, ano ba namang magagawa ko?

nagmamahal lang ako...

andito ako ngayon sa library sa bahay.

Pinuntahan ko si daddy for the 5th time. 

Nung umalis sya kahapon sa ospital, hindi na sya bumalik.

doon ko lalong na feel na seryoso sya sa pagka galit nya sakin.

mom and ate were asking me kung ano ba daw nangyari at nagalit sakin si dad,

pero di ko masagot.

di ko alam ang sasabihin ko...

umiiyak lang ako.

Nung nagpaalam nga si Nicks para umuwi hindi ko na naintindihan.

Pero bumalik naman sya.

Sila ni kuya Chris ang kasama ko sa ospital buong gabi.

Umalis lang sila ng bandang 3 am kase si mom at ate na ulit yung pumalit.

Syempre, para naman makapagpahinga din sila...

mga 7 ng umaga kanina ng nailabas ako at nakauwi.

Pagkalabas pa lang,

tinry ko na agad na puntahan si daddy pero wala daw sya at sumisimba.

Nung sumunod kong try,

busy daw.

Yung patatlo, may kausap daw.

Yung paapat tulog daw.

pero di ako sumusuko.

alam kong ayaw pa ko makausap ni Dad,

pero ayoko naman patagalin pa yung gap namin.

Grabe... di ko kaya yung ganito.

kaya andito nga ako ngayon sa library.

alam kong pupunta si daddy dito, at hinihintay ko naman sya.

sana magkaayos na kame..

nakaupo ako ngayon at nagchecheck ng mga books...

eeew...

psychology? philosophy? pHil. Cons? business chorva? management chorva?

haha... nuh bang mga libro ito?

wala ba ditong bob ong? haha

nag uli pa ko sa library, as in napakadaming libro.

pero mga librong hindi nakakatuwa... hehe..

tapos bengga, nakita ko sa isang side yung mga yearbooks nila.

kukunin ko na sana yung ke dad ng bigla namang bumukas ang pintuan at pumasok si daddy.

humarap ako sa kanya at lumapit para magkiss.

tapos umupo sya sa chair nya.

ako naman umupo sa chair sa tapat nya.

may pagitan kameng office table.

mga 10 seconds din kameng natahimik the he broke the silence...