Kurt kız

Bölüm:17

-beni kaçıran arkadaşları görmek ne kadar da güzel dimi (!)
Alaylı sesimden anladılar herhalde yakında üstlerine atlayıp boks maçlarında ki gibi kulaklarını kopartçağımı ki bana keşke seni kurtarmasaydık da bir tane daha badgirl le uğraşmadaydık diyince ben iptal ben şok ama hiçbir zaman wefad değil çünkü karşımda ki kurt bile diyemiyeceğim ayaklı yastıkların arasında bulunmak bunu gerektirir.
+Sen benimle böyle konuşamazsın tamam mı eğer bundan sonra burada yaşıycaksam bidaha benimle muhattap olma olursanda sonuçlarına katlan
-Blaze sn hırçın kızları sevmezmiydin sen bununla çok iyi anlaşırsın bide psişikse ben baştan bu arkadaştan uzak duruyım...
Bunu duyan Blaze in nickin karnına bir dirsek atışı vardı ki neredeyse kalınbağırsağı felan ağzından fışkırıcaktı.Nickle yaptığımız kavga bitince bana şaşkın gözlerle bakan 6 tane kız olduğunu fark ettim arkadaş olucakmışız gibi geldi isimlerini daha öğrenmeden.Blaze direkt konuya girdi
- şey haley sen istersen odana git biraz dinlenmiş olursun.
+yalnız ben nerde yatıcam ki
-şey kızların odalarının hepsi dolu
+Ben normal d Yale le kalıyorum ama diyorum ki yale başka bir odaya geçmeyi kabul eder
-Dimi Blaze dimi
Konuşmamız bittiğinde bende hemen odaya gittim yalnız bu yatak neden 2 kişilik tekli veya ranza yokmuydu.Bunu duyunca salona inip baya cırlıyasım geldi ama gece gece şimdi ne gerek var dedim hem bir kere konuşmaya başlayınca ben susmuyorum zaten bunu çotan anlamışsınızdır...
Hemen vakit kaybetmedn üstümü değiştiricektim ama benim yanımda kıyafet yok ki hemen Blazein yanına gittim ilgilenmeden bana Alice dediği kızı işaret etti neymiş efendim maç izliyomuş şimdi benimle uğraşamazmış gidip Alice derdimi anlattım...Bana şimdilik kendi pijamalarından verdi ve diğer kızlarla beraber pijama partisi yapmaya karar verdik bütün gece boyunca şarkı dinledik koptuk geri geldik bir ara yalnışıkla bana poposuyla vuran sally yüzünden camdan düşüp ölüyodum gerçi 1.kattan düşsem ne olurki ama yinede haytımın en güzel günüydü belki de tam anlamıyla yaşadığım ilk gündü annemle babam öldüğünden beri kendimi hep yalnız hissederdim hayatın bütün yükleri 8 yaşındaki bir kız çocuğunun omzundaydı ama artık taşıdığım o yükü hafifleticek arkadaşlar bulmuştum ve onları kaybetmeye niyetim yoktu ama artık şimdi anladım her insanın kendi hayatını yazdığı bir defteri vardır bazısı buna destan yazar bazısı ise hayattan o kadar kopuktur ki 2 kelimeyi bile yazamaz benim şuana kadar bu defterden de hayattanda haberim yoktu ama artık bu günden sonra benim destan yazma vaktim geldi.Asıl Hikayem Şimdi Başlıyor!!!

Önemli okuyun
Sıradaki bölüm +9 vote a gelir o arada bu bölüm sınırı geçmeden geldi ama sıradaki bölüm için sınırı geçmeniz gerek sizi seviyorum puf börek suratlı okuyucularım