He's it | 5SOS | book 2

Chapter 10

POV Lucy

Ik word wakker en merk meteen dat het erg stil is in de kamer, als ik naast me kijk is Luke weg. Hoe laat zal het zijn? Ik wil mijn telefoon pakken als ik zie dat er een briefje op ligt.

We zijn naar het concert, je lag zo lekker en ik wilde je niet wakker maken omdat je vast moe bent. Als er iets is kan je me bellen, ya know. See ya tonight! xxxx Luke H.

Ach, wat is het toch een schatje. Ik leg het briefje aan de kant en pak mijn telefoon, ik ontgrendel hem en zie dat het half 7 is. Ik heb best wel honger, dus ik denk dat ik in het restaurant beneden even wat eten ga halen. Ik zoek een joggingbroek en een shirt en trek deze aan. Het is een shirt van Luke, dit shirt lag namelijk op het bed. Ik pak de sleutel die op het tafeltje lag en zoek wat geld, wat ik uiteindelijk vind ik de broek die bovenop mijn koffer lag, daarna loop ik naar beneden. Ik besluit om wat eten te halen in het restaurant van het hotel, want de kans dat daar fans zijn is zeer klein, zeker nu het concert bijna gaat beginnen. Het is een lopend desert, ik kijk wat ze allemaal hebben en ga uiteindelijk voor een maaltijdsalade met een beetje fris. Ik zet het op mijn dienblad en loop naar een lege tafel. Als ik bijna klaar ben met eten zie ik wat meiden op me af komen. ''Mogen wij wat vragen?'' zegt een meisje terwijl ze de camera van haar telefoon op me richt. ''Eh, ofcourse.'' probeer ik vriendelijk te zeggen. Ik wil zo snel mogelijk terug naar de hotelkamer. ''Klopt het dat jij wat met Luke hebt?'' vraagt een meisje dan. Ik denk na, ik heb niks met Luke besproken dus ik weet niet echt wat ik moet zeggen. ''Het is een beetje ingewikkeld, maar ik moet nu gaan.'' zeg ik een beetje onduidelijk, in de hoop dat ze het gewoon niet verstaan. ''Doeg girls!'' zeg ik als ik opsta, daarna loop ik langs ze het restaurant uit. Ik loop weer naar de hotelkamer en plof neer op het bed. Zal ik Luke bellen? Uiteindelijk bel ik hem toch maar niet, dan is het net alsof ik niet zonder hem kan, en dat kan ik wel. Inplaats daarvan ga ik maar gewoon op mijn telefoon, ik heb pas een app gedownload en het is echt super frustrerend, en nee, het is niet flappy bird. Na 10 minuten ben ik eigenlijk ook wel weer klaar met die app, dus open ik twitter. Ik scroll wat door mijn mentions, normaal staat er niet zoveel in maar nu ben ik helemaal ondergespamd. (a/n ik ben Lucy der achternaam kwijt dus als jij het weet reageer ff HAHAH)

@LuciannaNeville fuck u bitch x

@LuciannaNeville im so happy that luke found someone to make him happy (: 1/2

@LuciannaNeville if he makes you happy 2, don't let anyone take him away from you! ;-)

@LuciannaNeville you've stolen my boyfriend, leave.

@LuciannaNeville u r a bitch

@LuciannaNeville you don't deserve to life.

@LuciannaNeville ashton his parents didn't want you and everyone knows why, hoe.

@Luke5SOS and @LuciannaNeville are so cute awww,

@LuciannaNeville if it's true that you're in a relationship with @Luke5SOS, I'll come and kill you.

Van sommige tweets schrik ik best wel, het meeste is haat maar er zitten gelukkig wel wat lieve reacties tussen. Toch vraag ik me af hoe ze het allemaal weten, ik bedoel, ik heb niks gezegd? Ik besluit om mijn eigen naam maar even op te zoeken, ook al weet ik dat dat niet het slimste is wat ik ooit kan doen, maar ja. Ik zie meteen dat er foto's zijn van mij en Luke, hand in hand. En ja, natuurlijk heeft de papparazzi de plekken in Luke zijn nek ook wel gezien.. Ik denk niet dat ik er onderuit ga komen als ik zeg dat het komt door het paintballen, dat gelooft niemand. Ineens voel ik de tranen over mijn wangen stromen, eerst veeg ik ze verbaasd weg, maar het wordt alleen maar erger. Waar heb ik dit aan verdiend? Het is iets voor half 8 en ik weet dat Luke ieder moment op kan gaan, maar ik moet hem echt even snel spreken. Snel bel ik hem op. ''Luke?'' vraag ik als er iemand opneem. ''Luus, is er iets?'' hij klinkt bezorgd. ''Kijk op twitter, ik weet niet wat ik moet doen en net toen ik ging eten kwamen er fans om te vragen of wij iets hadden en ik wist niet wat ik moest zeggen.'' zeg ik snel. ''Wat zeg je allemaal? Neem eens diep adem en zeg het nog een keer want als je zo snel praat kan ik je niet verstaan.'' Ik slik even, haal diep adem en zeg het dan nog een keer. ''Doe geen domme dingen oké?'' vraagt Luke als hij het heeft verstaan. Ik knik, maar als hij het nog een keer vraagt besef ik dat hij dat natuurlijk niet ziet. ''Oke..'' mompel ik. ''Ik kom na het concert zo snel mogelijk naar je toe, ik moet nu écht gaan. Neem anders een kalmerend bad of kijk een filmpje.'' zegt hij nog snel. ''Doeg..'' mompel ik. Als ik heb opgehangen stromen de tranen nog steeds over mijn wangen. Ik ben echt even hopeloos. Ik zie dan dat ik een berichtje krijg van Dian waar in ze vraagt of het wel gaat, omdat Luke zo bezorgd klonk. Ik stuur haar een berichtje terug dat het wel gaat en dat ze lekker moet genieten van haar avond. Daarna pak ik mijn laptop en kruip ik in mijn bed. Eigenlijk weet ik niet echt wat ik moet doen, maar ik heb afleiding nodig...Uiteindelijk beland ik toch weer op twitter.

--

hoi lievies, hier is weer een update. Heeft iemand zin om de achternaam van Lucy op te zoeken want het staat vast wel ergens in een hoofdstuk alleen ik heb geen idee waar HAHAH en ik had t in een word bestand maar mn pc is gereset ooit vanwege een virus.  (Ik heb t alweer thanks baes)

liefs

PS ik heb vakantie