He's it | 5SOS | book 2

Chapter 2

POV Lucy

Ik stap in de lift, ik voel de tranen alweer opkomen. Wat is dit voor klote dag. Ik zucht even en probeer mijn tranen binnen te houden. Buiten het hotel staat hopelijk een taxi, en anders ga ik wel lopend. Een paar fans beginnen te gillen als ze mij zien, waarschijnlijk verwachten ze dat ik samen met de jongens ben. Ik loop gewoon door. ''Ze komen er zo aan.'' Zeg ik tegen de fans. Niet mijn probleem, ik wil hier zo snel mogelijk weg. En als Ashton een beetje een goede broer is zou hij wel achter me aankomen, toch? Ik houd een taxi aan en stap in. ''Breng me naar een goed hotel, ver van hier.'' Zeg ik nors. ''Natuurlijk.'' Zegt ze man. Eigenlijk is het laf dat ik wegloop, maar ik heb echt geen zin in dat hotel. Ik heb nergens zin in. Mijn telefoon gaat af, ik neem hem niet op. ''Moet u niet opnemen?'' Vraagt de chaffeur. ''Nah.'' Zeg ik, ''Het is niet erg belangrijk.'' Toch kijk ik even wie het was. Het is Ashton maar. Ze zoeken het maar even uit. 

Als ik eindelijk in mijn hotelkamer ben, besluit ik maar even een douche te nemen. Het is inmiddals al half 2, maar een douche werkt meestal relaxend. Als ik uit de douche kom zie ik dat Dian me echt 20x gebeld heeft. Ik besluit om haar dan maar even terug te bellen. "Lucy? Waar ben je?" Vraagt ze bezorgd. "Ik ben in een hotel." Ik weet zelf niet eens welk hotel.. Misschien voortaan maar even bekijken. "Waarom ben je weg?" Vraagt ze dan. Ashton heeft dus niet verteld waarom ik weg ben. Ik wil net wat zeggen als Dian al verder ratelt. "Ik wilde je mascara nog even terugbrengen, want die had ik geleend en toen kwam ik in je kamer, en toen was alleen Ashton er." Ergens ben ik best wel boos, maar wat moest ik verwachten? Dat Ashton de rest zou inlichten. "Maak je geen zorgen oké, ik kom morgen terug." Zeg ik rustig. "Maar ik maak me wel zorgen." Zegt Dian in paniek. "Ga jij nou maar lekker slapen, dan ga ik dat ook proberen." Zeg ik. Op het ene moment ben ik heel rustig, en op het andere moment ben ik echt helemaal doorgedraaid. Ik hang op en ga op het bed liggen. De lamp staat nog aan. Ik sta met tegenzin op en ga daarna weer liggen. Na een halfuurtje val ik in een onrustige slaap.

Ik word wakker. Hoe laat zal het zijn? Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 12 uur is. Oops. En ik heb veel berichten. Ik open er een paar.

Dian: Kom je nog? ...

Dian: .... Lucy? Wat is er allemaal. Ashton wilt niks zeggen

Lucy: ik sliep nog, ik ben rond 5 uur terug.. 

Daarna open ik het gesprek met Anouk en Dinka, die maakten zich zo te zien ook al zorgen.

Dinka: Lucy? Gaat het wel goed? Je bent zo stil..

Anouk: Waarom reageer je niet? :-(

Dinka: lucyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy

Lucy: Sorry, het is een beetje een drama hier. Ik leg het later wel uit xx

Daarna bedenk ik me ineens dat het ontbijt waarschijnlijk allang voorbij is, misschien moet ik voortaan even nadenken over het ontbijt. Dan moet ik maar ergens een broodje halen, in de hoop dat er nergens aanhangers van de jongens zijn. Ik hijs mezelf uit bed en doe snel een beetje make-up op, om de wallen onder mijn ogen te verbergen. Daarna pak ik een vestje en een bandana. Nee, toch geen bandana. Ik zoek het pasje van de kamer en ga dan het hotel uit, op zoek naar een bakker.

5 minuten sta ik al bij de bakker, die was om de hoek. Het is er trouwens erg druk. Na 10 minuten ben ik aan de beurt. ''Eindelijk, ik rammel van de honger.'' Mompel ik. ''Moet je nog ontbijten? Heb ik jou hier ooit eerder gezien?'' Vraagt de jongen achter de kassa. ''Ja, en nee ik ben hier nog nooit geweest.'' Antwoord ik beleefd. ''Oh, ik herken je ergens van. Misschien lijk je op iemand?'' Antwoord de jongen. ''Dat hoor ik wel vaker.'' Mompel ik. Eigenlijk hoor ik het nooit, maar ik wil niet dat hij verder gaat vragen. ''En wat wilt mevrouw eten?'' Zegt de jongen dan. ''Ehm, doe maar iets wat lekker is.'' Grinnik ik, ik ben de slechtste persoon als het om kiezen gaat. De jongen zoekt een paar broodjes bij elkaar. ''Hoe duur is het?'' Vraag ik, als ik aanstalten maak om te betalen. ''Gratis, je mag het hebben. Je kan het denk ik wel gebruiken.'' Zegt ze jongen nonchalant. Ik bedank hem en loop dan de winkel uit. Zie ik er dan zo moe uit? Ik plof neer op een bankje, een paar straten verder op. Eens kijken wat ik heb gekregen. Mijn verwachtingen zeggen dat er ergens een briefje met een telefoonnummer in zit, en die vermoedens kloppen. Wat moet ik daar nou weer mee? Ik sla het nummer op onder de naam ''Bakkersjongen (:'', daarna begin ik aan mijn broodjes te eten. Ik kijk later nog wel of ik hem een berichtje ga sturen of niet.

-- 

Hier is een nieuw hoofdstukje, sorry dat het niet zo heel erg goed is.. Ik wilde jullie trouwens wat vragen:

Wat vind jij nou een leuk verhaal op wattpad? Want ik zoek nog een paar verhalen om te lezen, alleen ik ben slecht in zoeken. Reageer hieronder met jouw favoriete verhalen, dat zou ik erg lief vinden! Ik denk trouwens dat ik pas na het weekend weer update, want ik ga donderdag bij een vriendin logeren wegens het kerstgala, en ik ga ook nog naar den haag met school en mijn broer viert zijn verjaardag alweer en volgens mij moet ik helpen met serveren.. :> 

Oh zoals jullie misschien heb ik een niewe foto, en het is een tekening die ik zelf gemaakt heb. Zouden jullie zo lief willen zijn om die te liken op mijn insta en ariana even te taggen? Mn insta is @theycallmelisanne

xx Lisanne