~ To jest ten ~ Patryk Skóbel /Rembol

#21

- Halo ? Maciek ? Gdzie jesteście ?! - spytałam trochę się denerwując.
- NEL! Zapomniałem się obudzić! Szukamy Patryka ! - powiedział zdenerwowany.

Jak tylko usłyszałam ze szukają Patryka... nagle ciężej mi się oddychało przed oczami przeleciały mi wszystkie wspomnienia z nim, poczułam ból w klatce.... szybko usiadłam na kanapie i wiedziałam ze muszę się ocknąć! Dla Patryka...
———————————————————————-
- Halo ? NEL ? JESTEŚ TAM?

Słyszałam głos Maćka krzyczącego do telefonu. Ledwo podniosłam telefon do ucha.

- Jestem... - odpowiedziałam ledwo
- Przyjechać do ciebie? - spytał przerażony wiedząc ze nie czuje się za fajnie.
- Nie... - odpowiedziałam przygnębiającym głosem.
- Napewno? Wyślemy kogoś do ciebie - odpowiedział w tle góralek.
- Nie chce nikogo teraz do opieki dla siebie musimy znaleść Patryka...
- Może wiesz gdzie jeździł, chodził na spacery jakiekolwiek miejsce ? - spytał przerażony Snejki z tylu.
- Ja...ja... nie wiem....

W tym oto momencie we mnie przerodziła się złość, smutek i żal...oraz przede wszystkim strach. Wiedziałam na co się pisze i ze muszę go znaleść gdzie kolwiek jest i nie zwarzając co się stanie.

- Przyjeżdżajcie po mnie jade z wami - odpowiedziałam pewnie.
- Nel to nie najlepszy pomysł - odradzał mi Maciek.
- Ale ja go muszę znaleść ! Rozumiesz to! - krzyknęłam do telefonu sama dokładnie nie wiedziałam co się ze mną dzieje.
- My widzimy co się z tobą dzieje zostań w domu przywieziemy ci go całego i zdrowego - odpowiedział Snejki.
- CHŁOPAKI JAPIERDOLE WIDZE WAS ZA 20 MINUT PRZED DOMEM A JAK NIE TO SAMA PÓJDĘ SZUKAĆ PATRYKA! - odpowiedziałam i się rozłączyłam wiedziałam ze napewno dostane od Maćka ochrzan „CzEmU pRzEkLiNaM" trudno w tej chwili mój przyjaciel był ważniejszy. Czekałam na dworze na chłopaków i myślałam gdzie może być Patryk... i przyszło mi takie jedno miejsce do głowy. Nagle w zamyślen wyrwali mnie chłopaki byli punktualnie. Podeszłam do nich i wsiadłam do auta.

- Dobra mam pomysł gdzie może być... jedz nad most na ulicy *********** tylko szybko! - odpowiedziałam rozglądając się dookoła.

Dojechaliśmy na miejsce szybko wysiadałam z auta rozglądając się nie ma.... pojechaliśmy do jakiś knajpek, klubów na jakieś łąki wszędzie gdzie kiedykolwiek Maciek bywał z Patrykiem. I nigdzie go nie było... czułam jakby ktoś zabrał kawałek mnie nie czułam tego szczęścia co przy Patryku...

- To wracamy do domu? Nie ma go nigdzie - spytał Góralek.
- NIE ! musimy go poszukać - powiedziałam stanowczo.
- Nel zgłosimy to na policję oni go poszukają lepiej i szybciej od nas i tak za długo z tym czekamy... - odpowiedział smutny Maciek.
- NIE MOŻEMY MU TEGO ZROBIĆ ! MUSIMY GO ZNALEŚĆ ! ON BY NAS SZUKAŁ! - krzyczałam powstrzymując się od płaczu.
- Nel... wrócimy do domu i zadzwonimy na policję oni go znajda. - powiedział spokojnie Snejki.
- ALE !... - nie dokończyłam mojej wypowiedzi bo przerwał mi Maciek.
- NEL JAPIERDOLE NIE SŁYSZYSZ CO DO CIEBIE MÓWIMY? Pojedziemy do domy I POLICJA go znajdzie - powiedział głośniej, wkurzył sie ale go rozumiem sama pewnie tez bym się wkurzyła.

Zawróciliśmy autem i pojechaliśmy z powrotem do domu. Wysiadałam z auta i poszłam na tył domu usiąść na ławce. Usiadłam na niej i się rozryczałam, łzy kapały mi po policzkach... osoba która jest mi bliska, której ufałam jak nikomu ,nagle znikła... czuje się jak... nawet nie wiem jak to opisać pustka poprostu pustka. Nagle usłyszałam jak ktoś się do mnie zbliża otarłam łzy i uniosłam głowę do góry, wtedy zauważyłam..... Maćka. Przytuliłam go i ruszyłam w stronę drzwi do domu.

- Nel możemy pogadać? - spytał cicho.
- Przepraszam cie Maciek ale ja naprawdę nie mam ochoty... - odpowiedziała po czym zauważyłam ze posmutniał.
- A to w aucie to nie jestem zła ani nic, ja już idę pa...- powiedziałam i poszłam w głąb domu.

Weszłam do pokoju położyłam się na łóżko i włączyłam telefon, przejrzałam sobie wszystkie zdjęcia z Patrykiem... STOP przecież on żyje, to wyglada jakbym się z nim rozstała A TAK NIE JEST... chociaż jest przystojnym chłopakiem z pięknymi oczkami i uroczym aparatem ale ja z nim to nie wiem co by musiało się stać żebyśmy byli razem, nie to ze ja nie chce.... ja chyba jestem gotowa na wyznanie mu uczyć, pewnie pomyśli ze jestem debilką i idiotką ale trudno.Jak tylko się z nim spotkam powiem mu to! A przynajmniej spróbuje... Mama zawsze mi powtarzała ze trzeba być odważnym gdybym była w domu pewnie rzuciłaby mądra radą. Teraz to nie ma znaczenia muszę go znaleść nie patrząc na to ze robi to policja. Mam plan jak wszyscy pójdą spać wezmę kluczyki od Góralka który tym razem śpi u Maćka i pojadę poszukać Patryka. Spojrzałam na telefon była godzina 22 pewnie około 24 wszyscy pójdą spać bo sa zmęczeni na szczęście Maciek filmik ma zmasowany co się nie zdążą często chyba los chce żebym go poszukała. Poszłam do łazienki umyłam się, ubrałam w nowe ciuch, bluzkę zwykłą biała na to bluzę za duża czarną i dresy czarne. Położyłam się do łóżka, i nagle zadzwonił telefon wzięłam go szybko do ręki mając nadzieje ze to Patryk..... ale to nie on to Danonek. Odebrałam.

- Halo ? Po co dzwonisz ? - spytałam.
- Nie odpowiadasz od kilku dni co z tobą ? - spytał podejrzliwie.
- Damian naprawdę chciałabym z tobą pogadać ale nie teraz do później - odpowiedziałam rozłączać się.

Spojrzałam na zegarek godzina 24 zaraz powinni iść spac, poszłam do pokoju góralka po cichu szlam w stronę stolika byłam już dosłownie przy stolika złapałam klucze i zawróciła się w stronę drzwi zrobiłam krok i nagle usłyszałam skrzypienie „NO PIĘKNIE" wyszłam z pokoju robiąc coraz większe kroki by nie skrzypiec i jak to ja zamykając drzwi trzasnęłam nimi o pokój ale nikt się nie obudził. Zeszłam po cichu i ubrałam buty i wyszłam z domu zamykając drzwi wsiadłam do auta i odjechałam przypominałam sobie chwile gdy Maciek uczył mnie jeździć na jakimś zadupiu, odjechałam szukać Patryka.

Przepraszam ze tyle musieliście czekać ale napisałam dłuższy rozdział tak jak wiele osób chciało. Mam nadzieje ze dłuższe wam się podobają i teraz spróbuje takie pisać ❤️😎