EMANET *bxb*

1.Bölüm 🍂

Yorumlarınızı bekliyorum ✨️

Yıl,18 Ağustos 1995
Genç kadın sancılar içinde, hastaneye getirilmişti ambulansla. Sedyeyle doğumhaneye götürülüyordu hızla. O sırada hemşirelerden birine elbisesinin cebinden ayırmadığı kağıdı verdi. Nefes nefese bir şekilde konuştu.

"Bu kâğıtta yazan numarayı arayın. Adım Mevsim. Hastanede olduğumu söylerseniz mutlaka gelir." dedi sancı içinde, nefes nefese. Hemşire hızla onayladı ve ayrıldı yanından. Mevsim sancılar içinde doğumhaneye alındığında, doğum başlamıştı bile...

...

O esnalarda da az önceki hemşire, Mevsim'in ona verdiği numarayı arıyordu. Birkaç çalıştan sonra telefon açıldı.

"Atasay avukatlık bürosu, buyrun?" diye genç bir kadın açtı telefonu. Hemşire kağıda baktı ve cevapladı karşıdan duyduğu sesi.

"Turgan Atasay'ı aramıştım ben. Kendisiyle görüşmem gerekiyor. Acil bir durum." dedi telaşla. Telefonun diğer ucundaki kadın cevap verdi.

"Pekala bağlıyorum bir saniye." dedi ve bir süre sonra telefonda Turgan'ın sesi duyuldu.

"Buyrun beni aramışsınız? Bu kadar acil olan konu nedir?" diye cevap verdi.

"Turgan Bey, bana numaranızı Mevsim Hanım verdi..." derken sözü Turgan tarafından kesildi.

"Mevsime bir şey mi oldu?" diyerek kalktı masadan hızla. Çok telâşlanmıştı. Mevsim, kendisi için çok özeldi.

"Telaşlanmayın. Mevsim Hanım doğum için hastaneye geldi ve sizi aramamı söyledi. Lütfen gelir misiniz? Eşiniz doğumda şu an. Eğer bebek için hazırlanan herhangi bir çanta varsa onu da getirin lütfen." dedi. Turgan'ın eli ayağına dolaşmıştı. Ne yapacağını bilememişti. Dizlerinin bağı çözülür gibi olunca zorla koltuğa bıraktı kendini.

"Pe-peki hangi hastane?" diye sordu zorla. Hemşire cevap verdi ve telefonu kapattılar. Birkaç saniye içinde toparlandı ve odasından çıkıp kapıyı kilitlerken sekreterine doğru konuşuyordu. "Ben çıkıyorum. Bugün gelmem artık. Arayan olursa çok acil işimin çıktığını söyle." dedi ve cevap beklemeden çıktı ofisten.

Arabasına bindi hızla. Mevsim'in evine sürdü arabayı. Mevsim, ona yedek anahtarın yerini söylemişti her ihtimale karşı. Hızlı bir şekilde eve gelip kapıyı açtı ve hemen kapının yanındaki bebek için hazırlanan çantayı alıp aynı hızla çıktı. Arabasına binip hastaneye sürdü hızla.

Turgan ve Mevsim liseden beri çok yakın dostlardı. Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyordu. Mevsim evlendikten sonra bile sık sık görüşüyorlardı. Yalnız bir süre sonra Mevsim'in eşi, Turgan'dan kıskanmaya başladı Mevsim'i. Mevsim, her ne kadar aksini iddia etse de kocası bir türlü ikna olmuyordu. Bu yüzden sık sık tartışır oldular. Araları da iyiden iyiye bozuluyordu. Boşanmayı düşündüğü sıralarda hamile olduğunu öğrendi. Kocası ise bu süre zarfında kendini içkiye vermiş, sürekli içiyordu. Eve bile uğramıyordu artık. Mevsim'in, kendisini aldattığına emindi. Aslında aşk evliliği yapmışlardı ama şüphe insanın içine düşünce kemiriyordu işte.

Turgan, hastaneye varmış ve Mevsim'in durumunu öğrenmişti bile. Hâlâ doğumdaydı. Erken doğum olduğu için zor olacaktı. Ama Turgan bir saniye bile gözünü ayırmıyordu doğumhanenin kapısından. Bir süre sonra doğumhanenin kapısı açıldı ve içeriden bir hemşire çıktı, kucağında bir bebekle. Turgan, anında kalkıp yanına gitti. Gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı bebeği görür görmez. Bir süre bakıp yanağını okşadı hafifçe. Sonra hemşire götürdü bebeği. Daha sonra Mevsim odadan çıkarıldı. Direkt olarak yoğun bakıma alındı. Turgan, yoğun bakım ünitesine kadar gitmişti. Camın ardından, Mevsim'i izledi ve doktorların yanından çıkmasını bekledi. Doktorlar çıkar çıkmaz yanına gitti.