ELİT

8

Her yer karanlıktı. Ellerimi karanlığın içerisinde gezdirdim ve önümde nesneler olup olmadığını kontrol ettim. Tamamen zifiri karanlıktan oluşan bir boşluktaydım.

Bu bir rüya olmalıydı. Rüya olduğunu düşünerek çok fazla üzerinde durmadım. Tam tepemden gelen ışık yukarıya bakmamı sağladığında dikdörtgen biçimli bir lambanın etrafımı az da olsun aydınlattığını gördüm.

Giriş ve çıkış noktaları belli olmayan uzun bir koridordaydım. Yarısından fazlası mavi geri kalanı ise beyaz ile kaplı duvar boyası nerede olduğunu anlamamı zorlaştırıyordu.

Daha da önemlisi bu beden sanki benim bedenim değilmiş gibi hissediyordum. Tepemden başlayarak koridorun sonuna doğru sıra ile yanan ışıklar bir noktada durdu.

Işıkların durduğu noktada bir insan silüeti vardı. Bulunduğum noktaya uzak olduğundan kim olduğunu görememiştim.

"Valeery.."

Gelen silüetden yankılanan fısıltı korku filmlerinden bir sahneyi andırıyordu. Fakat anlamadığım bir şey daha vardı. Neden Valery dediği.

Silüetin bana doğru attığı her adım ile görüntüsü daha da netleşiyordu.

Sesinden ve görüntüsünden onun bir kadın olduğunu anlayabilmiştim.

"Valeeeryy.."

Aynı tonda ve aynı hız ile bana doğru yaklaşıyordu. Buda yetmezmiş gibi arkamdaki karanlık sıra ile aydınlanan lambalar ile netleşmişken orada da birisinin olması daha fazla korkmama neden olmuştu.

Oradaki silüet de bana doğru yavaş ve düzensiz adımlar ile hareket ediyordu.

"Valeery.."

Diğer taraftan gelen erkek seside aynı şekilde fısıldıyor ve aynı kelimeyi tekrarlıyordu. Bedenim kontrolüm dışında ikisine bakmaya çalışıyordu.

"Vaalery.."

Aslında bana ait olan hızlı kalp atışları sanki benim kalp atışlarım değilmiş gibi hissediyordum.

Bana daha fazla yaklaşan kişiler artık çok netlerdi. Bu.. Bu çok korkunçtu!

İkisinin de bedenleri çürümüş ve vücutları kesiklerle doluydu. İç organlarını dahi görebiliyorken mide bulantısı ve korkuyu aynı anda yaşıyordum.

İsteğim dışında yere baktım ve ellerimi görüş açıma soktum. Ama bedenimi ben kullanmıyordum. Ellerim fazla beyazdı ve benim ellerim değiller gibiydi.

Dizlerimin üzerine çöktüm ve kafamı eğdim. Gözlerimin önüne düşen beyaz saç tutamları neler olduğunu anlamamı ve daha çok şok olmama neden olmuştu.

Bu beden gerçek anlamda bana ait değildi. Nasıl ve neden olduğunu bilmesem de şu an Valery'nin bedeninde sıkışıp kalmıştım. Peki ya onun burada ne işi vardı?

Dizlerinin üzerine çökmüş bir vaziyette ellerini yere doğru serbest bıraktı ve kafasını kaldırdı. Kırmızı vampir gözlerinden süzülen yaşlar kendimi çok kötü hissetmeme neden olmuştu. 

Izdırap dolu bir şekilde bağırarak ağladığında onun çığlıkları ve iki taraftan yaklaşan kişilerin Valery'e seslenmeleri arasında sıkışmış gibiydim.

Sanırım Valery şu an rüya görüyordu. Ve aslında bu benim rüyamdı. Rüyanın içerisinde rüya mı görüyordum yani?

Sıra ile kapanan lambalar ile etraf yine karanlığa bürünmüştü. Valery'e seslenen kişiler ise karanlıkta kaybolmuş gibiydi.