Emma is 19 jaar en woont samen met Liv in een appartementje in Arnhem. Ze kennen elkaar al sinds de eerste klas en zijn onafscheidelijk. Ze ontmoeten onverwachts een aantal leuke jongens, maar weten ze wel waar ze aan beginnen...
Nadat we met zijn alle gegeten hebben, is het tijd om met Matthy een ijsje te gaan halen. We gaan met zijn auto naar de stad. Van tevoren had ik al een ijssalon gevonden en vertelde Matthy dat hij gewoon naar de stad moest rijden. Hij koos een random parkeerplaats. Op Google maps zie ik dat het een kwartiertje lopen is. We lopen naast elkaar, genietend van de zon en praten over van alles. Ik kom meer over zijn familie te weten en zijn hobby's. Uit het niets voel ik zijn hand zachtjes tegen die van mij aantikken. De eerste keer dacht ik dat het per ongelijk ging, maar na een aantal keren begreep ik de hint en pakte zijn hand vast. De rest van de wandeling lopen we hand in hand.
Eenmaal bij de ijssalon aangekomen, bestel ik de ijsjes en zoekt Matthy buiten alvast een plekje om te zitten. Voor Matthy een bakje met stracciatella ijs en voor mij een bakje met chocolade ijs. Ik reken af en loop de ijssalon uit. Buiten zie ik Matthy op een bankje zitten. "Alstublieft meneer, uw ijsje" zeg ik zo serieus mogelijk. "Hartelijk bedankt mevrouw" zegt Matthy en we schieten in de lach. Voordat we een hapje nemen, maak ik nog snel een foto en zet die op mijn snapverhaal en tag Matthy erin.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Just so you know, ik ga niks met ons posten ofzo. Gewoon om gezeik met fans te voorkomen, snap je. Dat ze jou niet zomaar lastig gaan vallen. Ik bedoel, ik heb ervoor gekozen om bekend te zijn en wil jou er niet in meetrekken" zegt Matthy. "Ja, tuurlijk. Snap ik" zeg ik. Wat lief dat hij er zo over denkt. Ik moet er niet aan denken om niet normaal meer over straat te kunnen. Ik twijfel nog even of ik deze foto van mijn snapverhaal moet halen, maar bedenk me dat toch alleen mijn vrienden het kunnen zien.
Als we ons ijsje op hebben, lopen we langzaam richting de auto. Alweer hand in hand. Zou hij me leuk vinden? Waarschijnlijk niet. Hij krijgt genoeg aandacht van meiden, die veel knapper zijn. Echt veel knapper. Waarschijnlijk ziet hij het meer als een vriendschap. Ik weet ook nog niet wat ik er zelf van moet vinden. Ik ben echt bang sinds de vorige en wil niet te snel gaan. Wat als hij wel verder wil, maar ik niet durf. Ik vind hem echt wel leuk. Hij is zo lief, maar hij denkt sowieso niet zo over mij.
"Gaat het?" vraagt Matthy en ik schrik op uit mijn gedachten. "Oh, uh ja hoor. Sorry, ik was er niet helemaal bij" zeg ik en word voor de zoveelste keer weer rood. "Ja, dat had ik door" zegt hij lachend en we komen aan bij de auto en rijden naar huis. Op de terugweg regelt Matthy de muziek en zingen we keihard mee. Het is echt supergezellig en alle zorgen lijken te verdwijnen.
We rijden over het kruispunt en er komt een auto heel hard op ons af rijden. Matthy steekt zijn hand uit voor mij om ervoor te zorgen dat ik niet heel hard naar voren schiet. Alles is opeens wazig.
