Voor jou, altijd

Hoofdstuk 10

De volgende ochtend word ik wakker in Matthy's bed, maar hij is nergens te bekennen. Ik pak mijn telefoon. Leeg. Met mijn telefoon in mijn hand loop ik door de gang naar de woonkamer en zie Matthy op de bank, nog diep in slaap. Ik wil hem niet wakker maken en loop zo zacht als ik kan naar de keuken om een glas water te pakken. Ik ga naast hem zitten en ga met mijn vingers door zijn haar. Hij ziet er zo lief uit wanneer hij slaapt. Even later zie ik een glimlach op zijn gezicht verschijnen. "Goeiemorgen" zeg ik. "Goeiemorgen, lekker geslapen?" zegt hij met een zware ochtendstem. "Ja, echt heel erg bedankt voor alles, maar ik had ook best op de bank willen slapen hoor" zeg ik. "Nee joh, dit is het minste wat ik voor je kon doen na gisteravond. Gaat het weer een beetje?" vraagt hij en gaat rechtop zitten. "Ja, op zich wel. Sorry daarvoor nog" zeg ik en kijk verlegen naar beneden. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en tilt hem zachtjes op zodat ik hem wel in zijn ogen moet aankijken. "Je hoeft je echt niet te verontschuldigen als jij je kut voelt, okee?" zegt hij en ik knik. "Mooi zo. Ik heb zin in pannenkoeken, kom je mee?" zegt hij terwijl hij opstaat en mij een hand geeft. Ik pak zijn hand en loop achter hem aan naar de keuken.

We vinden ergens achter in de kast een pak pannenkoekenmix en verzamelen alle ingrediënten uit de keuken. "Hebben we alles?" vraag ik. "Als het goed is wel" zegt Matthy en hij gooit melk en eieren in de kom. Ik roer alles door elkaar en hij doet de mix er iets te snel doorheen waardoor alles onder zit. "Matthy, wat doe je nou!" roep ik. "Haha, oeps" zegt hij en probeert het van mijn wang af te vegen, wat niet heel veel zin heeft aangezien mijn hele gezicht er onder zit. "Lukt het een beetje?" vraag ik. "Uhm, je hebt zeg maar een beetje op je gezicht..." zegt hij "Oh echt? Hier?" vraag ik terwijl ik naar mijn wang wijs. "...ja en daar en daar en daar" zegt hij en wijst naar mijn hele gezicht. We schieten beide in de lach.

Op dat moment komen Robbie en Liv de woonkamer binnen lopen. "Heey, wat is hier aan de hand?" vraagt Liv lachend. "Oh, we waren een lekker ontbijtje aan het maken. Willen jullie ook?" vraag ik. Matthy draait zijn hoofd snel opzij naar mij "Moeten we met ze delen?!" zegt hij. "Nou ja, alleen als ze willen" zeg ik. "Nou in dat geval, doe mij er maar 5!"roept Robbie voor de grap. "Neeee, anders heb ik straks niet genoeg!" roept Matthy waardoor Liv en ik keihard in de lach schieten. "Jongens, geen ruziemaken, er is genoeg voor iedereen" zeg ik. "Precies. Em, kan ik nog helpen?" vraagt ze en geeft me een knipoog. Ik begrijp de hint en knik. Matthy en Robbie gaan op de bank zitten en zetten de tv aan, terwijl Liv en ik nog wat extra beslag maken.

"Dusss, jij en Matthy?" vraagt Liv. "Haha, ja ik denk het" zeg ik verlegen. "Em, ik kan aan zijn blik zien dat hij tot over zijn oren verliefd is, daar hoef je echt niet bang voor te zijn" zegt Liv enthousiast. "Ik hoop gewoon dat het niet zo eindigt als de vorige keer" zeg ik jammerend. "Dat zal ook niet gebeuren. Hij was gewoon een lul, Matthy niet. Hij geeft veel meer om je" Ik hoop maar dat ze gelijk heeft. "Maar hoe is het tussen jou en Robbie dan?" vraag ik. "Nou ja, wel een gezellige avond gehad" zegt ze met een knipoog. "Niet, Liv!" roep ik net iets te hard. De jongens kijken op. "Niks aan de hand hoor" roept Liv. "Lekker bezig meid" zeg ik dit keer een stuk zachter en geef haar een boks.

"Aan tafel!" roept Liv wanneer ik net het bord met pannenkoeken op tafel zet. De rest is inmiddels ook aan tafel komen zitten. Gelukkig zijn er meer dan genoeg en blijven er zelfs nog een aantal over. "Hebben jullie nog plannen voor vandaag?" vraagt Milo. "Uhm, wij moeten vandaag echt weer naar huis, want we moeten best nog wat doen voor school" zegt Liv. "Ja, precies. Maar het was erg gezellig!" zeg ik. "Oh ja, geen probleem joh. Zullen Mat en ik jullie weer bij het voetbalveld afzetten waar jullie auto nog staat?" vraagt Robbie. "Ja, is goed" zeg ik en Raoul begint met de tafel afruimen. "Ik pak nog even mijn spullen, dan kunnen we gaan" zeg ik en loop naar Matthy's kamer.

Ik pak mijn kleren die opgedroogd over de badkuip liggen en trek die aan en vouw Matthy's kleren netjes op en leg ze op zijn bed. Er wordt op de deur geklopt. "Kom maar binnen hoor" zeg ik en ik zie Matthy in de deuropening verschijnen. "Neem die hoodie maar mee hoor" zegt hij. "Weet je het zeker?" vraag ik. "Anders zou ik het toch niet voorstellen" zegt hij weer. "Daar heb je zeker een punt" zeg ik en stop de hoodie in mijn tas en we lopen samen de woonkamer in. Vervolgens zeggen Liv en ik iedereen gedag en gaan we.

Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen zeggen Liv en Robbie elkaar gedag en ik Matthy. "App me als je thuis bent gekomen, okee?" zegt Matthy. "Zal ik doen. Zie ik je snel weer?" vraag ik. "Sneller dan je denkt, dat beloof ik" zegt hij en geeft me een kus op mijn hoofd en hij neemt me in zijn armen. We blijven een tijdje zo staan, totdat Liv ons roept. Ik laat los en ga in de bijrijdersstoel van de auto zitten. Liv zet de auto aan en we rijden weg. Ik zie de jongens langzaam in de spiegels kleiner worden totdat ze volledig verdwenen zijn.