From Paris'deki Doruk ve Darcy 'nin hikayesi
Bilmiş bilmiş konuşan sinir bozucu derecede yakışıklı çocuğa gözlerimi devirdim."Doruk"
"Anlamadım?"
"Adım Doruk adım."
"Darcy ben de "
smut içeri!
Yanımda kıpırdanan bedenle gözlerimi açtım. Doruk , sırtını duvara yaslı bir şekilde oturmuş beni izliyordu. "Günaydın sevgilim."
"Günaydın. Ne zaman uyandın?"
"Çok olmadı." Bende onun gibi oturup başımı omzuna koydum. "Eşyalarını yerleştirmemiz lazım."
"Of evet. Baya da eşya var. Sığacak mıyız?"
"Hallederiz. "Elimi tutup öptü. Kafamı kaldırıp dudağına küçük bir öpücük kondurdum. Kollarımı beline doladım ve kendime çektim. Yan bir şekilde kucağıma oturuttum.
"Kilo mu verdin sen ?"
"Doğru düzgün yemek yemedim vermiş olabilirim."
"Sen ?"
"Üzgünken yemek yemek istemiyorum. "
Belini okşayıp "O zaman seni bir daha üzmeyelim ki aç kalma."dedim. "Sen yanımda olduğun sürece ben üzülmem merak etme creature."
Uzandım ve dudaklarımızı birleştirdim. Elinin birini omzuna diğerini yanağıma koyup öpücüğü derinleştirdi.
Uzun bir öpücükten sonra ilk ayrılan o oldu. "Ben acım. " Gülerek kendime çekip sıkıca sarıldım. Kokusunu doya doya içime çektim.
"Seni çok seviyorum. "
"Ben de seni çok seviyorum."
O beni masanın yanındaki sandalyelere oturmuş izlerken ben de kahvaltı için bir şeyler hazırlıyordum.
"Çalışma odasına bir tane daha masa alsak sığar mı?" Elimi havluyla kurutup ona döndüm. "Sığar. Sığmazsa oradaki küçük koltuğu çıkarırız ."
"Tamam o zaman bakayım ben masalara. " Kollarımı önündeki masaya koydum. "Başka değiştirmek istediğin bir şey varsa söyle. Burası artık seninde evin. " Gülümseyip yanağımı öptü.
"Hâlâ yemek hazır değil mi? Ben çok acıktım."
"Hazır olur şimdi." Yanından ayrıldım ve bıraktığım işe devam ettim. Doyurmam gereken biri vardı sonuçta.
"Bence orada kalsınlar. Ben lazım oldukça çıkarırım."
"Kahvelerimiz bittikten sonra el birliği ile hallederiz . Burada kalırlarsa her an gidecekmişsin gibi olur."
"Merak etme benden kolay kolay kurtulamazsın." Kahvemi sehpaya bırakıp ona yanaştım. Burnumu boynuna sürtüp "Kurtulmak isteyen yok zaten ." dedim ve boynunu öpüp ısırdım." Doruk kafasını geriye atıp saçlarımı çekiştirdi.
"Tüh kötü haber. Sevgilin biraz dağınık." Kafamı kaldırdım . "Sonradan alışırsın."
"Bence sen bana alışırsın. "
"Görürüz kim kime alışıyor."
"Görürüz beyefendi. " Koltuktan kalkıp ona elimi uzattım.
"Hadi başlayalım."
"Yeni hayatımın ilk adımına."
Elimi tutarak ayağa kalktı .
Kapının yanındaki kolileri ben kalan valizleri de Doruk aldı. "Sendekiler çalışma odasının eşyaları."
Kafamı sallayıp çalışma odasına yürüdüm. Elimdekiler yere bıraktıktan sonra odaya döndüm.
Doruk valizleri bir köşeye bırakmış içinden kıyafetlerini çıkarıyordu. Yanına gidip arkasından sarıldım. Kafasını omzuma koydu ve ellerimi tuttu. Uzanıp yanağından öptüm.
"Dolabı ikiye bölmemize gerek yok bence. Ortak kullanıyoruz kıyafetleri. "
"Tamam zaten üşenmiştim ben de ona."
Tuttuğu ellerimden onu kendime çevirdim. Ellerimi yanaklarına koyup dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum.
"Biraz üşengeciz mıyız acaba?"
"Biraz az kalkır." Gülümseyerek ellerini belime koydu ve sarıldı.
"Şu an bana rüya gibi geliyor ya. O kadar kötü birkaç hafta geçirdim ki inanamıyorum. "
"İnan beauté . Bir daha hiç ayrılmayacağız. Sen ve ben küçük yuvamızda hep beraber olacağız."
Kollarını sıkılaştırıp iyice yapıştı bana. Ben de ona daha sıkı sarıldım.
Bir daha aramızın bozulmasına asla izin vermezdim. Ne olursa olsun bu mutluluğun gitmesini istemiyordum.
Doruk ve ben kendi masalımızın prensleri olarak her engeli aşabilirdik .
Off gerçekten nerede bu kurgunun ilhamı ?
Bu bölümü sıfır ilhamla yazdım ama son iki bölümde aklımda bir şeyler var.
Evet son iki bölüm ve bu hafta bitirmeye çalışacağım.
Kendinize iyi bakın minik kaplumbağlarım 🐢🤍
Darcy ve Doruk 🥺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
