Hikayemize devam etmeden önce yıldızları yakmayı unutmayalım 🌟
Oy ve yorumlarınızın, özellikle paragraf yorumlarının ne kadar motive ettiğini söylemek ve onları bol bol görmek isterim 😌
Keyifli okumalar!
*
Kıskanmak
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyden habersiz bir belanın ortasına çekilmeye devam ediyordum ve bunu engelleyecek hiçbir şey de yapmıyordum. Çünkü yolun sonunu merak ediyordum. Işık ya da karanlık... Nihai sonumun nasıl olacağını öğrenmek için bu yolu yürümekten başka şansım yoktu. Durup sustum ve yaşananları izlemek için heyecanla bekleyen bir seyirci gibi hayatımı izlemeye koyuldum.
Saruhan'ın elinden tutmak tek çaremdi.
"Hiç silah kullandın mı?" diye sorarken huzursuzca yattığım yerde dönerek Saruhan'dan tarafa baktım.
Ellerini başının altına koymuş, tek dizini karnına doğru çekmiş uzanıyor ve tavanı izliyordu. Sokak lambalarının aydınlattığı kadarıyla görebildiğim yüzünde, uzun kirpikleri sayesinde gözlerini kırptığını görebiliyordum. Kirpiklerinin dokunduğu yeşilleri odanın karanlığından daha tekinsiz görünüyordu.
"Kullandım," dediğinde sesi, ıssız bir ormanda yürürken bastığın kurumuş bir yapraktan çıkan ses kadar tok ve huzursuz edici çıkmıştı.
"Ne oldu peki?" diye sorduğumda buna cevap vermeyeceğini biliyordum. Beklemiyordum da... Sadece saatlerdir ortamı ele geçiren rahatsız edici sessizlik bozulsun istiyordum. Neden uyumadığımızı bilmiyordum fakat bir şekilde uyanıksak eğer vaktimizi, birbirimizi daha yakından tanımak için harcayabilirdik.
"Hayatta kaldım," derken bir anlığına bana bakar gibi olsa da hemen ardından tavanla göz temasını sürdürmeye devam etti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
