Charity believes that life is all about making choices. Ikaw ang magdidikta, sa kung paano mo gustong pahalagahan ang buhay. Ikaw ang driver ng buhay kaya dapat lang na ingatan mo ang sarili mo't huwag mabangga.
Nasasabi nito ang bagay na iyon dahi...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
ADNK 2
"Teacher, teacher!"
Malaki ang ngisi kong binalingan si Faith na panay ang pagtaas ng kamay. Nagkakasiyahan na naman kasi ang mga bata dahil sa iba't ibang activities na ginagawa namin sa bawat subject.
Taon-taon, iba't-ibang mga bata ang nakakahalubilo ko at hindi ako ni minsan napagod sa mga ito.
I am very passionate on what I want to do. Ika-limang taon ko na ito sa pagtuturo pero tatlong taon pa lang ako bilng guro sa Kindergarten.
Katulad ng kurso kinuha ni Airen, Bachelor of Early Childhood Education din ang natapos ko. I've tried teaching grades 1, 2 and 3 pero mas pinili ko ang magtayo ng sariling Kindergarten school.
Trabaho naming simulan ang pundasyon ng mga bata para sa hinaharap hindi lamang sa paaralan ngunit sa kanilang pang-araw-araw na buhay. This isn't an easy job. Sariling pera ko ang ginamit para maipatayo ang maliit na Kindergarten na ito, hindi rin eksaktong perpekto ang nakukuhang suweldo lalo pa't pribadong pasilidad. Hiwalay pa roon ang pang-araw-araw na stress na hatid ng iba't ibang kakulitang mayroon ang bata.
Ngunit sinumang guro, lalong-lalo na sa preschool ay maaari pa ring iwan ang kanilang trabaho na may ngiti sa kanilang mukha. It is always a dream come true for me.
Noon pa man kasi, mahilig na ako sa mga bata. Kids are like a family to an orphan like me. Siguro ay dahil na rin sa lumaki ako sa ampunan at nasanay sa mga batang kahalubilo.
Pangarap ko na ito simula pa pagkabata and I made a promise rin sa mga magulang kahit pa hindi ko na nagawang makilala man lang ang mga ito na tutuparin ko ang pangarap.
It wasn't an easy journey for me lalo pa't pinili kong umalis ng ampunan bago magkolehiyo at pinilit mamuhay mag-isa.
Wala akong ni isang inspirasyon, wala akong ibang pwedeng panghawakan kundi ang pangarap kaya iyon ang ginawa ko.
Kaya ganoon na lang ang pagpapasalamat ko sa Panginoong binigyan niya ako ng lakas ng loob para magpatuloy sa buhay.
Six months ago, I've met Andrick. I was really broke that time, kaonti na lang ang mga batang nag-e-enroll at hindi ko na mahanap ang gana sa ginagawa.
I was lost.
But he found me.
He's my ideal man. He's the kind of man that always tries his best for me. Sa limang buwan na magkarelasyon kaming dalawa ay hindi ako nakaramdam ng kahit anong pagkukulang o hindi naman kaya'y sakit. He has the cutest smile, the sweetest person you could ever meet.
Andrick has been such a blessing for me. He has been there for me, cared for me, and loved me like no one else ever has. Siya na ang naging clown, sa ilang beses ko na ring pagkalugmok. He do best things especially iyong hindi ko ni minsan inaasahan. He always finds a way to make smile and laugh, to forget about the things that are bringing me down. He support me for all the things I want, I dreamed of.
